با سلام
بنده پسری 25ساله هستم و دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد که ظرف چند ماه آینده باید به خدمت سربازی اعزام بشم که علت تربیت سخت خانوادم تقریبا دوستی نداشتم و تنها بزرگ شدم و حتی تا 18سالگیم تو برقراری ارتباط خیلی مشکل داشتم که این مسئله بخاطر دانشگاه و یک مجموعه که از همون 18 سالگی توش فعالیت بدون درآمد می کنم و مجبورم با افراد زیادی از مدیرکل و معاون گرفته تا بچه ها 10 11 ساله در ارتباط باشم خیلی بهتر شده. بعد از ترم2 دانشگاهم یعنی 5سال پیشم سر کار بودم و همزمان هم درس میخوندم هم کار می کردم ولی مشکل تنهایی همزمان باهام بود. نیاز به یه جنس مخالفو از اون زمان تو وجودم حس میکردم ولی چون ارتباطی که یاد گرفته بودم ارتباط رسمی بود و ارتباط دوستانه مخصوصا با دخترا کار خیلی سختی برام بود از 22سالگی تصمیم گرفتم تو برنامه های مجازی دنبال یه نفر باشم ولی بخاطر ظاهر سادم و وضع مالیم که متوسط بود کسی حاضر نبود باهام دوست باشه. سال گذشته با یه نفر آشنا شدم که خیلی بهم علاقه داشت و منم یواش یواش بهش علاقه مند شدم. چون پدر اون خانم فهمیده ارتباط ما خیلی محدود شده و دیر به دیر حتی می تونیم بهم پیام بدیم. با خانوادم برای خواستگاری صحبت کردم ولی بهم گفتن که چون سربازی نرفتم و کارمم هنوز درآمد خوبی نداره و توانایی مالیم ضعیفه برام اقدام نمیکنه وقتیم من از نگرانیم برای از دست دادنش گفتم گفت چیزی که زیاده دختر، البته حرفشو قبول دارم که دخترای بهتر از این خانم هم در آینده برای من پیدا میشن ولی چیزی که برام تو این خانم ارزشمنده اونه که اون منو الان میخواد که هیچی ندارم
الان هم واقعا درمونده هستم از یه طرف وابستگی که بهش دارم و تنهاییم، از یه طرف ترس از از دست دادنش از یه طرفم شرایط نامناسبم که حقو به پدرم میدم که حاضر نیست به نوعی منو اون خانم رو تو فشار بذاره
لطفا راهنماییم کنید.
نظرت چیه؟