کتاب های پزشکی آن را "زنده شدن"quickening) ) می خواننده اما هر خانمی که بارداری را تجربه کرده باشد، به شما خواهد گفت که اولین حرکات بچه را باید "بال بال زدن" (flutters) نامید. گاهی وقتی بچه لگد می زند، نوعی لرزش یا تپش را احساس می کنید یا بالا و پایین پریدنی موزون توجه شما به خود جلب می کند، مثل اثر ************که. هر چیزی که احساس کرده باشید، همچون رویا به نظر می رسد.
شاید از خودتان بپرسید: آیا واقعا حرکت فرزندم را احساس کردم؟ پاسخ شما قطعا بله خواهد بود.

اولین لگد
احتمالا بعد از پنج ماه یا بیست هفته بعد از بارداری، متوجه حرکات فرزندتان می شوید. البته جنین در هفته ششم پس از لقاح جنین حرکت خود را شروع می کند، اما مادر آن را احساس نمی کند. این حرکت فقط در تصویر برداری هفته هشتم بارداری مشاهده می شود.
در آغاز، قلب تپنده، بدن بچه را برای ورود به زندگی تکان می دهد. سپس وقتی علایمی از مغز با سیستم عصبی مرتبط شود (داخل ماهیچه ها گسترش یافته است) او حرکات ویژه ای را شروع می کند، مثل حرکت دست یا پا به شکلی مستقل. حرکات نخستین نقطه عطف مهم جنینی است، زیرا رشد و گسترش ماهیچه ها و پیوندهای طبیعی را فعال می سازد.
مایع آمنیوتیک به بچه کمک می کند تا آزادانه در اطراف حرکت کند. در آغاز، وقتی بند ناف کوتاه است، بچه انتخابی ندارد، جز س************ت در یک مکان. اما همان طور که بند ناف درازتر می شود، بچه آزادی بیشتری پیدا می کند تا در دنیای کوچک درون رحم به اکتشاف بپردازد، پشتک و وارو بزند و بپرد. چگونگی حرکت فرزندتان، شخصیت او را به شما باز می نماید. با در نظر گرفتن حرکات فرزندتان می توانید پی ببرید که آیا او آرام، متین و محتاط است یا اینکه شما کوچولویی سر زنده و پرتحرک را پرورش می دهید؟
برخی از کارهایی که شما انجام می دهید، فرزندتان را فعال تر می سازد، مثل پیاده روی، خوردن، استحمام یا حرکات تمرینی همراه با موسیقی. گاهی وقتی خوابیده اید، فرزندتان بیدار است. حال نوبت اوست که با لگد زدن به مثانه یا ضربه زدن به زیر قفسه سینه شما را از خواب بیدار کند و خواب خوب شبانه را از شما بگیرد.

ویتامین C را در رژیم غذایی خود بگنجانید
ویتامین C به بدنتان در مبارزه با عفونت ها یاری می رساند و به جذب آهن کمک می کند. پس خوراکی هایی سرشار از این ویتامین شگفت انگیز میل کنید، مثل بروکلی، توت فرنگی و مرکبات. بدن شما ویتامین C را ذخیره نمی کند، پس باید روزانه از منبع تازه آن بهره مند شوید.
بانوان در بارداری دوم خود، "زنده شدن یا بال بال زدن" بچه را بهتر درک می کنند و شاید بتوانند در چهار ماهگی یا حدود هفته شانزدهم آنرا شناسایی کنند. اگر این اولین بارداری شماست، اگر تحرک فرزندتان را فقط در پنج ماهگی احساس کردید، ناراحت نشوید. اگر هم فرزندتان بیش از حد حرکت می کند، نباید نگران باشید. هرچه تحرک بیشتر باشد، بهتر است. از سوی دیگر، کمبود حرکات جنینی نیز باید زیر نظر پزشک بررسی شود.

نمودار لگدها
باید به فرزندتان توجه کنید و به الگوی طبیعی حرکات او پی ببرید. باید مراقب هر گونه تغییری باشید و اگر حرکات طبیعی را احساس نکردید با پزشک تماس بگیرید. از بانوانی که با استفاده از درمان های باروری حامله می شوند، آنانی که مشکل دارند، چند قلو باردارند و یا بارداری های کم خطر یا پرخطر دارند، درخواست می شود تا نموداری از لگدهای فرزندشان از هفته بیست و هشتم یا شش ماهگی به بعد تهیه کنند. این کار برای نگران کردن مادر نیست، دلیل آن این است که در چنین بارداری هایی برای هر تغییر ناگهانی یا کاهش در فعالیت بچه، باید گوش به زنگ بود. مثالا، اگر بچه بسیار ساکت شد و طی یک دوره سه ساعته به سختی حرکت کرد یا اصلا حرکت نکرد، باید پزشک را آگاه سازید.
توجه داشته باشید که این وضعیت را نباید با کاهش معمول حرکات بچه طی آخرین دو تا سه هفته بارداری، اشتباه گرفته شود. در واقع، وقتی سر بچه به سمت پایین می رود و در ناحیه لگن وارد می شود، حرکات محدود می شود، زیرا کمبود فضای شدیدی به وجود می آید. نمودار لگدها باید روزانه نوشته شود. در ساعات معینی از روز دراز بکشید. وقتی فرزندتان حرکت کرد، حرکات او را بشمارید و متوجه شوید که چقدر زمان لازم است تا بچه ده مرتبه حرکت کند. شاید این حرکات بیست دقیقه یا دو ساعت طول بکشد. اگر فرزندتان ده مرتبه حرکت را در سه ساعت انجام داد، پزشک را مطلع سازید.
در این خصوص، شاید معاینه های بیشتر مثل سونوگرافی، دو پتون (گوش کردن به تپش قلب از طریق دستگاه الکترونیکی) یا آزمون نبود تنش ضروری باشد. معاینه های لازم در مطب دکتر یا بخش پذیرش بیمارستان انجام می شود.
به احساسات قلبی خود اعتماد کنید
بانوان باردار حس ششم دارند. اگر به هر طریقی از حرکات فرزندتان نگرانید، برای معاینه ای سریع از سوی ماما یا مشورت با پزشک، به بیمارستان بروید. خصوصا اگر پس از رخدادی مثل خونریزی واژنی، افتادن یا ناخوشی ناگهانی حتی تب یا متوجه تغییراتی در حرکات او شدید، حتما به پزشک مراجعه کنید.
اینکه مراقب چند و چون حرکات فرزندتان باشید، به برقراری ارتباط با بچه درونتان نیز یاری می رساند. حتی می توانید روی تقویم یا دفتر یادداشتی حرکات او را یادداشت کنید و یک پرونده شخصی برای او تدارک ببینید.

متخصصان چه می گویند...
نرس ماما، خانم برجی ایرلند، می گوید: طی چند هفته آخر بارداری، فضای بسیار کمی در رحم برای تحرک بچه وجود دارد. وقتی در آمادگی برای زایمان سر بچه وارد فرورفتگی لگن می شود، جز لگدهایی پراکنده به زیر قفسه سینه و مشت هایی به مثانه، حرکات او محدودتر می شود. این محدودیت برای لگن و جمجمه بچه مفید است.
شاید در یازده هفتگی پیوند لگنی فرزندتان گسترش یافته باشد، اما راس استخوان پا و کاسه لگنی هنوز به خوبی به یکدیگر متصل نشده اند. وقتی پاهای بچه کاملا خم است، راس استخوان پا در وضعیت درستی در کاسه لگن قرار می گیرد. این وضعیت کمک می کند تا از جابه جایی مادرزادی لگنی پیشگیری شود. البته بچه هایی که در وضعیت بریچ یا عرضی در شکم قرار می گیرند و دوقلوها از این مزیت بهره مند نیستند. فشار آوردن سر بچه به داخل ناحیه لگنی به استخوان جمجمه کمک می کند تا کمی کشیده شده تا درز یا شکاف طبیعی روی سر همچنان باز باقی بماند.
این حالت به سر بچه کمک می کند تا برای گذار از میان ساختار استخوانی مجرای زایمان اندازه شود. اگر فرزندتان حرکات بسیار کمی دارد یا اصلا تحرکی ندارد، به پزشک یا ماما اطلاع دهید.

منبع: نی نی پلاس