بعد از جدایی

[king.red20]

سلام شاید طولانی شه و اصلا نخونید اما میگم

نمیدونم از چی شروع کنم خیلی ماجرا طولانیه اما خلاصه میگم من الان 17 سالمه و سوم دبیرستانم.با اینکه ادمی تقربیا مذهبی هستم پارسال تو یه نرم افزار چت با یه دختر اشنا شدم و اروم اروم با هم صمیمی شدیم تا بعد از 2 ماه شماره باهم دوست شدیم رابطه تلفنی و بعد هم دیداری شد..چطور بگم دیوانه وار عاشق بودم و با همه چی چیزش کنار میومدم اونم خیلی دوسم داشت اما تو رابطه انعطاف نداشت همیشه من تو بحثا کوتاه میومدم...
در کل جدا شدیم (دیگه نگم چرا و اون چی کارا کرد) حالا بعد از حدود 1سال جدایی (2ماه که کلا قطیم.8ماهش هنوز ارتباط داشتیم اما رابطه نبود) من نمیتونم فراموش کنم و به درسم و زندیگم بچسم .خیلی آروم تر شدم اما شب و روز نگاهم به موبایله که شاید..... با اینکه میدونم با یه نفر دیگس و دیگه آن چنان علاقه ای هم بهش ندارم اما از درون آرامش ندارم ....
اینم بگم که فقط رابطه جنسی نداشتیم و گرنه همجوره با هم بودیم.و حالا که فکر میکنم یه نفر جای من و ....

اگه کمک کنین که چطور کاملا فراموشش کنم و اصلا برام مهم نباشه چون هر راهی رو که امتحان کردم باز برگشتم نقطه اول..مرسی

[*P s y C h e*]

سلام
به مشاور خوش اومدين
از اينكه مشكلتون رو شـرح دادين ممنونم

با توجه به سن كم هر دوى شما و اينكه در برهه ى خاصى هستين،اين واكنش ها بعد از جدايى تا مدتى طبيعى خواهد بود.
براى اينكه بتونيد ذهن خودتون رو آرام كنيد و قبول كنيد اين شخص ديگه در زندگى شما وجود نداره،لازم هسـت كه در درجه ى اول بپذيريد هميشه عاشق بودن و با هم خوب بودن،لازمه ى تمديد و دوام يك رابطه نيست .. خيلى وقت ها و خيلى از انسان ها در ارتباط و آشنايى با افراد قرار ميگيرند كه حالا بنا به دلايل خاص خودشون،متوجه ميشن بايد كنار بكشند. اين لزوما به معناى شكست نيست،بلكه ميتونه يك تجربه باشه.
بهتره با اين ديد به اين دوستى نگاه كنيد و ذهنتون رو پذيرا كنيد كه فكر كردن و در انتظار كسى بودن كه رفته و ديگه در زندگى شما وجود نداره،يعنى فقط اتلاف وقت و از دست دادن خيلى از نقاط پيشرفتتون

شما الان دانش آموزيد و كمى بعد در ابتداى راه دشوار ترى چون دانش جو بودن قرار ميگيريد،پس نبايد با زجر فكرى و روحى دادن به خودتون،نسبت به شخصى كه فقط در يك برهه ى كوتاه براى شما حضور داشت،فرصت هاى درخشان پيش رو ُ از خودتون دريغ كنيد.

نگــاهتونُ رو به جلو و پشت به گذشته بندازيد و نسبت به اين جريانات،به ديد يك تجربه و درس نظر داشته باشيد.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[king.red20]

مرسی که وقت گذاشتید با خیلی ها حرف زده بودم اما همین 2.3 جمله شما خیلی روم تاثیر گذاشت .
راستی اگه یه لطفی کنید پیام های خصوصی تونو چک کنید و جواب پیام مو بدید ممنون میشم.

[king.red20]

سلام
به مشاور خوش اومدين
از اينكه مشكلتون رو شـرح دادين ممنونم

با توجه به سن كم هر دوى شما و اينكه در برهه ى خاصى هستين،اين واكنش ها بعد از جدايى تا مدتى طبيعى خواهد بود.
براى اينكه بتونيد ذهن خودتون رو آرام كنيد و قبول كنيد اين شخص ديگه در زندگى شما وجود نداره،لازم هسـت كه در درجه ى اول بپذيريد هميشه عاشق بودن و با هم خوب بودن،لازمه ى تمديد و دوام يك رابطه نيست .. خيلى وقت ها و خيلى از انسان ها در ارتباط و آشنايى با افراد قرار ميگيرند كه حالا بنا به دلايل خاص خودشون،متوجه ميشن بايد كنار بكشند. اين لزوما به معناى شكست نيست،بلكه ميتونه يك تجربه باشه.
بهتره با اين ديد به اين دوستى نگاه كنيد و ذهنتون رو پذيرا كنيد كه فكر كردن و در انتظار كسى بودن كه رفته و ديگه در زندگى شما وجود نداره،يعنى فقط اتلاف وقت و از دست دادن خيلى از نقاط پيشرفتتون

شما الان دانش آموزيد و كمى بعد در ابتداى راه دشوار ترى چون دانش جو بودن قرار ميگيريد،پس نبايد با زجر فكرى و روحى دادن به خودتون،نسبت به شخصى كه فقط در يك برهه ى كوتاه براى شما حضور داشت،فرصت هاى درخشان پيش رو ُ از خودتون دريغ كنيد.

نگــاهتونُ رو به جلو و پشت به گذشته بندازيد و نسبت به اين جريانات،به ديد يك تجربه و درس نظر داشته باشيد.


Sent from my iPhone using Tapatalk

مرسی که وقت گذاشتید با خیلی ها حرف زده بودم اما همین 2.3 جمله شما خیلی روم تاثیر گذاشت .
راستی اگه یه لطفی کنید پیام های خصوصی تونو چک کنید و جواب پیام مو بدید ممنون میشم.