فرزندتان در سیزده تا هجده ماهگی هر حرکت شما را تماشا و خلق و خویتان را نیز تقلید می کند.
چند ماه پیش، اگر فرزندتان تلفن اسباب بازی را بر می داشت، آن را به دهان می برد تا او را از این کار منع کنید. رفته رفته که به هجده ماهگی نزدیک می شود، آن را روی گوشش می گذارد و گفت و گویی را تقلید می کند. به گفته دکتر "سوزان فنستر ماچر"، استاد روان شناسی دانشگاه ورمونت، حداقل بخشی از این تقلید در اثر آگاهی هرچه بیشتر کودک از افکار و توانایی های خویش است. او این حقیقت را نیز درک می کند که افراد دیگر نیز دارای احساسات، عقاید و اهداف مثل خودش هستند.
گسترش خاطرات فرزندتان و رابطه اش باشما بر توانایی او برای وانمود کردن به شیوه تقلید موثر است. کودکان از افرادی تقلید می کنند که دوستشان دارند و به آنها اعتماد می کنند و مقلد رفتاری هستند که اغلب می بینند. به همین علت، وسایل کوچک بزرگسالان مثل تلفن و رایانه بسیار محبوب است.
برای حمایت و تشویق این بازی تقلید و توان بخشی به فرزندتان از این نکات استفاده کنید:
- به بنیان ها بازگردید
نیازی به اسباب بازی های مجلل نیست. تلفن بازی کنید، ابزارهای شبیه واقعی و باور کردنی آشپزخانه مثل قاشق های چوبی و ظروف پلاستیکی و استفاده از دیگر وسایل ابتدایی کمک زیادی خواهد کرد و فضای زیادی در مغز فرزندتان برای رشد ایجاد می کند.
- به کار ادامه دهید
با پرسش از او که با چه کسی گفت و گو می کند یا تقلید تلفن زدن و گفت و گو با او، در این کار حمایتش کنید. این کار "ساختارسازی" نام دارد.
- او را با چهره های دوستانه احاطه کنید
احتمالا وقتی فرزندتان در محیطی آشنا و با افرادی است که مرتب با او تماس دارند قرار دارد، بیشتر به بازی تقلید می پردازد.

هماهنگ/ نه تا دوازده ماهگی
حدود نه ماهگی، کودک دو مکعب چوبی را برمی دارد و به یکدیگر می زند. در حالی که این کار ظاهرا روش جدیدی برای صدا در آوردن به حساب می آید، ولی این کار برای هماهنگ کردن دو سمت بدنش مهارت بزرگی محسوب می گردد. شاید تصورش سخت باشد که آن انگشتان گوشتالو چنگال و چاقو را نگه دارد، ولی زدن مکعب ها به یکدیگر به این معناست که بچه برای اجرای به دست گرفتن ابزار آماده می شود. دکتر "رزماری بیگزبی"، دستیار پروفسور متخصص کودکان دانشگاه براون، می گوید: زدن دو مکعب به یکدیگر یا دست زدن به معنای آن است که کودک از بازوانش به شکل متقارن، هماهنگ و متقابل استفاده می کند. این حرکات متقابل اولیه مستلزم گفت و گوی دو جانبه بین دو سمت مغز است. به علاوه، این حرکات گام های کلیدی است که مهارت هایی مثل راه رفتن، بالا رفتن از پله، بریدن با قیچی و غذا خوردن با قاشق را حمایت می کند. بازی هایی انجام دهید که مستلزم استفاده از دو سمت بدن است و به او اسباب بازی هایی بدهید که وقتی به هم می خورند، صدای جالبی ایجاد کند.
برای کمک به پیشرفت او از این ابزارها بهره گیرید:
- واژه های تشویقی
برای آنچه توانایی انجام دادنش را دارد، خودتان را شگفت زده نشان دهید، زیرا واکنش شاد شما انگیزه ی زیادی برای او ایجاد می کند. انگیزه جنبه ی مهمی از موتور یادگیری است، زیرا به تثبیت سریع و موثرتر جریان های جدید موتور (یادگیری) کمک می کند.
- بازی را در برنامه روزانه بگنجانید
تکرار و انضباط از دیگر جنبه های مهم یادگیری است. بچه ها به سرعت یاد می گیرند که پس از این در انتظار چه باشند و با تکرار آن برای تماشاگران، عاشق نمایش مهارت های کسب شده خود هستند.

شیء محبوب/ پنج تا هشت ماهگی
شاید حدود هفت ماهگی به پتویی خاص یا حیوان اسباب بازی وابسته شود. احتمالا تصادفی نیست که این وابستگی زمانی اتفاق می افتد که اضطراب جدایی شروع می شود.
همان طور که بچه می فهمد که کم کم از او جدا می شوید، به دنبال روش هایی می گردد که شما را نزدیک خودش نگه دارد. آن پتوی زیبا، یعنی ابزاری انتقالی، و به این مقصود کمک می کند. به گفته ی دکتر "ملیسا برنهام"، دستیار پروفسور مطالعات رشد انسانی و خانواده دانشگاه نوادا، اگر والدین علاقه مند باشند که در گسترش توانایی های آرام کردن خود به فرزندان کمک کنند، ابزارهای انتقالی می توانند کمک خوبی باشند. این ابزارها هم چنین به نوزادان و کودکان کمک می کنند تا انتقال بین محیط های متفاوت مثل خانه و مهد کودک را بپذیرند. مشخصه ای وجود ندارد که نشان دهد گسترش یک وابستگی تاثیر منفی بر رشد بچه دارد. بیش از یک شیء را محبوب نگه دارید و از هر دوی آنان به شکل منظم استفاده کنید تا در صورت گم شدن یکی، جایگزینی آماده و مناسب در دسترس باشد. اجازه دهید که او به طور دلخواه از آن بهره گیرد، چه بردن به مطب پزشک باشد و چه هنگام رفتن به منزل پدربزرگ.

از راهنما پیروی کنید/ تولد تا چهار ماهگی
اگر در سه ماهگی فرزندتان، سرپا نگهش دارید، متوجه می شوید که او پایش را به زمین فشار می دهد، مثل اینکه خود را برای تحمل وزن روی پا آماده می کند. دکتر "هیلتون سیلور"، متخصص کودکان در شهر نیویورک، می گوید: البته این طور نیست و این حرکت در واقع یک واکنش است، یعنی مرحله ای که بچه برای رسیدن به مقطع بعدی از آن می گذرد. در این سن اگر فرزندتان نمی خواهد بایستد نباید نگران باشید، زیرا اگر همه چیز روبه راه است، نبود این واکنش اهمیت خاصی ندارد. بهترین کاری که والدین برای کمک به رشد موتور مهارت ها می توانند انجام دهند، اجازه دادن به بچه برای راهبری است. بگذارید تا در این سن، رشد مسیر خود را بپیماید. فرزندتان می داند که چه کاری را باید انجام دهد و شما را نیز آگاه می کند. فقط نشانه های او را پیگیری کنید. اجازه دهید که او از ابزارهایی مناسب سنش استفاده کند، مثل صندلی آویزی (اگر او کنترل سر و گردن دارد) او خودش شما را آگاه می سازد که چه تمرینی او را شاد می کند.
پیش از اینکه متوجه شوید، کوچولوی شما برای شروع حرکت به تنهایی آماده خواهد بود.

منبع: نی نی پلاس