خانمی سی و شش ساله وقتی متوجه شد که فرزندش دچار مشکل شده است، بسیار اندوهگین و دلشکسته شد. در زیر می خوانید که چگونه او به فرزندش کمک کرد تا برمشکل غلبه کند.
از تصویربرداری هفته بیستم بارداری که آمدم سعی داشتم ناامیدی را از خود دور کنم. احساس می کردم اشک هایی گرم پلک هایم را می خراشد. وقتی به ما گفته شد که جنین ما با مشکلی روبه روست، لیلی دختر پنج ساله ام دست های مرا گرفته بود. چهره ی همسرم رنگ پریده بود، اما دخترم آرام بود. او گفت: "نگران نباش، مامان. بچه مون فقط لب های خنده داری خواهد داشت".
یک سالی بود که برای داشتن بچه ای دیگر تلاش می کردیم که بالاخره باردار شدم. چند هفته ی اول به سرعت گذشت و وقتی در تصویربرداری هفته ی دوازدهم تصویر تاری از تپش قلب او را دیدیم، بسیار خوشحال شدیم. اکنون می توانستم از بارداری ام لذت ببرم.
در تصویربرداری هفته ی بیستم متوجه شدم که سونوگرافی مشکلی را نشان می دهد. وقتی از پزشک پرسیدم که آیا همه چیز روبه راه است، به ما نشان داد که اطراف دهان جنین تیره است و می تواند به این معنا باشد که لب بچه در حالت مناسبی قرار ندارد.
تصویربرداری دیگر تایید کرد که فرزندمان شکافی در لب دارد و مثل این که لب ها از وسط دچار پارگی شده است. دکتر به ما گفت: برای بستن شکاف به دلایل زیبایی، و اینکه فرزندمان بتواند درست غذا بخورد و صحبت کند، پس از زایمان به یک جراحی فوری نیاز دارد. با شنیدن این حرف از حال رفتم.
در منزل، از طریق اینترنت عکس بچه هایی را جست وجو کردم که با شکافی در لب به دنیا می آیند. حالت جنون به من دست داد. همسرم به من می گفت: این کار را با خودت نکن. او درست می گفت، اما وقتی جریان را به مادرش می گفت، دلشکستگی او را نیز دیدم و غصه ام دوچندان شد. به تختخواب پناه بردم و لحاف را روی سرم کشیدم.
می دانستم عاشق نوزادم خواهم شد، اما از واکنش های دیگران هراسان بودم. همه پشتیبانم بودند و می گفتند که اوضاع می توانست بسیار بسیار بدتر باشد. اما، هنوز این واقعه را درک نکرده بودم. هفته ی بیست و هشتم با جراحی ملاقات کردیم که قرار بود فرزندمان را عمل کند. او اطمینانی دوباره به ما داد که شکاف در لب مشکلی نسبتا معمول است و اصلاح خواهد شد.
"سمت چپ بینی او پایین تر بود، بینی اش صاف نبود و شکافی در لب بالای او وجود داشت، اما در نظر من کاملا زیبا بود".
همان طور که موعد زایمانم نزدیک می شد، از دیدار اولیه ی فرزندم، به شدت هیجان زده بودم. با اولین علایم زایمان در بدنم، شوق وجودم را گرفته بود. زایمان خوبی بود. دقایقی پس از نیمه شب، ماما فرزند سه کیلو و هفتصد گرمی را زایمان کرد، یک پسر.
سمت چپ بینی او پایین تر بود، بینی اش صاف نبود و شکافی در لب بالای او وجود داشت، اما در نظر من کاملا زیبا بود. صبح روز بعد، دختر بزرگترم برای اولین دفعه برادر خود را ملاقات کرد. کنار تخت او ایستاد و بدون اینکه از لب هایش یاد کند، گفت: "برادر عزیزم از راه رسید".
هنگام بارداری، عصبی بودم که مردم واکنش بدی به نوزادم نشان دهند، اما هرگز چنین اتفاقی رخ نداد. خانواده ی من او را بسیار زیبا می دانستند و وقتی دوستان به دیدنمان می آمدند، چشمانم را به فرزندم می دوختم نه به آنان. شاید این روشی برای حمایت از خودم بود تا نشانه های شوک را در چهره هایشان نبینم. چهار روز پس از زایمان، پسرم را دندان پزشکی که متخصص شکاف در لب بود، ملاقات کرد. او صفحه ای را برای صاف کردن لثه اش جا گذاشت. وقتی پسرم ده هفته از تولدش گذشته بود، تحت عمل جراحی قرار گرفت. در حالی که بیهوش بود، او را بغل کردم. از اینکه او را زیر تیغ جراحی فرستاده بودم، احساس گناه می کردم، اما می دانستم که این بهترین تصمیم است.
روند جراحی و به هوش آمدن نسبی سه ساعت طول کشید. وقتی سرانجام نرس آمد و به ما گفت که می توانیم پسرمان را ببینیم، فورا خود را به اتاقش رساندم. بینی او در جای درست قرار گرفته بود و لبانش به یکدیگر چسبیده بود. باورم نمی شد که دارم پسر خودمان را می بینم. بسیار شاد بودم و ساعت های زیادی را کنار تخت او گذراندم. داشتم خودم را با صورت جدید او آشنا می کردم. در هشت ماهگی، پسرمان جراحی دیگری داشت تا باقیمانده ی شکاف در لب او را ببندند. یک ماه بعد، دوباره جراح را ملاقات کردیم. او از بهبودی جای زخم پسرمان بسیار رضایت داشت. از اتاق دکتر که خارج شدیم، احساس کردم که می توانم مهر پایان بر نگرانی ام بزنم و از فرزند سالم و خوش اخلاق مان لذت ببرم.
اکنون او دوساله است، درست مثل پسران کوچک دیگر. او از فنجان معمولی می نوشد و هر چه دوست دارد می خورد. وقتی با او بازی می کنم، شادی وصف ناپذیری وجودم را پر می کند.

واقعیاتی درباره ی شکاف در لب
پروفسور "یانگ چن"، مشاور جراحی پلاستیک و ترمیمی درباره این وضعیت می گوید:
- شکاف در لب به این علت است که طی سه ماهه ی سوم بارداری بافت ها برای بسته شدن با مشکل روبه رو می شوند. چرایی آن ناشناخته است، اما عواملی مثل ژنتیک، محیط اطراف و برخی از داروها می تواند مسبب آن باشد.
- در کشور سنگاپور، این رخداد در هر هزار تولد نوزاد زنده، دو و هفت صدم اتفاق می افتد.
- برای ترمیم وضعیت به ساختاری عادی، جراحی ضروری است. بینی باید به وضعیت صحیح بازگردد. بچه با شکافی در لب به جراحی نیاز دارد تا بتواند به شکل طبیعی صحبت کند.
- اگر بچه عمل جراحی نشود، در غذا خوردن، صحبت کردن، تنفس، ساختار دندانی و شنوایی او اختلال ایجاد می شود. هم چنین به علت ظاهری غیرعادی و آزار از جانب همسالان، از مشکلات روانی اجتماعی و اختلالات تطبیق با جامعه رنج ببرد.
- برای تصحیح عادات بد صحبت کردن فورا باید روش صحبت کردن بچه درمان شود. مشاوران مجرب در این زمینه به والدین کمک می کنند.

منبع: نی نی پلاس