نوشته اصلی توسط
*P s y C h e*
سلام
به مشاور خوش اومدين
از اينكه مشكلتون رو شـرح دادين ممنونم
با توجه به سن كم هر دوى شما و اينكه در برهه ى خاصى هستين،اين واكنش ها بعد از جدايى تا مدتى طبيعى خواهد بود.
براى اينكه بتونيد ذهن خودتون رو آرام كنيد و قبول كنيد اين شخص ديگه در زندگى شما وجود نداره،لازم هسـت كه در درجه ى اول بپذيريد هميشه عاشق بودن و با هم خوب بودن،لازمه ى تمديد و دوام يك رابطه نيست .. خيلى وقت ها و خيلى از انسان ها در ارتباط و آشنايى با افراد قرار ميگيرند كه حالا بنا به دلايل خاص خودشون،متوجه ميشن بايد كنار بكشند. اين لزوما به معناى شكست نيست،بلكه ميتونه يك تجربه باشه.
بهتره با اين ديد به اين دوستى نگاه كنيد و ذهنتون رو پذيرا كنيد كه فكر كردن و در انتظار كسى بودن كه رفته و ديگه در زندگى شما وجود نداره،يعنى فقط اتلاف وقت و از دست دادن خيلى از نقاط پيشرفتتون
شما الان دانش آموزيد و كمى بعد در ابتداى راه دشوار ترى چون دانش جو بودن قرار ميگيريد،پس نبايد با زجر فكرى و روحى دادن به خودتون،نسبت به شخصى كه فقط در يك برهه ى كوتاه براى شما حضور داشت،فرصت هاى درخشان پيش رو ُ از خودتون دريغ كنيد.
نگــاهتونُ رو به جلو و پشت به گذشته بندازيد و نسبت به اين جريانات،به ديد يك تجربه و درس نظر داشته باشيد.
Sent from my iPhone using
Tapatalk
مرسی که وقت گذاشتید با خیلی ها حرف زده بودم اما همین 2.3 جمله شما خیلی روم تاثیر گذاشت .
راستی اگه یه لطفی کنید پیام های خصوصی تونو چک کنید و جواب پیام مو بدید ممنون میشم.