نمونه برداری کوریونیک ویالوس آزمایشی است که با گرفتن نمونه ای از جفت در حال رشد صورت می گیرد. به دلیل شباهت ساختار کروموزومی جفت با جنین، این نمونه برای بررسی مسائل ژنتیکی dna یا اختلالات شیمیایی مثل سندرم داون یا "فیبروز سیستیک" و غیره مورد آزمایش قرار می گیرد.

این آزمایش به چه کسانی پیشنهاد می شود؟
این آزمایش به بیمارانی توصیه می گردد که در خطر ابتلا به سندرم داون و دیگر اختلالات کروموزومی قرار دارند. این افراد شامل باردارانی می شوند که در سونوگرافی هفته ۱۲-۱۴، با افزایش "نوكال ترانسلوسنسی" (تجمع مایع در پشت گردن) مواجه بودند، مادرانی که هنگام زایمان ۳۷ سال به بالا سن داشته باشند و مادرانی که فرزندی مبتلا به سندرم داون دارند نیز مورد آزمایش قرار می گیرند. اما این آزمایش به صورت اختیاری نیز قابل اجرا است.
نمونه برداری کوریونیک ویلوس نمی تواند مشکل "اسپینابیفیدا" را مشخص کند. اما تصویربرداری دیگری که در هفته ۱۸ بارداری صورت می گیرد قادر به تشخیص این مشکل است، زیرا در این زمان بسیاری از اختلالات فیزیکی نوزاد قابل مشاهده است، مثل اسپینابیفیدا (اختلال در سیستم عصبی).

این آزمایش چگونه اجرا می شود؟
در ابتدا پوست پایین شکم با محلول ضدعفونی کننده پاک می شود. سپس به پوست و بافت زیرین آن بی حسی موضعی تزریق می گردد. در ادامه در هنگام تزریق بی حسی موضعی درد کمی احساس می کنید مانند زمانی که از بازویتان نمونه خون می گیرند. با استفاده همزمان از سونوگرافی، سوزنی نازک وارد جفت شده و از بافت جفت (پرزهای جفتی) نمونه برداری می کند. گاهی طی اجرای این روند در لگن یا پاها احساس کشیدگی خواهید داشت. البته گاهی برای دستیابی به میزان بافت کافی جهت اجرای آزمایش، بیش از یک نمونه برداری لازم است.

این آزمایش چه زمانی اجرا می شود؟
بهترین زمان برای اجرای چنین آزمایشی بین هفته ۱۱-۱۲ بارداری است، اما امکان دارد در هفته و یا حتی هفته ۱۹ بارداری نیز انجام شود.

پیش از اجرای این آزمایش چه کارهایی باید انجام داد؟
مثانه ای نسبتا پر به اجرای بهتر تصویربرداری (سونوگرافی) کمک می کند، در نتیجه پیش از نمونه برداری توصیه می شود که مایعات فراوان بنوشید. این عمل باعث بالا رفتن دقت در بررسی ناهنجاری هایی مانند تجمع بیش از حد مایع در پشت گردن جنین می گردد. علاوه بر تمامی این موارد، مهم است که پیش از آزمایش، از گروه خونی خود مطلع باشید (برای مثال گروه خونی مثبت یا منفی). در صورت امکان، از پزشکتان درخواست کنید که این اطلاعات را جمع آوری کند یا هنگام اجرای این آزمایش کارت گروه خونی خود را همراه داشته باشید. اگر گروه خونی شما منفی است، امکان دارد پس از آزمایش به تزریق نیاز داشته باشید.

پس از اجرای نمونه برداری چه اتفاقی می افتد؟
نمونه به آزمایشگاه فرستاده و آزمایش می شود. این بافت در محل کشت گذاشته شده و سپس برای چند روز در محفظه ای قرار می گیرد. زمانی که تعداد سلول های در حال تقسیم به اندازه کافی رسید، نمونه از محفظه خارج می گردد و سلول های جفتی به کمک آنزیمی شکافته شده و مورد بررسی قرار می گیرد. کروموزم ها شمرده می شوند و برای اختلالات ژنتیکی به دقت تجزیه و تحلیل می شود.

پس از آزمایش چه کار باید انجام دهم؟
پیشنهاد می شود که پس از آزمایش به استراحت بپردازید. این موضوع به این معنا نیست که باید خود را در بستر حبس کنید، فقط باید در خانه استراحت کرده و از فعالیت های سخت مثل برداشتن وسایل سنگین خودداری کنید. اکثر بارداران پس از اجرای آزمایش، دچار گرفتگی ملایم کوتاه مدتی مثل درد عادت ماهیانه یا پا درد می شوند. این حالت به احتمال زیاد زمانی رخ می دهد که تاثیرات بی حسی از بین رفته است، مثلا نیم ساعت پس از انجام آزمایش. برخی از بارداران پس از این آزمایش دچار لکه بینی کمی از واژن خود می شوند که این نیز غیر معمول نیست.

خطرات این آزمایش چیست؟
خطر سقط جنین در این آزمایش یک درصد است، و احتمال خیلی کمی نیز برای بروز عفونت وجود دارد. نشانه های هشدار برای سقط جنین شامل دردهای منظم و قوی مانند عادت ماهیانه همراه با خونریزی است. اگر این اتفاق افتاد، با پزشک تماس بگیرید. ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از اجرای این آزمایش احتمال سقط جنین در بیشترین حالت خود قرار دارد.
پیچیدگی های دیگر در رابطه با این آزمایش عبارتند از، عدم رشد کافی نمونه برداشته شده در آزمایشگاه و نتایج غیر مطمئن آزمایشگاهی. این پیچیدگی ها بسیار غیر معمول است، اما در صورت بروز چنین مشکلاتی، برای آزمایش آمنيوسنتز در ۱۵-۱۶ هفتگی زمان دارید. این آزمایش نیز اطلاعات مشابهی درباره وضعیت کروموزومی جنین در اختیار شما قرار خواهد داد. در حقیقت، زمانی که این نمونه برداری اجرا می شود، سوزن خارج از کیسه بارداری قرار می گیرد و نگرانی کمتری به همراه دارد.

منبع: نی نی پلاس