اگر ورود فرزندتان به این دنیا غیرمنتظره باشد؟
آیا می دانید که چه باید کنید یا از آن مهم تر، چه باید نکنید؟
البته احتمال بسیار کمی وجود دارد که زایمانی اورژانسی داشته باشید. اما اگر زایمان و تولد فرزندتان ناگهانی شد نیز نگران نباشید چون به این معناست که همه چیز به خوبی در حال پیشرفت است (مگر زایمان زودرس یعنی پیش از هفته ی سی و هفتم بارداری). بسیاری از پدرها از زایمان اورژانسی نگرانند و از اینکه با همسر در حال زایمانشان ساعت ها گرفتار ترافیک شوند و به موقع به بیمارستان نرسند هراس دارند. اگر مادر در حال زایمان در خانه باشد نگران خواهد بود که مبادا فرزندش زودتر از ماما از راه برسد! بنابراین، باید برای هر رخدادی آماده باشید یا شخص دیگری را برای کمک به خود بیابید!
اولین نکته ضروری، کمک به مادر برای آرامش است و اینکه بگذارید، بدن او کار خود را انجام دهد. باید به خاطر بسپارید که زایمان روندی طبیعی است و در طول تاریخ همواره رخ داده است.

هوشیار باشید
شماره اورژانس را در حافظه ی تلفن خود داشته باشید و تا می توانید درباره ی زایمان و تولد نوزاد اطلاعات بدست آورید تا بتوانید نشانه های بروز آن را شناسایی کنید و برای برخورد با آن آگاهی داشته باشید.
- هراسان نشوید/ آرامش داشته باشید تا بتوانید تمرکز کنید، حتی اگر تنهایید. همه ی تلاش خود را بکنید تا به مادر اطمینان بخشید و آرامش او را نیز حفظ کنید.
- در صورت امکان، پزشک، ماما یا اورژانس را خبر کنید/ اگر در اتومبیل هستید، در محل امنی ماشین را کنار بزنید و چراغ های خطر خود را روشن کنید. در حالی که ذهنتان بر صندلی عقب اتومبیل تمرکز دارد، رانندگی نکنید. اگر اتومبیل در وضعیت ثابتی باشد، برای زایمان بچه بسیار ایمن تر خواهد بود.
- به مادر کمک کنید که زانوهایش را به سوی سینه بگیرد/ این حالت به عقب رفتن بچه از ناحیه میان دوراه کمک می کند و ممکن است برای چند دقیقه ی ارزشمند زایمان را به تعویق اندازد. یا در وضعیتی قرار گیرد که در آن مادر به پهلو دراز کشیده یا نیمه نشسته (متمایل) است و شلوار و زیر جامه ی خود را از تن در می آورد. زمان پیش از زایمان به عنوان مرحله ی انتقالی زایمان نامیده می شود و معمولا مادر هراسان، مضطرب یا کلافه خواهد بود.
- او را یاری کنید تا آرامش و تمرکز خود را حفظ کند/ مادر را تشویق کنید نفس نفس بزند و فقط با انقباض های بسیار آرام به خود فشار آورد. از طریق تلفن، اورژانس یا پزشک همسرتان را مطلع سازید.
- محل را تا جایی که می توانید پاکیزه نگه دارید/ در صورت امکان، دستهایتان را بشویید.
- به مادر کمک کنید/ او را تشویق به فشار آوردن نکنید، زیرا باید انرژی او حفظ شود. همان طور که سر بچه نمایان می شود، دستتان را روی سرش قرار دهید و برای ممانعت از خروج بسیار سریع آن، سر بچه را کنترل کنید. طی این بخش از زایمان برای پیشگیری از آسیب دیدگی کف لگن، مادر باید سعی کند نفس نفس بزند.
- همان طوری که سربچه بیرون می آید، حواس خود را متمرکز کنید/ این کار پیچیده ای نیست، اما بسیار اهمیت دارد. هرگز بچه یا سرش را بیرون نکشید! همان طور که بدن مادر کار بیرون فرستان بچه را انجام می دهد، به آرامی بچه را به بیرون هدایت کنید.
- بندناف را نکشید/ اگر بندناف دور گردن بچه شل پیچیده و سر نوزاد از میان آن می گذرد یا به اندازه ی کافی شل است که بقیه ی بدن بچه از آن عبور کند، بندناف را نبرید یا آن را گره نزنید.
- به آرامی بینی بچه را به سمت پایین نوازش کنید/ تا به خروج مواد مخاطی و مایع آمنیوتیک اضافی کمک کنید.
- نوزاد را برای تماس پوستی با بدن مادر روی بدن او قرار دهید/ (تماس پوست با پوست مادر و نوزاد، آزاد شدن هورمونی به نام اکسی توسین را تحریک می کند که به خروج جفت کمک خواهد کرد).
برای بهبود خروج مواد مخاطی سعی کنید سر نوزاد را کمی پایین تر از بدنش قرار دهید.
بدن مادر و نوزاد را با پتویی خشک یا حوله یا هر لباسی که همراه دارید بپوشانید. اگر جفت خارج شد، آن را کنار بچه قرار دهید.
بند ناف را نبرید.
- سعی کنید، بچه نوشیدن شیر را آغاز کند/ این کار به رهایی اکسی توسین منجر می شود، هورمونی که باعث کوچک شدن رحم خواهد شد و به جفت کمک می کند تا بیرون بیاید و خونریزی کنترل شود. تحریک نوک پستان مادر به آزاد شدن اکسی توسین منتهی خواهد شد.
- قسمت زیرناف شکم مادر را محکم بمالید/ این حرکت برای کمک به کاهش خونریزی است. امکان دارد این کار به مادر را آزرده سازد، ولی به پیشرفت روند کمک می کند. تا زمانی که رحم مثل یک گریپ فروت بزرگ در زیر شکم احساس شود به مالش ادامه دهید.
- مادر و نوزاد را محفوظ نگه دارید تا کمک برسد/ حالا دیگر می توانید خودتان هم به بیمارستان مراجعه کنید. اگر به بیمارستانی یا بخش اورژانس نزدیک شدید، درخواست یاری کنید. پس از معاینه مادر و نوزاد می توانید آنان را به بیمارستان مورد نظرتان منتقل کنید.

منبع: نی نی پلاس