آیا هنگامی که در بیمارستان بستری هستید، امکان نگهداری از نوزاد نزد شما وجود دارد؟ و آیا واقعا خواستار آن هستید؟
در گذشته مادران بدون حضور شوهرشان زایمان می کردند. اگر هم در بیمارستان بستری می شدند، برای کسب بهبودی از نرس ها فرمانبرداری می کردند و پس از آن نوزادی را به خانه می آوردند که به خواب در گهواره ی خودش عادت داشت. شگفتا که امروزه قواعد بارداری و زایمان به طریقی دیگر تغییر یافته است.
امروزه به جای اینکه تمام تصمیم گیری ها برعهده ی کارکنان بخش پزشکی باشد، حرف حرف شماست؛ زایمان با حضور شوهر به جای مادر تنها، شیردهی پستانی به جای تغذیه با شیرخشک؛ تغذیه بر اساس تقاضا به جای زمان بندی معین، و روی یک تخت خوابیدن یا مشارکت در یک اتاق با نوزاد به جای گذاشتن او در اتاقی جداگانه افزون بر این، دلتان می خواهد تا زمانی که در بیمارستان بستری هستید، نوزاد نزد شما باشد.
سخنگوی مرکز سلامت غرب کیپ تاون دکتر "دارن فرانسيس"، می گوید: در واقع، در بسیاری از نقاط جهان سیاست رسمی سیستم سلامت عمومی این است. مادر و نوزاد سالم باید در تمامی اوقات نزد یکدیگر بمانند و در این زمان مادر تماس پوستی با فرزند خود داشته باشد.
باهم بودن در یک اتاق
در سال ۱۹۹۱، سازمان جهانی بهداشت طرح ابتکاری بیمارستان دوستدار بچه را به عنوان راهکاری معرفی کرد تا از ابتدا شیردهی پستانی را ترویج دهد. این طرح ابتکاری از سوی بسیاری از کشورها پذیرفته شد. بیمارستان ها با فراهم آوردن امکانات حمایت از شیردهی پستانی در جایگاه دوستدار بچه قرار می گیرند. بنابراین، بیمارستان ها ضمن برقراری امکانات شیردهی پستانی، باید شرایط نگهداری از بچه نزد مادر را نیز تامین کنند. به این منظور، سبد چرخدار یا گهواره ی نوزاد نزد مادر و در اتاق او قرار می گیرد. در نتیجه، اولین گام بودن مادر و نوزاد نزد یکدیگر است تا ضمن اینکه دسترسی بدون قید و شرط بین مادر و نوزاد وجود داشته باشد و بهترین فرصت برای شیردهی پستانی نیز مهیا شود.
در بسیاری از بیمارستان های جهان، معمولا پس از زایمان، نوزاد را نزد مادر در یک اتاق می گذارند تا با این کار به پیوند بین مادر و فرزند و شیردهی پستانی کمک کنند. این سیاست رسمی بخش سلامت در بسیاری از کشورهای جهان است، اما هنوز هم برخی از بیمارستان ها موفق به تامین امکانات و شرایط دوستدار بچه نشده اند. بهتر است از بیمارستانی که در آن زایمان می کنید، سوال های خود را بپرسید. در غیر این صورت، پس از زایمان شما و فرزندتان به زور از یکدیگر جدا خواهید شد. از آنجا که بیمارستان های دولتی اغلب شلوغ هستند و تعداد کارکنانشان اندک است، حتی اگر گواهینامه دوستدار بچه نداشته باشند، معمولا به جای نرس، نوزاد را برای مراقبت به مادر می سپارند.
در مقابل، اکثر بیمارستان های خصوصی پس از زایمان اجازه می دهند تا مادر و نوزاد نزد یکدیگر باشند.
پنداشته می شود که ماندن مادر و فرزند نزد یکدیگر پیوند بین آنان را تقویت می کند، در حالی که خواباندن نوزاد در شیرخوارگاه به مادر اجازه می دهد تا به حد نیاز استراحت کند. به گفته ی نرس ماما، "بریژیت پوکسان"، بسیاری از بیمارستان ها شیرخوارگاه دارند، ولی سیاست ها از بیمارستانی به دیگری متفاوت است. ماندن مادر و فرزند نزد یکدیگر در بسیاری از آنان امکان پذیر است، ولی اکثر بیمارستان ها تصمیم گیری در این مورد را به عهده ی مادر می گذارند. برخی از بیمارستان ها حتی بخش های زایمانی دارند که والدین شب ها را با فرزندشان بگذرانند.
بخش زایمان بعضی از بیمارستان ها بر اساس نیازهای مادران طراحی شده است و گزینه های متفاوتی را تامین می کند. این بیمارستان ها سیاست های خود را دارند که با برنامه ریزی های بیمارستان های دوستدار بچه ها هماهنگ است. در حالی که اعتقاد بر این است که به عنوان سیاست بیمارستانی، در خصوص ماندن مادر و بچه نزد یکدیگر نباید اجباری در کار باشد، طرح اولیه ی دوستدار بچه در بیمارستان ها را نیز باید تشویق و حمایت کرد.
برای بهبود برقراری پیوند مادر، پدر و نوزاد، سیاست های نزدیک بودن مادر به فرزند باید با بهترین روش های بین المللی نیز هماهنگ باشد. اما، اگر س لامت نوزاد به گونه ای است که به نظارت نرس نیاز دارد یا اگر مادر به استراحتی ضروری محتاج است، شیرخوارگاه بیست و چهار ساعته نیز باید در دسترس باشد.
ماندن نوزاد نزد مادر به این معناست که بتوانید خودتان به گریه های او پاسخ گویید و بر اساس تقاضایش به او شیردهی کنید. به این ترتیب، شاید بدنتان با تولید آغوز واکنش بهتری نشان دهد. تماس پوستی خصوصا در اولین ساعت پس از زایمان به نوزاد اجازه می دهد که تماس و بوی آرام بخش و آشنای شما را احساس کند، و دمای بدن او به شکل هوشمندانه ای با شما تنظیم شود. به این ترتیب، نوزاد کمتر گریه می کند و اگر نوزاد فورا پس از زایمان با شما تماس جسمانی داشته باشد، آرام کردنش ساده تر شود. اگر هم به پستانک، شیر خشک مکمل، پوشک نخی و... بسیار حساس هستید و فرزندتان نزدیک شماست، می توانید اوضاع را کنترل کنید.
ماندن نوزاد نزد مادر برای مادرهایی که از جدایی طولانی مدت فرزندشان مضطرب می شوند، کارساز است. اگر از روی غریزه، دوست داشته باشید فرزندتان نزد شما باشد، ولی این امر ممکن نباشد، دچار احساس ناخوشایندی می شوید.
در شیرخوارگاه
اکنون که زایمان کرده اید، بسیار خسته به نظر می رسید و در انتظار خوابی رویایی هستید. در چنین حالتی فوق العاده است تا مکانی ایمن وجود داشته باشد که بتوانید نوزاد را چند ساعتی آنجا بگذارید تا نرس های ماهر از فرزندتان مراقبت کنند!
فرستادن نوزاد به شیرخوارگاه گزینه ای است که می توانید در شب نیز داشته باشید. شما می توانید مشخص کنید که آیا می خواهید برای شیردهی بچه، شما را از خواب بیدار کنند یا خیر. مادران باید اجازه داشته باشند تا بین شیردهی ها، وقت استراحت یا حتی هنگام حمام، فرزند خود را به شیرخوارگاه بفرستند. کارکنان نرس بخش مادران برای حمایت و کمک به مادران در طول روز فعالیت می کنند.
اگر زایمانی طولانی مدت یا ناگوار داشته اید یا دارو مصرف می کنید، چند ساعت استراحت برای بهبود، معقول، مسئولانه و ضروری است.
در موارد بسیار جدی، ممکن است فرزندتان به مراقبت های پزشکی یا نظارت نیاز داشته باشد. در این صورت، وقتی فرزندتان متصل به سرم، مانیتور تپش قلب، زیر چراغ برای رفع زردی یا حتی در بخش مراقبت های ویژه از نوزادان نارس است، غیرمسئولانه است که هم شما و هم نوزاد را اذیت کنند.
شرایط بیمارستانی و اتفاقاتی که برایتان پیش می آید، همه موقتی اند و به زودی پایان می پذیرند. آنچه در بیمارستان تجربه کرده اید نمی تواند در زندگی شما و فرزندتان تاثیری جدی داشته باشد. وقتی به منزل رفتید، به هر شیوه ای که می پسندید فرزندتان را پرورش دهید.
غیرمنتظره ها
ناراحتی یا
هیچکس از علل درد و ناراحتی پا مطمئن نیست. البته این مشکلی خطرناک نیست، ولی خوابتان را مختل می کند. شاید حرکت دادن پا برایتان دشوار باشد و یا آن را خود به خودی و ناگهانی تکان دهید. معمولا این نشانه ها هنگام شب بدتر می شود. حمام گرم، کمپرس سرد و گرم، ورزش کششی ملایم، پیاده روی و ماساژ بهبودبخش است. اگر نشانه های پای بی قرار دارید، با پزشک خود مشورت کنید.
منبع: نی نی پلاس
نظرت چیه؟
