احساس چرخش، تکان خوردن، مشت یا لگد زدن پا ************که ی فرزندتان یکی از بزرگ ترین هیجان های دوران بارداری است و بی شک بر تپش قلب، پاهای متورم و پشت درد غلبه می کند. این احساس نشان می دهد که یک زندگی جدید و تحسین برانگیز، درونتان در حال شکل گیری است. اکثر مادران جدید نشانه های اولیه ی زندگی درونشان را بین هفته های هجدهم و بیست و ششم احساس می کنند، اما گاه برای برخی از مادران آن پرپرزدن ها و احساس حباب گونه کمی طولانی تر می شود. در ادامه با علت های آن آشنا می شوید.
هویت اشتباهی
شاید پیش از اینها هم حرکات فرزندتان را احساس کرده باشید، اما اگر آن را شناسایی نکرده اید. به سادگی ممکن است احساس دست و پا زدن و فعالیت فرزندتان را با عبور بادی درون شکم اشتباه گرفت، به ویژه اگر این اولین بارداری شما باشد. شناسایی اولین حرکات دشوار است، حرکاتی همچون پرپر زدن، کشش ناگهانی، اشاره یا حتی چنگ زدن شکم از فرط گرسنگی یا موج ملایمی از حالت تهوع. که می تواند به سادگی اشتباه یا نادیده گرفته شود. همان طور که مراحل بارداری پیش می رود و فرزندتان قوی تر می شود، طولی نمی کشد که حرکات او نیز نیرومند می شود و دیگر می توانید هر لگد یا اشارهی کوچک او را احساس و شناسایی کنید.
حمایت جفتی
امکان دارد احساس نکردن فرزندتان در این مرحله به علت جایی باشد که جفت استقرار یافته است. گاهی جفت در جلوی دیواره ی رحم و در نزدیکترین فاصله به ناف قرار می گیرد. وقتی جفت در این وضعیت باشد، آن را جفت پیشین می نامند. این حالت برای فرزندتان هیچ فرقی ندارد، اما جنبه ی منفی برای شما این است که شاید لگدها و مشت های اول او را احساس نکنید. او باید به جفت لگد بزند و چون جفت همچون یک ضربه گیر عمل می کند و بچه هم هنوز بسیار کوچک است و نمی تواند لگد محکمی بزند، احساس ضربه های او مشکل خواهد بود. نگران نباشید، در چنین شرایطی هم احتمالا نسبت به اشخاصی که جفتشان پشت دیوارهی رحمشان قرار دارد (جفت پسین) و به ستون فقرات نزدیک تر است، فقط کمی دیرتر آنها را احساس خواهید کرد. معمولا در بیست و دو تا بیست و سه هفتگی، بچه به اندازه ی کافی بزرگ می شود و می تواند کناره های جفت لگد پرانی کند و به این ترتیب مشکل حل خواهد شد.
پس به پیش
علت دیگری که باعث می شود هنوز حرکات فرزندتان را حس نکرده باشید، وضعیت دراز کشیدن بچه در رحم است. در این مرحله، وضعیت بچه اغلب تغییر می کند، زیرا او هنوز فضای بزرگی را برای حرکت کردن به اطراف در اختیار دارد. شاید او در حالتی دراز کشیده است که ستون فقرات او به جلوی رحم چسبیده، یعنی پشت او به ناف شماست.
در این حالت هر لگد یا مشتی، پشت رحم را هدف می دهد و احساس کردن آن بسیار دشوار خواهد بود. جایی برای نگرانی وجود ندارد: به زودی او وضعیت خود را تغییر می دهد و شما حرکت های او را بهتر احساس می کنید.
مامان چاق=احساس کمتر؟
سنگین وزن بودن گاهی می تواند موثر باشد، اما نه همیشه. برخی از بانوان سنگین وزن حرکت فرزند درونشان را نسبت به خانم هایی با شاخص توده بدنی کمتر دیرتر احساس می کنند. اما اغلب عوامل موثر دیگری نیز وجود دارد، مثل جفت پیشین. برای بانوان سنگین وزن، احساس حرکات بچه سخت تر نیست. فقط به قفسه ی سینه و پشت آنان فشار کمتری وارد می آید، زیرا لایه های ضربه گیر بیشتری دارند. قطعا برای مادران سنگین وزن زمان بیشتری طول می کشد تا شخصی بتواند حرکات بچه را از بیرون مشاهده یا احساس کند. در واقع، لایه های اضافی از بافت چربی حرکات را پنهان می سازد تا زمانی که بچه بزرگتر و نیرومندتر شود.
اشتباه محاسبه
گاهی ممکن است در زمانی که در انتظار نشانه های حرکت فرزندتان هستید آن را احساس نکنید، زیرا در محاسبه ی دوره ی بارداری خود اشتباه کرده اید. اکنون با فناوری تصویر برداری، در هفته های نخستین بارداری می توان تقریبا به طور دقیق سن بارداری را محاسبه کرد و دریافت تاریخی "اشتباه" نادر است. اما اگر تصویر برداری نکرده اید و بیش از سیزده هفته باردارید، ممکن است یافتن این موضوع مشکل تر باشد که دقیقا بچه ی شما چند وقته است، زیرا در این مرحله، عواملی ژنتیکی در تعیین اندازه ی بچه نقش دارند. بنابراین، می توانید بچه ی بزرگتری داشته باشید و فکر کنید که در بارداری پیشرفت بیشتری داشته اید. در این صورت، انتظار دارید که حرکات او را احساس کنید، اما در حقیقت، ممکن است مراحل کمتری از بارداری خود را سپری کرده باشید.
منبع: نی نی پلاس
نظرت چیه؟