روش درمان قطعی خجالت و عدم اعتماد به نفس و ترس و اضطراب از جمع

[gamzade]

با سلام خوب همه ما خجالتی ها ترس از حرف زدن در جمع و نگاه کردن در چشم دیگران و و
میترسیم که مسخرهمان کنند ولی این طرز فکر ما اصلا درست نیست و همه ما که خجالتی و ترس از
جمع داریم در یک لحضه میتونایم خجالتی نباشیم چطور الان میگم اصولا همه خجالتی ها از اطلاعات
عمومی و علمی و تحصیلات خوبی برخورددارند یعنی حداقل 95 درصدشون و الحمدلله اکترمون
سالموجونیم مشکل جسمی خاصی که ناتوان کننده باشه نداریم اگرم داشته باشیم مشکلی نیست
به این علت که ما هم دانا هستیم و هم توانا چون که از سواد و تحصیلات و اطلاعات علمی خوبی
برخورداریم و مشکل جسمی خاصی که بخوایم در بستر بخوابیم نداریم و نتونیم تکان بخوریم پس
همه ما دانا و تونا هستیم و حالا که ما دانا و تونا هستیم دلیلی نداره خجالت بکشیم اینکه مثلا به ما
بگن با عرضه یا بی عرضه اصلا مهم نیست چون این نظر و عقیده شخصی دیگرانه در حالی که ما از
خیلی از مردم دانا تر و توانا تر هستیم بنابراین دلیلی نداره خجالت بکشیم یا تو جمع حرف نزنیم و
سوال نپرسیم یا تو چشم کسی مستقیم نگاه نکنیم چون ما واقعا از بقیه دانا تر و توانا تر هستیم پس
ما خیلی دانا و تونا هستیم و به این مسله ایمان داریم چون سواد و تحصیلات و اطلاعات خوبی داریم و
مشکل جسمی که بخوایم در بستر بخوابیم یا نتونیم ت************ بخوریم نداریم بنابراین نظر و حضور بقیه
اصلا اهمیتی نداره چون ما ایمان داریم و بر اساس سلامت عقل و هوش و سواد و جسم و بدن سالم
وجوانی که داریم خیلی دانا و توانا هستیم بنابراین دلیلی این که خجالت بکشیم و خودمون کمتر ببینم
نداره چون خیلی دانا و توانا هستیم بنابراین هیچ دلیل عاقلانه و منطقی برای خجالت ما وجود نداره و
ما انسانهای دانا و توانمندی هستیم و هر کاری که در این دنیا هر انسانی انجام داده ما هم میتونایم
انجام بدهیم چون ما انسانهای داناتر و توانمند تر از بقیه هستیم در پایان دوستانی که میتوانند این
متن رو ویرایش کنند و جملات و مطالب بهتری و موثرتری بهش اضافه کنند این کارو بکنن و در اختبار
بچه ها قرار بدهند تا بتونند به توانایی ها و علمی که دارن پی ببرند و بتونند ازش در جامعه استفاده
کنند .

[gamzade]

لطفا نظرات و پیشنهادتون یا متن ویرایشی مثل این که جملات و مطالب موثرتری داره زیر این پست بیان کنید

[Dream High]

سلام دوست عزیز
میگن 99 درصد سخنواران و انسان های موفق در دوران کودکی ضعیف و خجالتی بودند
حضرت علی (ع) و دکتر فرانکل سخنی به این مضمون دارند: از هرچی می ترسی با شدت به سمتش برو
همه ی انسان ها ترس از سخنرانی در جمع رو تا حدودی دارند و می توانند با این ترس غلبه کنند که بسته به شرایط و تربیت اون ها در بچگی نیز داره
اما سخنرانی در جمع باعث افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس می شود
من فکر میکنم برای حرف زدن در جمع اعتماد به نفس نیازه ولی با تکرار کردن بیشتر این سخنرانی و حرف زدن می تونیم عزت نفسمون رو به صورت فوق العاده ای افزایش بدیم
دلیلی این که خجالت بکشیم و خودمون کمتر ببینم
نداره
این همون داشتن اعتماد به نفس اولیه است که خودمون رو قبول داشته باشیم و نظر دیگران برامون مهم نباشه
البته بعضی از انتقاد ها می تونه باعث پیشرفت ما بشه که از حوزه بحث خارجه..
می تونیم به این ترس غلبه کنیم و اعتماد به نفسمون رو به طور فوق العاده ای افزایش بدیم

[gamzade]

باور کنید که خوب هستید



آیا تا به حال به ارزش واقعی خود فکر کرده‏اید؟ چه اندازه به خود احترام می‏گذارید؟ در مواجهه با مشکلا‏ت چگونه بر خورد می کنید؟ با قدرت و قوت رفتار می کنید یا ضعف و انفعال رفتار می‏کنید؟ اصولاً با شکست چگونه روبرو می شوید؟ خود را مقصر می دانید و به سرزنش و ملامت خود می‏‏پردازید، یا شکست را به عنوان واقعیتی از زندگی می پذیرید؟ در مقایسه خود با دیگران چه حالتی به شما دست می دهد؟



خانواده، مدرسه، دوستان چه تصوری از شما دارند؟ شما را فردی موفق می دانند یا سست و بی اراده می‏دانند؟ حتماً می پرسید طرح این سوال ها، بیان‏گر چه موضوعی است؟ بله، درست حدس زدید، اعتماد به نفس مساله‏ای است که هر روز با آن مواجه هستیم و فردی که اعتماد به نفس دارد، خود را شایسته می داند و شایستگی، ویژگی عام شخصیت اوست، این نگرش مقطعی و زود گذر نیست.



احساس خود باوری، توانایی و دریافت واقع بینانه از خویش، جزو امتیازات شخص محسوب می‏شود ، از بروز حالت ناامیدی و یاس و همچنین داشتن تصور نادرستی از قابلیت ها جلوگیری می کند .



کسی که به خودش احترام بگذارد و نفس خویش را گرامی شمارد و خود را با تمام نقص ها و ضعف ها به حساب آورد ، به خود اعتماد داشته، گرفتار خود پنداره ی منفی نمی‏شود و هیچ گاه زندانی خیالات نمی‏شود ، اما شخصی که تصور نادرستی از خویش دارد و گرفتار پندارهای خیالی است، به گونه ای که در تحصیل، روابط اجتماعی، سیاسی، خانوادگی، اقتصادی و ... خود را بسیار مقبول و شایسته معرفی می کند و به دنبال شخصیتی کاذب و دروغین است، چون زمینه و توان رسیدن به این آرزوهای مطلوب برایش فراهم نیست، همواره یاس و ناامیدی را تجربه می کند و دچار افسردگی می شود.



عاقبت افرادی که چنین تصوری از خود دارند ، جز انزوا و محدود نمودن خویش، برای پوشش وضعیت دروغین یا فعالیت های ریاکارانه چه می تواند باشد؟ به تعبیر یکی از روان شناسان مشهور: «خود پنداره ی کاذب، همانند گنجی است که در وسط آن دینامیت کار گذاشته شده است و مایه تخریب و ویرانی خواهد شد.»



فردمتکی به نفس، چون شناخت درستی از خود دارد و نقاط ضعف و قوت خود را می داند، برای رفع نقص‏ها تلاش بیشتری می کند و هرگز احساس کوچکی و حقارت نخواهد کرد.



در قرآن کریم و روایات اهل بیت تاکید زیادی بر احترام به خویشتن و عزیز شمردن آن شده است، تا جایی که عزت نفس، مایه کرامت و بزرگی بر شمرده شده و خود کم بینی، مایه هلاکت و سقوط انسان معرفی شده است. پس از توضیح اجمالی پیرامون اعتماد به نفس، به بررسی راه های نیل به آن می پردازیم و ویژگی هایی را که اعتماد به نفس به ارمغان می آورد برمی شماریم:





استقلال عمل:



افراد برخوردار از اعتماد به نفس، در اعمال خویش مستقل عمل می کنند و از هرگونه وابستگی به دیگران دوری می جویند، آنها در انجام اعمال فردی و اجتماعی به توانایی های خویش تکیه می کنند و با توجه به استعدادهای خود، وارد میدان عمل می گردند، این بدان معنا نیست که فرد از مشارکت و مشاوره با دیگران سرباز می زند، بلکه در کنار هم فکری و مشارکت، استقلال خوش را حفظ کرده و زیر چتر دیگران زندگی نمی کند.






مسوولیت پذیری:



فرد دارای اعتماد به نفس، مسوولیت خود را با اطمینان کامل می پذیرد و از هرگونه ضعف و سستی دوری می جوید، او همچنان که سعی در ارائه نقش مثبت دارد ، تکالیف فردی ، خانوادگی و اجتماعی خود را به نحو مطلوب انجام می دهد.





پیشرفت گرا:



انسان مثبت گرا و دارای اعتماد به نفس، درصدد پیشرفت و افزایش قابلیت‏ها و توانایی‏های خویش است و برای رسیدن به جایگاه برتر، تلاش و کوشش می کند.





جدیت و سخت کوشی:



این امتیاز سبب ایجاد روحیه تلاش، پیگیری و مقاومت در انسان می شود و فرد را از بی ارادگی و سست عنصری نجات می دهد.





پذیرش ناکامی ها:



آگاهی از محدودیت ها و واقعیت های موجود می تواند تصویری واقع بینانه به انسان ارائه کند، اگرچه با شناخت توانایی ها می توان در کسب موفقیت روزافزون گام برداشت، اما قبول شکست و ناکامی به عنوان یک واقعیت در زندگی به کسب تجربه برای نیل به پیروزی کمک می کند.





موثر بودن:



توانایی تاثیرگذاری بر دیگران، معجزه اعتماد به نفس است. فرد دارای اعتماد به نفس، چون برای خود حرمت و عزت قائل است، از قله توانایی های خویش بالا رفته و با بروز استعدادهای عالی، دیگران را تحت تاثیر و زیر نفوذ خویش قرار می دهد.







به طور خلا صه، عوامل تاثیرگذار، در رشد اعتماد به نفس موارد زیر است:



ارتباط با خدا:



مهمترین روش در کسب اعتماد به نفس، ارتباط با خداوند است، اتکال به خداوند باعث بی نیازی و استقلا‏ل در شخصیت و عزت نفس فرد می شود، در واقع انسان در اعتماد به خدا از هر چیزی که رنگ تعلق و وابستگی به غیر خدا داشته باشد، آزاد می‏شود.





شناخت بهتر خویش:



شناخت استعدادها و قابلیت های خویش و درک ارزش های انسانی، در کسب اعتماد به نفس مفید است و انسان را از یاس و ناامیدی رهانیده و به فردی متکی به خویش و متعهد به خود تبدیل می‏نماید.





تکیه بر توانایی های خود:



برای کارهای خود ، ارزش قائل شود ، در کارهایی که انجام می دهد تمرکز داشته باشد ، بر توانایی‏های خود اصرار بورزد و تا می‏تواند با محدودیت های اجتناب‏ناپذیر زندگی کنار بیاید.





خطر پذیری:



با استفاده مطلوب از تجربیات جدید و نهراسیدن از شکست، روحیه خطرپذیری را در خود باور نماید.





خود ارزیابی:



فرد یاد بگیرد که این ارزیابی را به تنهایی انجام دهد و برای جلوگیری از ناراحتی خود به نقطه نظرهای دیگران توجه نکند، روی احساسات خود تمرکز نماید، این کارها باعث تقویت احساس خود برتری شده و اختیار فرد به دست دیگران نمی افتد.






ارزیابی مثبت از خود



فرد باید نسبت به خود مهربان باشد و شخصیت خویش را با دید مثبت ارزیابی نماید، خود را با صفات خوب تفسیر کند و به لیاقت و شایستگی خویش شک نورزد.

[mosbat]

چگونه می شود خجالت را از بین برد؟


پاسخ اجمالی

کم رویی و خجالت پی آمد های منفی و ناگواری دارد و عامل جلوگیری از کسب پیروزی ها در زندگی انسان محسوب می شود.



انسان می تواند این حالت روانی را مانند بسیاری از صفات ناپسند دیگر از خود دور کند و آن را درمان نماید.



مشارکت دادن کودکان در بحث ها و تشویق آنان از حضور در جمع از راهکارهای مفید برای جلوگیری از ابتلای کودکان به این بیماری محسوب می گردد.



تلقین، اعتماد به نفس، تمرین، امیدوار بودن، نترسیدن از عیب گرفتن دیگران، اجتماعی شدن و تلاوت آیات 25 تا 28 سوره طه «رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری‏ و یسّر لی امری وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانی یَفْقَهُوا قَوْلی.»، نقش موثری در ازبین بردن کم رویی و خجالت در جوانان و مبتلایان به این بیماری دارد.


پاسخ تفصیلی

قبل از پاسخ به سؤال لازم است گفته شود:



خجالت و کم رویی آفتی است که مانع ترقی و پیشرفت انسان شده و سبب رفتارهای ناپخته و عکس العمل‌های نامناسب و حتی فرار از فعالیت ها، پایین آمدن شخصیت و مشکل دوست یابی می‌شود و سلامت جسم و روان را در معرض خطر قرار می‌دهد. روبرو شدن با افراد جدید را برای فرد نگران کننده و دشوار می‌کند، وارد شدن به اماکن جدید و کسب و کار و تجارت تازه را برای فرد سخت می‌نماید و مخفی شدن از انظار و احساس عجز در عین توانمندی را سبب می‌شود.



کم رویی به صورت دشمن درونی همانند دشمن بیرونی عمل می کند. برای مثال: یک دانش آموز کم رو و خجالتی نمی تواند مشکل خود را مطرح کند و همیشه منتظر می ماند از دهان دیگران سؤال خود را مطرح کند.



کم رویی فقط یک احساس است یعنی یک تصور باطل است و بر واقعیت مبتنی نیست. کم رو فکر می کند دارای ارزش اجتماعی نیست و دیگران برای او ارزشی قائل نیستند، در حالی که ممکن است چنین چیزی واقعیت نداشته باشد.



تا وقتی که این تصور در انسان کم رو هست، نمی تواند از پی آمدهای آن در امان باشد.



افراد کم رو خود را از نظر فکری ضعیف و حقیر می شمارند. اگر مطلبی می نویسند یا سخنی می گویند و نکته ای را می دانند، آن را بی ارزش و غیر قابل طرح می شمارند و فکر می کنند همه آن را می دانند لذا از اظهار نظر خودداری می کنند، کمتر می توانند خود را برای سخنرانی آماده کنند و زود دست و پای خود را گم می کنند، حرف خود رافراموش می کنند و خودشان باعث می شوند دیگران متوجه ضعف آنان بشوند. انزوا نتیجه این طرز تفکر و تصور باطل است. [1]



راه‌های از بین بردن "کم‌رویی‌"



توجه به پی آمد های منفی کم رویی انسان را به این سمت و سو سوق می دهد که راه حلی برای از بین بردن خجالت پیدا کند اما قبل از هر چیز باید دانست که اولا؛ این یک حالت روانی مانند بسیاری از صفات ناپسند دیگر است که قابل درمان است. و ثانیا؛ ممکن است ریشه های این بیماری به دوران کودکی یا جوانی برگردد.



برای درمان این بیماری در دوران کودکی مطالب زیر باید رعایت شود :



کودکان را اجتماعی بار آورده و آنان را به منزل دوستان ببریم، همچنین دوستان را به منزل دعوت کنیم ، در حضور دیگران از او تعریف کنیم و از آنان بخواهیم در حضور دیگران سخن بگویند.



یکی از راه های مؤثر برای اجتماعی بار آوردن و مبارزه با کمرویی و خجالت کودکان این است که بزرگ ترها سؤالاتی مطرح کنند و کودکان را به اندیشه و سخن وا دارند. چه بهتر که در این راه، آن ها را با بزرگ ترها مشارکت دهند برای این که کودک گرفتار کمرویی و خجالت نشود و بتواند بدون افتادن در ورطه ی پررویی در عرصه ی اجتماع و در برابر اشخاص ، مزایای وجود خود را بروز دهد و شخصیت خویش را آشکار سازد، راهی جز این نیست که به او فرصت حضور در مجامع و سخن گفتن و شرکت در بحث ها بدهیم. او را در مقابل مطالبی که بیان می کند، تشویق کنیم و اگر خطایی دارد با محبت و احترام و تواضع اصلاح کنیم .



شرکت دادن او در بحث ها و مشورت ها و فرصت دادن به وی برای این که خاطره های خود را بیان دارد نیز دادن مسئولیت، وسیله هایی برای تجلّی شخصیت او و منع از خجالتی شدن و خمودی و ترس و کمرویی است.



مهم این است که طفل برای ابراز وجود و اظهار عقیده و نظر خویش، گرفتار گستاخی نباشد و به شخصیت و آرا و عقاید و نظریات دیگران نیز احترام بگذارد. اگر در جایی به شخصیتش اهانت شد و به کرامتش لطمه ای خورد با صراحت و ادب از حق خویش دفاع نماید.



اما برای درمان این بیماری در دوران جوانی مطالب زیر باید رعایت گردد:



1. تلقین:



به نظر روان شناسان؛ تلقین در درمان بسیاری از بیماریهای جسمی و روحی مؤثر است. این جمله را همواره با خود تکرار کنید که: من از عهده ی کارها بر می آیم مثلا می توانم در برابر دیگران سخن بگویم، زیرا کم رویی نشانه ی ترس از شکست و دلیل وحشت از برخورد با اشخاص است و این ضعف روحی با فرار از معاشرت برطرف نمی شود. شب ها موقع خوابیدن و آرامش بدن این جملات را به آرامی تکرار کنید: من نیز مثل دیگران دارای توانایی ها و قابلیّت‏هایی هستم و این یک واقعیّت است که پیامبر اکرم (ص) از آن پرده برداشته است آنجا که می فرماید: "مردم گنج هستند، مثل گنج های طلا و نقره" [2] ، من قادرم هر سخنی را که می خواهم ابراز دارم. من از دیگران هیچ هراسی ندارم. من قادر خواهم بود آن گونه که دوست دارم باشم.



2. اعتماد به نفس:



انسان برای تأمین خوش بختی و سعادت خود باید به شخص و به نیت و عمل خویش تکیه نماید و باور کند که باید پله‏های ترقی و تکامل را با پای خود بپیماید [3] . وقتی به فکر و عقل خود مراجعه کرد و درست تجزیه و تحلیل نمود و دریافت که خداوند مهربان است و او را مانند سایر بندگانش آفریده و عقل و بدن سالم عنایت نموده و استعداد خوبی داده است به این جا می رسد که چیزی از دیگران کم ندارد. وقتی فهمید مانند دیگران هست، باور می کند باید همانند آنان معاشرت کند و ا ز سخن گفتن در مقابل دیگران خجالت به خود راه ندهد.



خداوند در انسان نیرویی به نام اراده قرار داده که اگر همین نیرو را به کار بیندازد، قادر به برطرف کردن مشکلات خواهد بود.



اگر انسان به خدا متکی شد اعتماد به نفس پیدا می کند و در راه هدف های انسانی خود تزلزل پیدا نمی کند. سعادت انسان بستگی به عقاید و اعمال او دارد و بدبختی های او هم ناشی از رفتار ناپسند او است. کسی که با بی اعتنایی به وسوسه های دشمن یا دوستان نادان، کار و تلاش می کند به زودی نتیجه می گیرد و روز به روز بر امیدش افزون می گردد. کسی که با نگاه تحقیر آمیز دست از کار می کشد و ناامید می گردد روز به روز بر کسالت و افسردگی اش افزوده می گردد.



3 . تمرین:



برای از بین بردن یک عادت ناپسند باید تمرین کرد ، مانند شرکت در بحث های گروهی و همکاری با اعضای گروه و مطرح کردن دیدگاه ها و نظریات خود و نگریستن به چشم مخاطبان در هنگام صحبت؛ این طبیعی است که همه ی گویندگان کم و بیش در ابتدا با مشکلی هم چون مشکل شما مواجه می شوند و حتی از ضعف و نارسایی در ادای کلمات رنج می برند، اما با صبر و تمرین نقایص خود را برطرف می کنند و کم کم بر اثر تکرار و تمرین کاملاً کم رویی را از خود دورمی کنند .



4 - امید:



امیدوار بودن و یقین داشتن و یک تصمیم قاطع و اراده آهنین داشتن، مشکل کم رویی را به طور کلی حل می کند.



حضرت موسی که لکنت زبان داشت، با اتکا بر خدا در برخوردهای اجتماعی به گونه ای ظاهر شد که حتی دشمنان نتوانستند این نکته را وسیله ی تمسخر قرار دهند و او را به انزوا بکشانند. برای رهایی از ناامیدی راه های زیادی وجود دارد، یکی از آن ها توکّل بر خدا است. انسان با دلگرمی و اتکال برآفریننده و هستی بخش جهان می تواند از کابوس تنهایی و ناامیدی و بی ارادگی رهایی یابد.



5. نترسیدن از عیب گرفتن دیگران:



هیچ کس در دنیا بی عیب و نقص نیست. آدم فهمیده و عاقل کسی است که در راه برطرف نمودن عیبش قدم بردارد، نه این که از شنیدن عیبش ناراحت شود و از آن بترسد.



امام جعفر صادق(ع) فرمود: محبوب‏ترین دوستانم کسی است که عیب هایم را به من بگوید [4] . وقتی نقصمان معلوم شد و کسی به ما تذکر داد که فلان نقص را داری، به جای ناراحتی، باید خوش حال شده و از او تشکر نماییم و هر چه زودتر به فکر علاج و اصلاح باشیم. از این جهت مثلا برای سخن گفتن نباید ترسید که ممکن است نقصی از ما مشاهده شود، بلکه باید با کمال شجاعت سخن را آغاز کرد.



6. اجتماعی شدن:



برای از بین بردن خجالت باید اجتماعی بود و این با رعایت نکات زیر تحقق می پذیرد: الف. پیش قدم شدن در سلام ؛ ب. احوال‏پرسی کردن بعد از سلام با جملات مرسوم و جدا نشدن سریع از فرد مقابل؛ ج. تلاش کردن در کارهای اجتماعی، در محیط خانه، مدرسه و دانشگاه مانند اردو و بازیهای دسته جمعی؛ د. توجه نکردن به اعضای بدن خود (دست، پا، نحوه صحبت و...) و تمرکز بر مطالب مورد نظر در هنگام صحبت با دیگران یا در مقابل جمع؛ ه. مأنوس شدن با افراد خوبی که پرتحرک و فعال بوده و احساس خجالت نمی‌کنند.



7. تلاوت آیات 25 تا 28 سوره ی طه: قالَ رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری‏ و یسّر لی امری وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانی یَفْقَهُوا قَوْلی. (موسى) گفت: «پروردگارا! سینه‏ام را گشاده کن



و کارم را برایم آسان گردان! و گره از زبانم بگشاى



تا سخنان مرا بفهمند!



‏سعه‏ى صدر اوّلین شرط موفقیّت در هر کارى است. انسان به جاى ترس و فرار از مسئولیّت، باید امکانات و مقدّمات و ابزار آن را با استعانت از خداوند فراهم کند. [5] این آیه حکایت از ماجرای حضرت موسی دارد که حضرت موسى (ع) نه تنها از مأموریت سنگینى که خدا به او سپرده بود وحشت نکرد، و حتى کمترین تخفیفى از خداوند نخواست، بلکه با آغوش باز از آن استقبال نمود، منتهى وسایل پیروزى در این مأموریت را از خدا خواست. و از آنجا که نخستین وسیله ی پیروزى روح بزرگ، فکر بلند و عقل توانا و به عبارت دیگر گشادگى سینه است، عرض کرد: پروردگار من! سینه مرا گشاده بدار»، و از آنجا که این راه مشکلات فراوانى دارد که جز به لطف خدا گشوده نمى‏شود در مرحله دوم از خدا تقاضا کرد که کارها را بر او آسان گرداند و مشکلات را از سر راهش بردارد، «و کار مرا آسان گردان»، سپس موسى تقاضاى قدرت بیان هر چه بیشتر کرد و عرضه داشت: «و گره از زبانم بگشا»، و مخصوصا علت آن را چنین بیان کرد: «تا سخنان مرا درک کنند». [6]



هر چند شأن نزول این آیه در باره ی سخن گفتن در مقابل دیگران است ولی در موارد دیگر خجالت نیز کارایی دارد پس از آیه، درس توکل به خدا و نهراسیدن از شرایط اجتماعی و تمسخر دیگران و... را استفاده می کنیم و با خواندن این آیه در موقعیت خجالت این درس ها را به خود متذکر می شویم.