فرزندانم از کرم ضد آفتاب "سان اسکرین" نفرت دارند. ناله می کنند و فریاد می کشند ولی به هر ترتیب، من آن را به بدنشان می مالم و آنها را مجبور می کنم تا لباس های آستین دار بپوشند. به علاوه، لحظه ای که پایشان را از خانه بیرون می گذارند، کلاه سرشان می گذارم.
من برای محافظت در برابر آفتاب مثل دیکتاتورها هستم، نه فقط به این علت که پدر فرزندانم چهار مرتبه مجبور به جراحی ملانوماس (غدد شکل گرفته از سلول های ملانین یا رنگدانه های پوستی) شد، بلکه به این علت که نسل ما از خطر قرار گرفتن در معرض خورشید آگاه است.
در گذشته بچه ها برهنه در باغ بازی می کردند؛ اما امروزه، اگر اجازه دهید که فرزندتان دچار آفتاب سوختگی شود، والدی بی توجه تلقی خواهید شد. افزون بر این، گرایشی جدید در میان مادران وجود دارد که از سان اسکرین استفاده نکنند. در حالی که این گرایش در بسیاری از کشورها هنوز باقی مانده است، در کشور استرالیا هراس از سلامت عمومی چنان تشدید شده که روزنامه ی ایج به تازگی گزارش کرده است که طبق همه پرسی جدید دولت فدرال استرالیا، هشدار درباره ی خطرات احتمالی سلامتی، از عناصر ریزی که در برخی از سان اسکرین ها استفاده می شود، اعتماد مردم استرالیایی به این کرم ها را کاهش داده است و در نتیجه، متخصصان نگران از دست دادن جان انسان ها هستند.
اینترنت لبریز از موضوع های ضد سان اسکرین است و مثل جستوجو برای "حقایق" درباره ی خطرات واکسن زدن، اینترنت موارد بسیار ناخوشایندی را پاسخ می دهد. پژوهش ها هم چنان ادامه دارد، اما شواهد معتبری در دست نیست که ثابت کند سان اسکرین برای انسان مضر است.

دو علت اصلی برای نگرانی درباره ی سان اسکرین وجود دارد. در واقع، مردم هراسانند که:
- سان اسکرین شامل ترکیبات مضر است (مواد شیمیایی که می تواند به عنوان مختل کننده ی هورمونی عمل کند و ذرات بسیار ریزی که ممکن است سلول های پوست را پاره کند و باعث آسیب دیدگی شود):
- قرار نگرفتن کافی در معرض نور خورشید به کمبود ویتامین دی می انجامد.

آیا آسیب خورشید بیش از کمک آن است؟
دکتر "داگمار وایتکر"، متخصص پوست، اعتقاد راسخی به استفاده از سان اسکرین دارد. او می گوید: ذرات بسیار ریز اصلا آسیب رسان نیستند، مواد شیمیایی به طور عمومی بارها و بارها آزمایش شده اند و زمانی که ثبت می شوند، نسبتا ایمن هستند.
او اضافه می کند: سان اسکرین ها به هیچ وجه مختل هورمون ها نیست. اینها سان اسکرین های فیزیکی هستند (حاوی روی یا تیتانیوم) که فقط نور را باز می تابانند و به داخل پوست جذب نمی شوند. به علاوه از میان محصولات آرایشی این ترکیبات به عنوان مواد شیمیایی مضر شناخته نمی شوند (چون چندان هم شیمیایی نیستند). اگر شخصی می خواهد درباره ی تاثیر مواد شیمیایی بحث کند، باید آن را با تاثیرات آسیب رسان خورشید مقایسه کند. خردسالان باید از قرار گرفتن مستقیم در معرض خورشید دور بمانند. نونهالانی که خارج از منزل می روند، باید لباس مناسبی در برابر خورشید پوشیده باشند و برای اعضایی که در معرض نور خورشید هستند از سان اسکرین استفاده کنند.
در بسیاری از نقاط جهان قرار گرفتن مستقیم در معرض خورشید منجر به آفتاب سوختگی و سرطان پوست می شود، پوست خردسالان آسیب پذیرتر است و ۸۰٪ از آسیب دیدگی های پوستی از پرتوهای ماورای بنفش در بیست سال اول زندگی رخ می دهد. به سخنی دیگر، در حالی که "احتمالا" مواد شیمیایی باعث سرطان می شوند، بی شک پرتوهای خورشیدی نیز خطرات خود را دارد!

کمبود ویتامین دی را چه کنیم؟
دکتر وایتگر می گوید: این بحث برانگیز ترین موضوع است. درست است که تعداد زیادی از بچه ها (و بالغان!) دچار کمبود ویتامین دی هستند، اما آن طور که عموم معتقدند، این امر به این علت نیست که مردم از آفتاب هراسان شده اند و برای حمایت خود در برابر خورشید بسیار سختگیری می کنند.
در واقع، کمبود ویتامین دی به این سبب است که به اندازه ی کافی مواد حاوی ویتامین دی در تغذیه ی خود دریافت نمی کنیم، بنابراین پوست نمی تواند آن را به شکل فعال تبدیل کند.
در واقع، توصیه ی درست این نیست که بگوییم به مدت طولانی در معرض خورشید باشید؛ زیرا این عمل خطر ابتلا به سرطان را افزایش خواهد داد. اما پیشنهاد مناسب مصرف زودهنگام مکمل های ویتامین دی است. با مصرف کافی از مواد حاوی ویتامین دی، کافیست قسمتی از پوست بدن (به اندازه ی دست) فقط برای ده دقیقه در معرض آفتاب قرار گیرد تا روزانه مقدار ضروری از ویتامین دی دریافت شود. ویتامین دی در خوراکی هایی چون ماهی های چرب مانند سالمون و ساردین، تخم مرغ ها، سر آل صبحانه، شیر و شیر خشک غنی شده یافت می شود.
کسانی که در خطر کمبود مقدار کافی ویتامین دی هستند، عبارتند از بانوان باردار و مادرانی که شیردهی پستانی می کنند و خردسالان زیر پنج سال. در چنین مواردی، متخصصان توصیه می کنند که رژیم غذایی متوازن با مصرف کافی خوراکی های سرشار از ویتامین دی (مثل ماهی سالمون و شیر غنی شده) مناسب ترین روش برای تامین میزان مطلوب از ویتامین دی است. در صورت ضرورت، مکمل های ویتامین دی می تواند به رژیم غذایی اضافه شود.

منبع: نی نی پلاس