ورم ملتحمه یا ************ژکتیویت (Conjunctivitis)، اصطلاحی است که برای توصیف التهاب ملتحمه از آن استفاده می شود. سفیدی چشم با پرده نازکی به نام ملتحمه پوشیده شده است که برای پوشاندن و نرم کردن سطح چشم ترشحات مخاطی تولید می کند. خردسال معمولا به عفونت ملتحمه ی ویروسی دچار شود که شایع ترین شکل ورم ملتحمه است. البته ممکن است خردسالان نیز به ورم ملتحمه ی باکتریایی مبتلا شود، یعنی ورم ملتحمه از چیزی که به چشم ها پاشیده شده است یا ورم ملتحمه آلرژیک.

نشانه ها چیست؟
اگر چشم فرزندتان سرخ، متورم و خارش دارد به احتمال زیاد به ورم ملتحمه مبتلا شده است. اگر چشم چرک داشته باشد و لایه ی چسبنده ای را تشکیل دهد، چشم های بچه را می چسباند، خصوصا هنگام بیداری. بنابراین، به احتمال زیاد عفونی شده است.

علت آن چیست؟
عفونت، ناراحتی و آلرژی سه علت اصلی ورم ملتحمه هستند.
پرهیز از عفونت مشکل است و امکان دارد هنگامی که کوچولوی شما سرما بخورد، گرفتار ورم ملتحمه ی ویروسی شود. بنابراین با دور از دسترس نگه داشتن مواد شیمیایی مثل شوینده ها و اسپری ها و آموزش این نکته که "نباید هر چیزی را به چشمش بزند"، حقیقتا می توانید از ورم ملتحمه ی پیشگیری کنید.
تا جایی که به ورم ملتحمه ی آلرژیک مربوط می شود، باید بدانید که فرزندتان به چه چیزی حساسیت دارد؟ آیا به گربه یا گرد و غبار در خانه یا بسترش حساس است؟ بچه های مبتلا به تب یونجه که دائما چشم سرخ و خارش، خصوصا وقتی آبریزش از بینی دارند، احتمالا به ورم ملتحمه ی آلرژیک گرفتارند. اغلب وقتی ورم غشای مخاط بینی کودک با ضدآلرژی درمان شود، ورم ملتحمه نیز از بین می رود.

درمان
وقتی ورم ملتحمه ی تشخیص داده شد، می توان آن را به شکل مناسب درمان کرد. ورم ملتحمه ی ویروسی عموما به خودی خود از میان می رود و با قطره ی نمکین و با پاک کردن چشم با آب جوشیده و خنک شده روی تکه ای پنبه از گوشه ی داخلی به خارج سه مرتبه در روز می توان آن را درمان کرد. اما ورم ملتحمه ی باکتریایی به مراقبت های بیشتری نیاز دارد.

سوال: فرزند نوپای من شش ماه آموزش استفاده از لگن را دیده است، اما اخیرا بستر خود را خیس می کند. ظاهرا علت آن کابوس شبانه نیست. فکر می کنم که باید دوباره شب ها به او پوشک بپوشانم. علت این مشکل چه می تواند باشد و چگونه می توانم به او کمک کنم؟
پاسخ: دکتر "کلر موهر"، روان شناس آموزشی، می گوید: خیس کردن بستر در خردسالان زیر پنج سال معمول است، اما برای بچه ای که مدتی بستر او خشک بوده و دوباره شروع می کند، غیر معمول است. دوباره خیس کردن بستر پس از یک مدت را باز گشت مشکل می خوانند و می تواند از نظر جسمانی و روانی به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد. داشتن خواب سنگین، سابقه ی خانوادگی، عفونت مثانه یا دیگر مشکلات پزشکی مثل دیابت ها همگی علت های جسمانی احتمالی هستند. برخی از بچه ها نیز به مشکلی دچارند که آن را عملکرد کوچکتر مثانه می نامند که هنگام خواب پیامی را می فرستد که مثانه پر است. افزون بر این، ناراحتی های روانی مثل مرگ در خانواده، زورگویی، اسباب کشی به خانه ای دیگر، اختلافات والدین یا زایمان خواهر یا برادر کوچکتر می تواند به بازگشت دوباره ی مشکل بینجامد. استفاده از راهکارهای زیر مفید است، اما بهتر است با مراجعه به متخصصان مشكل فرزندتان را درمان کنید.
- پیش از رفتن به بستر مصرف مایعات را کاهش دهید. مصرف قهوه یا شکلات را ممنوع کنید.
- مراحل قبل از ورود به بستر را با شادی برگزار کنید: زمانی برای مسواک زدن و دستشویی رفتن، حمام کردن در نظر بگیرید. به فرزندتان اجازه دهید که در انجام دادن کارهایش آرامش داشته باشد و عجله ای به کار نبرید.
- مطمئن شوید که فرزندتان پیش از خوابیدن دستشویی برود. زمان خیس کردن بسترش را بیابید تا بتوانید پیش از آن، او را از خواب بیدار کنید. شاید برای رفتن به توالت روشی پیدا کنید!
- اگر فرزندتان خواب سنگینی دارد، با استفاده از چراغ خواب سعی کنید تا او را از خواب بسیار عمیق دور سازید.
- لگن کوچکی کنار بستر او بگذارید.
- وقتی با بستر خشک از خواب بیدار می شود، او را تشویق کنید تا اعتماد به نفس بیشتری بدست آورد. برای شب هایی که بسترش را خیس می کند، او را تنبیه نکنید و جوایزش را از او نگیرید. خردسالان دوره ی شب ادراری را پشت سر می گذارند و بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که تا شش یا هفت سالگی نیازی به درمان دارویی نیست. اما اگر علت دیگری وجود دارد و خیس کردن بستر ادامه دارد، احتمالا برای یافتن دلایل آن مراجعه به پزشک یا روان پزشک ضروری باشد. به فرزندتان اطمینان دهید که خیس کردن بستر برای خردسالان نسبتا معمول است. اگر بچه ای احساس شرم کند یا خود را مشکل دار بداند، این رفتارها عارضه اش را بدتر می کند. بنابراین، او را سرزنش نکنید. به یاد داشته باشید که صبورانه از او حمایت کنید. حتی اگر بیدار شدن شبانه و تعویض ملافه ها و لباس خواب کلافه تان کند، باز هم صبور باشید.

بازگشت دوباره ی مشکل شب ادراری پس از حداقل سه ماه می تواند شامل موارد زیر باشد:
- یبوست که باعث کم شدن ناحیه ی لگن می شود و حجم مثانه را کم می کند.
- عفونت مجاری ادرار. این مورد در دختران بیش از پسران معمول است. و با بررسی آزمایش ادرار تشخیص داده می شود.
- انگل و خصوصا کرمک می تواند عملکرد روده و مثانه را خصوصا شب هنگام مختل کند.
- مصرف مایعات. هرچه خردسال بزرگتر و مستقل تر می شود، مصرف مایعات او پیش از رفتن به بستر بیشتر خواهد شد.
- وجود مانعی در بالای مجرای تنفس یا ورم غشای مخاط بینی آلرژیک یابی قراری خواب، برای یافتن دلیل قطعی این مشکل، با پزشک درباره ی شب ادراری فرزندتان مشورت کنید. البته بهتر است موارد زیر را نیز در نظر داشته باشید و با پزشک نیز در میان بگذارید:
- آیا فرزندتان به طور منظم دفع مدفوع دارد؟
- پیش از رفتن به بستر مراقب مصرف مایعات فرزندتان باشید.
- برای بستر خشک جایزه ی کوچکی در نظر بگیرید و آن را در جدولی یادداشت کنید.
- طی شب حداقل یک بار برای دفع ادرار فرزندتان را از خواب بیدار کنید.

منبع: نی نی پلاس