اعتیــاد و سیگـار و روش هـای پیشگیـری و ترک

[R e z a]

جتناب از محرک های سیگارکشیدن به شما کمک خواهد کرد که میل به سیگار را کاهش دهید اما شما در آغاز راه نمی توانید به آسانی بر وسوسه سیگار کشیدن غلبه کنید. اما این وسوسه زیاد طول نمی کشد. اگر به روشن کردن سیگار وسوسه شدید به خودتان یادآوری کنید که این حالت گذرا است و بازهم برای صبرکردن تلاش کنید. داشتن یک برنامه برای این زمان می تواند بسیار کمک کننده باشد.

خواه یک نوجوان سیگاری هستید یا یک سیگاری که در طول سال های زیاد زندگی تان روزی یک بسته سیگار می کشیدید، ترک کردن ممکن است برایتان کار دشواری به نظر برسد

هر چه که بیشتر در مورد راه حل های آمادگی برای ترک یاد بگیرید، این فرایند برایتان آسان تر خواهد شد. با برنامه ریزی صحیح برای نیازهایتان می توانید وابستگی را در هم بشکنید و به میلیون ها انسانی بپیوندید که عادت های خوب و سالم را برمی گزینند.

برنامه ترک سیگار خود را با START آغاز کنید.

S: یک زمان ترک برای خود تعیین کنید.
یک زمان را در دو هفته آینده تعیین کنید به طوری که زمان کافی برای آمادگی و بدون از دست دادن انگیزه ترک داشته باشید.

T: به خانواده، فامیل و همکاران بگویید که برای ترک برنامه ریزی کرده اید. به آنها بگویید که به حمایت و تشویقشان برای ترک نیاز دارید. به دنبال یک دوست باشید که او هم می خواهد سیگار را ترک کند. همراهی با او می تواند انگیزه شما را بیشتر کند.

A: برای چالش هایی که در طول ترک ممکن است با آنها مواجه شوید پیش بینی و برنامه ریزی کنید. اکثر افرادی که پس از ترک دوباره سیگار کشیدن را آغاز می کنند، این کار را در سه ماهه نخست پس از ترک این کار را انجام می دهند.. شما می توانید با پیش بینی چالش های پیش رو مثل اجتناب از نیکوتین و میل یه سیگار، خودتان را آماده برخورد با چالش ها کنید.

R: سیگارها و تمام محصولات تنباکو را از خانه، محل کار و ماشین خود حذف کنید. تمام سیگارها و وسایل مرتبط با سیگار مثل فندک یا کبریت را دور بیندازید. لباس ها و هرچیزی را که بوی سیگار می دهد بشویید. ماشین خود را بشویید، وسایل خانه و محل کار را پاک کنید و مبلمان را تمیز کنید.

T: از پزشک خود کمک بگیرید.
پزشک شما می تواند پیشنهادات خوبی برایتان داشته باشد و داروهایی را برای رفع اثر نیکوتین برایتان تجویز کند. اگر دسترسی به پزشک نداشتید می توانید از داروخانه مکمل هایی را تهیه کنید تا از لحاظ جسمی آمادگی بیشتری پیدا کنید.

قدم های ترک سیگار

1. محرک های سیگارکشیدن خود را مشخص کنید:
یکی از مهم ترین چیزهایی که می تواند برای ترک سیگار مفید باشد تعیین چیزهایی است که باعث می شود بخواهید سیگار بکشید مثل موقعیت ها، فعالیت ها، احساسات و افراد خاص.

یک فهرست تمایل تعیین کنید.
در زمانی که ترک را آغاز کرده اید دفترچه ای را به این کار اختصاص دهید و با رصد کردن زمان های سپری شده در طول روز به سوالات زیر پاسخ دهید:
- چه زمانی وسوسه به سیگارکشیدن می شوید؟
- این وسوسه چقدر شدت دارد (از 1 تا 10 نمره بدهید)؟
- در زمان وسوسه در حال انجام دادن چه کاری هستید؟
- در آن زمان با چه کسی هستید؟
- در آن زمان چه احساسی دارید؟
- بهد از سیگارکشیدن چه احساسی دارید؟
آیا برای رها شدن از احساسات ناخوشایند سیگار می کشید؟

مدیریت احساسات ناخوشایندی مثل استرس، افسردگی، تنهایی، ترس و اضطراب یکی از رایج ترین دلایلی است که افراد بزرگسال را وادار به سیگارکشیدن می کندد. زمانی که شما یک روز بد را پشت سر گذاشته اید به نظر می آید سیگار بهترین دوست شماست. هر چقدر هم که سیگار راحت به دست بیاید، به یاد داشته باشید راه های سالم تر و موثرتر بسیاری برای کنترل احساسات ناخوشایند وجود دارد. روش هایی مثل ورزش کردن، مدیتیشن، تن آرامی عضلانی و تمرین های تنفس عمیق می تواند بسیار کمک کننده باسد.
بنابراین خیلی مفید خواهد بود که زمانی را اختصاص دهید و به این فکر کنید در زمانهایی که مضطرب، غمگین یا عصبانی هستید می توانید چه کارهای سالمی برای آرام کردن خود و مدیریت احساسات منفی انجام دهید. علائق خود را در نظر بگیرید و این کارها را روی کاغذی یادداشت کنید. بهتر است این کاغذ را جایی در معرض دید خود قرار دهید تا در موقع بروز احساسات منفی یکی از این کارها را از فهرست خود انتخاب کنید و آن را انجام دهید.

2. با علائم ترک نیکوتین مقابله کنید.
پس از آنکه سیگارکشیدن را ترک می کنید همان طور که بدنتان از نیکوتین دور می ماند، تعدادی از علائم جسمی را در بدن خود تجربه می کنید. این علائم به سرعت و معمولا از 30 دقیقه تا یک ساعت پس از مصرف آخرین سیگار آغاز می شود و تا 2-3 روز بعد به اوج می رسد. علائم ترک می تواند در افراد مختلف از چند روز تا چند هفته به طول بینجامد.

برخی از این علائم عبارتند از:

- وسوسه به سیگار کشیدن
- بی قراری یا خشم
- اضطراب یا عصبی بودن
- مشکل در تمرکز
- ناآرامی
- سردرد
- بی خوابی
- خستگی
- احساس به هم ریختگی شکم
- افسردگی
- کاهش ضربان قلب

اقدامات پیشنهادی برای مقابله با این علائم:

- در زمانی که وسوسه سیگار کشیدن در شما به وجود می آید حواس خود را پرت کنید و ازفهرست تهیه شده خود کاری را انتخاب کنید.

- در زمان بی قراری تمرینات ورزشی انجام دهید، دوش گرم بگیرید یا از تمرینات آرام سازی و ریلکسیشن استفاده کنید.

- از مصرف مواد کافئین دار مثل چای، قهوه و نوشابه های حاوی کافئین خصوصا از ساعت 6 بعد از ظهر به بعد خودداری کنید.

- یک رژیم غذایی سرشار از مایعات، میوه جات، سبزیجات تازه و مغزها برای خود تنظیم کنید به گونه ای که وعده های متعدد غذایی داشته باشید. این مواد به بدن شما کمک می کند به سرعت سم زدایی و پاکسازی شود.

- در طول روز خصوصا در زمان های خستگی چرت های کوتاه بزنید.

- بهتر است برای مدتی که تازه ترک را آغاز کرده اید، تا حد امکان فعالیت های شغلی و ذهنی خود را کاهش دهید تا کاهش تمرکز طبیعی ، کمتر آزارتان دهد.

3. وسوسه سیگار کشیدن را مدیریت کنید.
اجتناب از محرک های سیگارکشیدن به شما کمک خواهد کرد که میل به سیگار را کاهش دهید اما شما در آغاز راه نمی توانید به آسانی بر وسوسه سیگار کشیدن غلبه کنید. اما این وسوسه زیاد طول نمی کشد. اگر به روشن کردن سیگار وسوسه شدید به خودتان یادآوری کنید که این حالت گذرا است و بازهم برای صبرکردن تلاش کنید. داشتن یک برنامه برای این زمان می تواند بسیار کمک کننده باشد.


- حواس خودتان را پرت کنید:
فضای خانه را مرتب کنید، تلویزیون را روشن کنید، به یک دوست تلفن کنید یا پیامک بفرستید. هر فعالیتی باعث می شود که ذهنتان از وسوسه سیگار دور شود.

- به خودتان یادآوری کنید که چرا می خواهید ترک کنید:
روی دلایل خود برای ترک تمرکز کنید مثلا سلامتی، بهتر شدن ظاهر، ذخیره کردن پول و بهترشدن اعتماد به نفس.

- از موقعیت وسوسه کننده خارج شوید:
شناسایی کنید که در چه شرایط و زمانهایی وسوسه به سراغتان می آید. تغییر دادن شراط همه چیز را متفاوت خواهد کرد.


- خودتان را تشویق کنید:
پیروزی خود را تشویق کنید. هر زمان که می توانید بر یک وسوسه غلبه کنید به خودتان یک جایزه بدهید.

مقابله با وسوسه سیگار کشیدن در لحظه

1. یک جایگزین دهانی پیدا کنید.
چیزی را به دهانتان ببرید مثلا یک شکلات یا آب نبات خوشمزه بمکید یا تکه ای کشک یا آدامس بجوید. می توانید از هر خوراکی موردعلاقه تان استفاده کنید.

2. ذهنتان را مشغول کنید.
یک مجله یا کتاب بخوانید، به موسیقی مورد علاقه تان گوش دهید، یک جدول حل کنید یا خودتان را مشغول بازی موردعلاقه تان در موبایل یا رایانه تان کنید.

3. دستتان را مشغول کنید.
بازی با یک عروسک، توپ کوچک،خودکار، یا گیره های کاغذ جایگزین خوبی برای ارضای نیاز به لمس یک چیز است.

4. دندان هایتان را مسواک بزنید.
تمیزکردن محیط دهان تا حد زیادی به شما کمک می کند بر وسوسه سیگار کشیدن غلبه کنید.

5. آب بنوشید.
به سرعت یک لیوان بزرگ آب خنک بنوشید. این کار نه تنها به عبور وسوسه کمک می کند بلکه با هیدراته کردن بدن در کاهش علائم ترک نیکوتین موثر است.

6. یک چیز دیگر روشن کنید.
به جای روشن کردن سیگار، یک چیز دیگر مثل شمع روشن کنید.

7. فعالیت کنید.
برای پیاده روی به بیرون بروید یا در محیط خانه یا محل کارتان فعالیت بدنی انجام دهید. اگر در خانه هستید به راحتی می توانید انواع ورزش یا نرمش را انجام دهید . همراه کردن فعالیت بدنی با موسیقی انرژی بخش می تواند بسیار کمک کننده باشد. در محیط کارتان نیز از فعالیت فیزیکی غافل نشوید و به تناسب شغلتان تعدادی حرکت ورزشی انجام دهید.

8. به خودتان آرامش بدهید.
از کارهای مختلف برا ی آرام کردن خود استفاده کنید . مثلا یک دوش گرم، یک موسیقی آرامش بخش، تنفس عمیق، یوگا و مدیتیشن می تواند کمک زیادی به شما بکند.

[R e z a]

روانکاو علت مصرف و چرايي بي انگيزگي در ترک را کشف مي کند و به شما و همسرتان مسير درست ترک رانشان مي دهد به زبان ساده او سناريوي ترک را کارگرداني مي کند .

تمام تلاش شما بايد بر يافتن علل و انگيزه مصرف معطوف شود و اين امر نياز به تمايل و اشتياق بالاي فرد مصرف کننده به خلاصي از اعتياد خود دارد که معمولا مشکل اصلي همين جاست چرا که بيشتر سيگاري ها مي گويند ، دلشان مي خواهد سيگار را ترک کنند اما فقط درصد کمي از آن‌ها ترک کردن سيگار را آغاز مي کنند.
شما به عنوان همسر فرد مصرف کننده و کسي که جذابيت‌هاي عاطفي براي وي داريد مي توانيد به روش هاي مختلف زمينه انگيزه ترک را افزايش دهيد ولي اين کار بدون همياري متخصص روانکاو چندان ميسر نيست .
روانکاو علت مصرف و چرايي بي انگيزگي در ترک را کشف مي کند و به شما و همسرتان مسير درست ترک رانشان مي دهد به زبان ساده او سناريوي ترک را کارگرداني مي کند .

کارهايي که شما و همسرتان بايد انجام دهيد
اما حد اقل کارهايي که مي توانيد تا قبل از مراجعه به روانکاو انجام دهيد:
* درباره مزاياي ترک سيگار مطالعه کنيد و از مزايايي که بيشتر براي شما اهميت دارند يک فهرست تهيه کنيد و آن را به طور نامحسوس به همسرتان منتقل کنيد. همچنين خطرات تنباکو که سلامت شما و همسرتان را تهديد مي کند را شناسايي کنيد و در اختيار همسرتان نيز قرار دهيد.
* به همسرتان بياموزيد که: تعداد سيگارهايي که هر روز استفاده مي کند را بشمارد تا کاملا متوجه شود که هر روز چقدر تنباکو مصرف مي کند . علاوه براين سعي کند راه هاي موجود براي محدود و کم کردن مصرف سيگار را شناسايي کند. مثلا با چه اتفاقاتي يا رفتن به چه جاهايي يا در چه زمان هايي براي مصرف تحريک شده و چطور مي شود کاري کرد که در موقعيت هاي ياد شده قرار نگيرد يا کمتر قرار بگيرد.
* با آن دسته از دوستان خود که موفق شده اند سيگار را ترک کنند صحبت کند و از آن ها بپرسد که چطور موفق شده اند اين کار را انجام دهند.
* چند منطقه ممنوعه مانند داخل خانه و خودرو تعيين کند و به هيچ وجه در اين مناطق سيگار نکشد. اين کار باعث مي شود که نسبت به ميزان تنباکويي که در هر روز مصرف مي کند آگاهي بيشتري پيدا کند. علاوه بر اين با اين کار در واقع از خانواده و دوستان خود که به طور غير مستقيم از سيگار کشيدن همسرتان متضرر مي شوند ، محافظت مي کنيد.
* از فضاي عاطفي بين خودتان و او استفاده کنيد و ميزان علاقمندي به او را به روش هاي لطيف زنانه نشان دهيد و آرام آرام مصرف سيگار را موجب ناخرسندي خود در اين رابطه بدانيد و اين گونه طرح کنيد که نبود آن را در اصل به خاطر سلامت وي مي خواهيد و نه براي آسودگي خاطر خود. مراقب باشيد که از طرح سياه و سفيد مسئله پرهيز کنيد اين گونه که اگر ترک نکني نه من نه تو، چرا که مطمئن باشيد اين روش دفاع هاي غير قابل پيش بيني را در وي بر مي انگيزد که کار را خراب تر کرده و شما را به بن بست مي برد، البته ياد آور شوم اين تهديد درباره اعتياد به مواد مخدر مثل ترياک و شيشه اگر درست اجرا شود، اغلب جواب مي دهد.

[R e z a]

لغت «پيشگيري» يعني جلوگيري از وقوع يك اتفاق، از نظر بهداشتي، پيشگيري عبارت است از مداخله اي مثبت و انديشمندانه براي مقابله با شرايط مضر قبل از اينكه منجر به اختلال يا ناتواني شود.

اعتياد به مواد يكي از معضلات بهداشتي، رواني و اجتماعي جهان امروز است. اعتياد به داروهاي مجاز و غيرمجاز در چند دهة گذشتة بسيار فراگير شده است و حاكي از بروز يك مشكل جدي درسلامت جسمي، رواني واجتماعي است.

مبارزه با اعتياد درجهان بر سه روش كلي مبارزه باعرضه، درمان معتادان وفعاليت‌هاي پيشگيري در جهت كاهش تقاضا استوار مي‌باشد. اگرچه مبارزه باعرضة‌ موادبسيار ضروري است و بدون آنها مشكل مواد بسيار بدتر از امروز مي‌بود، ليكن اين تلاش مشكل سوء مصرف واعتياد را از بين نبرده است.
دريك بازار بزرگ باتقاضاي زياد نمي‌توان حتي به ميزان كم مواد راكمياب نمود يا قيمت آن را اضافه كرد. درچنين بازاري توزيع كنندگان و دلالان به قدري افزايش مي‌يابند تا قيمت‌ها نسبتاً پائين باقي بمانند. در آمريكا از سال 1986 تا 1989 هزينه اي كه صرف اجراي قوانين شد دو برابر گرديده اما در همان زمان قيمت كوكائين دربازار از 100 دلار به ازاي هركدام به 75 دلار تقليل پيدا كرد. مطالعات مختلف نشان داده اند كه تا وقتي تقاضا براي مواد زياد است عرضه را نمي‌توان خيلي پائين آورد.
از طرف ديگر رويكرد درماني نيز با مشكلات بسياري مواجه است. بسياري از افرادي كه براي درمان مراجعه مي‌كنند دچار عوارض جسمي، رواني واجتماعي جدي شده اند كه برطرف كردن آن هزينه و وقت و انرژي زيادي صرف مي‌كنند و ميزان موفقيت نيز نامعلوم است. به دليل پيچيدگي مشكلات اعتياد، ساختار درماني پيچيده اي مورد نياز است تا همة ابعاد زندگي و الگوي رفتار مختلف معتادان رادربرگيرد، ساختارهائي مانند درمانگاههاي ويژه معتادان، مراكز سم زدائي و بازپروري، كارگاه‌هاي حرفه اي و جوامع درماني.
رويكرد پيشگيري در جهان عمر كوتاه تري دارد واز سي سال پيش به تلاش و مبارزه عليه اعتياد اضافه شده است. بررسي‌ها نشان مي‌دهند كه رويكرد پيشگيري نيز مي‌بايست در كنار مبارزه با عرضه و رويكرد درماني مورد توجه قرار گيرد. از سال 1980 ميزان شيوع اعتياد دركشورهائي كه فعاليت‌هاي پيشگيري از اعتياد را از طريق كاهش تقاضا با جديت پيگيري مي‌نمايند،‌كاهش قابل ملاحظه اي يافته است. به عنوان مثال، تعداد مصرف كنندگان مواد مخدر در امريكا در سال 1990، نسبت به سال 1985 به نصف تقليل يافته است،‌كه اين تغيير مديون فعاليت‌هاي پيشگيري از اعتياد بود ه است.
لغت «پيشگيري» يعني جلوگيري از وقوع يك اتفاق، از نظر بهداشتي، پيشگيري عبارت است از مداخله اي مثبت و انديشمندانه براي مقابله با شرايط مضر قبل از اينكه منجر به اختلال يا ناتواني شود.

هدف از پيشگيري اوليه پيشگيري از شروع اختلال است كه منجر به كاهش ميزان بروز (Incidence) ودرنتيجه،كاهش ميزان شيوع (Prevalence) مي‌گردد.
روش‌هاي پيشگيري اوليه عبارتند از:
1- از بين بردن علل
2- كاهش عوامل مخاطره آميز
3- افزايش مقاومت فرد
4- جلوگيري از سرايت بيماري

[R e z a]

تجربه بسیاری از خانواده‌ها نشان می‌دهد که پیدا کردن تکه‌های سفیدی در لباس فرد و پرخاشگری وی در مواجهه با پرسشی در این خصوص ، پیدا کردن تکه‌ای ماده خمیر مانند بدبو در کشو و دستپاچه شدن نوجوان یا فرد و انکار آن و یا به همراه داشتن بسته‌های کوچک گرد آجری رنگ که فرد ابراز کند متعلق به دوستش است و بخشی از این تجربه‌ها در مواجه با فردی است که به وی مشکوک می شویم.

هربیماری نشانه‌هایی دارد که نه تنها برای خود فرد که از نظر دیگران نیز این امر پنهان نمی‌ماند از این رو اعتیاد که به گفته کارشناسان یک نوع بیماری مزمن به شمار می‌رود نیز همانند سایر بیماریها دارای علائم و نشانه‌هایی است که اشکال در شغل و تحصیل، گوشه‌گیری و انزوا از فعالیت‌های جمعی، افول ظاهری، بی‌حوصلگی، افسردگی و رفتارهای مخرب ناگهانی و مکرر برخی از این علائم و نشانه‌هاست.

درعده‌ای از بیماران آنچه جلب توجه می‌کند، عوارض کلی و عمومی اعتیاد به مواد مخدر است که افت کارکرد فردی، تحلیل رفتن از لحاظ بدنی و فیزیکی، افول ظاهری و بی‌تفاوتی به آراستگی، تغییر مخرب شخصیت، اشکال در شغل و تحصیل، گوشه‌گیری و انزوا از فعالیت‌های جمعی، افول روابط بین فردی، شکل‌گیری سبک زندگی منجمد و انعطاف‌ناپذیری و افزایش حالات فریب‌کاری، بدقولی، بهانه‌تراشی برخی از این علائم است.
همچنین فردی که به اعتیاد روی آورده باشد علائم دیگری همچون بیان مکرر مطالب کذب و دروغ‌گویی، زمان‌های از دست رفته در فعالیت روزمره، بی‌حوصلگی و افسردگی، رفتارهای مخرب ناگهانی و مکرر، بی‌برنامگی و نبود آینده‌نگری در رفتارهای وی ظاهر می‌شود و این فرد بیمار نه تنها صبر و تحملش کاهش می‌یابد؛ بلکه فرار از مسوولیت نیز یکی دیگر از علائم و نشانه‌ اعتیاد است.
نقصان درآمد و افول مالی و اقتصادی حتی تجمع بدهی، حساسیت مفرط به انتقاد و زودرنجی، بی‌تفاوتی و کاهش حس عاطفی به اطرافیان، شکل‌گیری احساس بزرگ‌منشی و خود گنده‌بینی، به تعویق انداختن مکرر کارها، کاهش توجه و تمرکز و خستگی و شکایت از ضعف نیز برخی دیگر ازاین نشانه‌هاست.
در پدیده مصرف مواد مخدر در مجموع با 9 دسته مواجه هستیم و اصولا علائم از مصرف مستقیم مواد مخدر و عوارض مستقیم مصرف شروع شده و به علائم کلی و عمومی اعتیاد ختم می‌شوند.
خانواده‌ها معمولا به نشانه‌های دسته اول بسیار حساس هستند و در جریان جلسات مشاوره تاکید فراوانی بر این دسته از علائم دارند و علائم دیگر به ویژه دسته سوم کمتر مد نظر قرار می‌گیرد. در حالی که مشاهده یک ماده ناشناس یا پیدا شدن یک فندک کافی است تا همگان را مضطرب ساخته و به مرکز درمانی رهسپار کند؛ این در حالی است که در طب اعتیاد می‌دانیم که عوارض دسته سوم، از نظر تشخیصی بسیار با اهمیت هستند و تعیین اعتیاد یا سوء مصرف مواد مخدر در افراد وابسته به آن‌هاست.
به عبارت دیگر، اعتیاد از آن جهت مهم است که عوارض دسته سوم را بر جای می‌گذارد و هدف از درمان نیز بر بهبود این گونه علائم استوار است، در حالی که دسته اول و دوم حساسیت بیشتر را در خانواده‌ها برمی‌انگیزند و محور مراجعه آنان را به مراکز درمانی تشکیل می‌دهد.
این تناقض یا تفاوت در اهداف درمانی مساله کلیدی و مهمی را در جریان مشاوره و درمان اعتیاد تشکیل می‌دهد، تا اینجا به مرحله‌ای رسیدیم که اطرافیان علائم مختلف از سه دسته فوق را مشاهده کرده و مشکوک و حتی مطمئن به مصرف مواد مخدر در بین افراد خانواده خود هستند.
عده‌ای پا فراتر گذاشته و درباره علائم از بیمار پرس و جو کرده‌اند، ولی با جواب منفی و انکار بیمار مواجه شده‌اند. تجربه بسیاری از خانواده‌ها نشان می‌دهد که پیدا کردن تکه‌های سفیدی در لباس فرد و پرخاشگری وی در مواجهه با پرسشی در این خصوص ، پیدا کردن تکه‌ای ماده خمیر مانند بدبو در کشو و دستپاچه شدن نوجوان یا فرد و انکار آن و یا به همراه داشتن بسته‌های کوچک گرد آجری رنگ که فرد ابراز کند متعلق به دوستش است و بخشی از این تجربه‌ها در مواجه با فردی است که به وی مشکوک می شویم.
همچنین این افراد در مهمانی در حضور دیگران چرت می‌زند ولی از زیر توضیح آن فرار می‌کند، مرتب پول می‌گیرد و بعد از تماس مشکوک با موبایل، به همراه پول‌ها با عجله از خانه خارج می‌شود و وقتی می‌پرسیم که کجا می‌رود با عصبانیت می‌گوید که به ما مربوط نیست و یا اگر او را با افراد ناباب و معروف به معتاد در محله ببینند مدعی می‌شود آن‌ها را نمی‌شناسد.

[R e z a]

بر اساس نتایج به دست آمده در بین انواع حمایت‌های اجتماعی شبکه، حمایت معرفتی،‌ منزلتی و عاطفی دارای بیشترین اثر بر روی پایداری در ترک اعتیاد معتادان عضو انجمن na هستند.

در سال‌های اخیر پژوهشگران مختلفی مساله پیشگیری و درمان اعتیاد را از ابعاد مختلف پزشکی،‌ روانشناسی، اجتماعی و ... مورد بررسی قرار داده‌اند و راهکارهای متعددی دراین زمینه ارائه کرده‌اند.

همچنین مراکز و انجمن‌هایی با هدف پیشگیری و درمان اعتیاد بروز و ظهور کرده‌اند. مرضیه حق‌گویی اصفهانی که در پژوهش خود به بررسی ویژگی‌های شخصیتی و شبکه اجتماعی معتادان در حال ترک عضو گروه na پرداخته، درباره شیوه این تحقیق به ایسنا گفت: این پژوهش کیفی به روش تشکیل گروه‌های کانونی و طرح سوالات به شیوه مصاحبه عمیق بر روی 18 نفر از اعضای انجمن معتادان گمنام با میانگین سنی 30 سال انجام شده و عوامل موثر بر پایداری ترک اعتیاد را بررسی کرده است. وی این عوامل را در دو بخش «سرمایه اجتماعی شبکه» و «شخصیت و هویت فردی» استخراج کرده است.

به گفته این پژوهشگر، بر اساس نتایج به دست آمده در بین انواع حمایت‌های اجتماعی شبکه، حمایت معرفتی،‌ منزلتی و عاطفی دارای بیشترین اثر بر روی پایداری در ترک اعتیاد معتادان عضو انجمن na هستند.

وی، حمایت معرفتی را شامل حمایت دریافتی از سوی گروه همدردان (سایر اعضای انجمن) تعریف و تصریح کرد: طبق این یافته‌ها هر چه ارتباط این افراد پس از ترک مصرف مواد با انجمن بیشتر باشد و آموزش‌ها و اطلاعات بیشتری در اختیار آنها قرار گیرد، ترک پایدارتری خواهند داشت.

حق‌گویی اصفهانی تاکید کرد: از سویی دیگر از بین انواع پیوندها در شبکه روابط اجتماعی،‌اصلاح روابط خانوادگی و ارتباط موثر با خانواده از دیگر عوامل اثرگذار بر پایداری ترک است.

این محقق افزود: جالب آن که حمایت‌های مادی مانند کمک مستقیم مالی توسط خانواده و اطرافیان به فرد معتاد دارای اثری بر پایداری در ترک اعتیاد نبوده است. حق‌گویی اصفهانی به یافته‌های بخش دیگری از این تحقیق اشاره کرد و گفت: شناخت از خود،‌ تغییر نگرش و دستیابی به اعتماد به نفس از جمله مقوله‌های اثرگذار بر پایداری ترک اعتیاد در مقوله «شخصیت و هویت فردی» هستند. به گفته وی افزایش اعتماد به نفس و بازیابی جایگاه اجتماعی فرد معتاد بر پایداری ترک اعضای انجمن na تاثیرگذار بوده است.