وقتی زایمان شما از نوع سزارین باشد از روز به دنیا آمدن فرزندتان اطلاع دارید ولی ممکن است از رویارویی با این نوع زایمان نگران باشید. برای آگاهی بیشتر ادامه مطلب را بخوانید.
- حداقل شش ساعت پیش از زمان زایمان باید از خوردن و نوشیدن پرهیز کنید و از قبل درباره ی مصرف داروهای روزانه تان با پزشک خود مشورت کرده باشید. دو ساعت پیش از برنامه ی زمانی در بیمارستان حضور یابید. شما باید پیشتر مراحل پر کردن برگه ها و پذیرش را طی کرده باشید تا در روز عمل فقط بر زایمان تمرکز کنید. برای گذراندن مراحل پذیرش و بستری در بیمارستان از قبل با تیم پزشکی خود هماهنگ شوید.
- پس از پذیرش در بیمارستان، شما را به بخش زنان می برند تا در اتاقتان مستقر شوید. کادر پرستاری علایم حیاتی شما (فشار خون و ضربان قلب) می سنجد و برگه های پذیرش را پر می کنند. پر کردن این برگه ها برای اطلاع از وضعیت سلامت شما و سوابق مصرف دارویی الزامی است. آن گاه اگر خودتان موهای ناحیه ی شرمگاهی را نتراشیده باشید، در بیمارستان این کار را برایتان انجام می دهند. در آخر، بدون پوشیدن لباس زیرريال روپوش بیمارستانی را به تن شما می کنند.
- پیش از بی حسی ستون فقرات، سرم می گیرید. این کار در بخش یا در اتاق عمل انجام می شود. بهتر است تزریق سرم در دست غیر غالب شما باشد (اگر راست دست هستید، دست چپ شما و یا برعکس). به این ترتیب، برای مراقبت از نوزاد تسلط بیشتری دارید.
- ده دقیقه پیش از زمان برنامه ریزی شده، با چرخ دستی به محل انتظار اتاق عمل برده می شوید.
- اینک وقت رفتن به اتاق عمل است. با پنبه ای آغشته به محلول ضد میکروب پشت شما را پاک می کنند و بعد متخصص بی هوشی دست به کار می شود تا ستون فقرات شما را بی حس کند. برای این کار، بی حرکت بنشینید و پشت خود را به سمت متخصص بی هوشی خم کنید. البته این کار با داشتن شکمی بزرگ چندان ساده نیست. پس می توانید هنگام تزریق سوزن به نرس یا دستیار اتاق عمل تکیه دهید. حدود دن تا پانزده دقیقه طول می کشد تا مسکن تأثیر کند، گرچه تقریبا فورا آن را احساس خواهید کرد.
- پس از این تزریق، کتتری (لوله باریکی) به داخل مثانه ی شما فرستاده می شود. اکنون داروی مسکن پایین تنه ی شما را بی حس کرده است، بنابراین وقتی کتتتر وارد مثانه می شود، دردی احساس نخواهید کرد. هنوز هر حرکات یا فشار و احتمالا سوزن سوزن و مور مور شدت را احساس می کنید که این بسیار عادی است.
- با محلول ضدعفونی کننده شکمتان را پاک می کنند و پس از آن، با روکش های استریل رویتان را می پوشانند. برخی از پزشکان زنان و زایمان پرده ای بین شما و شکمتان قرار می دهند و عده ای نیز با روکشی استریل بدنتان را می پوشانند تا نواحی دیگر را پاکیزه و مصون نگه دارند.
- احتمالا بُرش جراحی را نخواهید دید، زیرا شکمتان (یا پرده ی استریل) مانع دید شما می شود، اما وقتی جراح برای اجرای بُرش به سمت پایین فشار می آورد، فشار را احساس کنید. چنین احساس می شود که زیپ شما باز شده است، اما دردی وجود ندارد.
- به عنوان بخشی از جراحی سزارین، متخصص زنان و زایمان باید بریدگی هایی ایجاد کند. معمول ترین بریدگی های سزارین، بُرش بیکینی در زیر شکم است. با این شیوه، زخم بهتر التیام می یابد و در مراحل بهبودی کمتر اذیت می کند. برش عمودی یا کلاسیک معمولا فقط در سزارین اورژانسی حقیقی اجرا می شود. بریدن لایه های پوست، چربی و جدا کردن ماهیچه ها، برش حقیقی نیست. در واقع، بخش ماهیچه ای چپ و راست از یکدیگر جدا می شود تا پنجره ای بین آنان باز شود. فقط در شرایط بسیار غیر معمول چنین برشی اجرا می شود. همان طور که ماهیچه ها به اطراف کشیده می شود، کشیدگی زیادی را احساس می کنید. هر رگ خونی سوزانده می شود تا از خونریزی پیشگیری شود. احتمالا بوی بسیار غریب و ناخوشایندی به مشام می رسد و شاید کمی دود ببینید. بنابراین، آماده باشید و نترسید.
- پس از بریدگی در رحم، کیسه آب پاره می شود و باز هم دودی احساس نخواهید کرد، فقط صدای شرشر یا قل قل می شنوید، زیرا مایع خارج می شود.
- در حالی که دستیار یا حتی متخصص بی هوشی رحم شما را به پایین فشار می دهد، گاهی با کمک فورسپس، نوزاد به آرامی بیرون کشیده می شود. در این زمان می توانید درخواست کنید، شما را بلند کنند تا تولد فرزندتان را ببینید.
- پس از تولد نوزاد، برای خارج کردن مایع آمنیوتیک از مجرای تنفس، فورا دهان و بینی او با مکنده پاک می شود و به بند ناف او گیره می زنند و آن را می برند. بر اساس سلامت نوزاد یا روی سینه شما قرار می گیرد یا به جایگاهی در کنار اتاق عمل برده می شود. متخصص کودکان آزمون آپگار (برای بررسی سلامت نوزاد) را انجام می دهد و تنفس او را بررسی می کند. شوهرتان می تواند تمام این مراحل را ببیند.
- در حالی که پزشک کودکان نوزاد را بررسی می کند، برای کوچک شدن رحم، هورمون اکسی توسین به مادر تزریق می شود تا پزشک جفت را خارج کند. این کار باعث سردرد، گُرگرفتگی و تعریق می شود، اما این احساس به زودی از بین می رود.
- پیش از آن که بریدگی ها را لایه به لایه بدوزد و آن را پانسمان کند، معاینه اعضای تولید مثل انجام می شود. عموما این روند بیست تا سی دقیقه طول می کشد. بسیاری از مادران هم چنان که به آنان بخیه زده می شود، می توانند فرزند خود را در آغوش بگیرند و شیردهی پستانی کنند و چنان به این کار مشغول شوند که دوختن شکمشان را احساس نمی کنند. به طور کلی، این روند دردناک نیست.
- وقتی شکمتان را دوختند، پیش از اینکه به بخش زنان برده شوید، برای نظارت به اتاق بهبودی منتقل خواهید شد. تأثیر داروی مسکن کم کم از بین می رود و چهار تا شش ساعت بعد می توانید پای خود را احساس کنید. روز بعد هم کتتر را از شما جدا می کنند. اگر به مراقبت های پزشکی نیاز نداشته باشید، اکثر بیمارستان ها اجازه می دهند تا در اتاق بهبودی با فرزندتان باشید. این بهترین زمان برای تماس پوستی با فرزندتان و آشنایی با اوست. اگر از قبل این کار را نکرده اید، اینک وقت آن است تا شیردهی پستانی را شروع کنید.

منبع: نی نی پلاس