میخواهم با دوستانم مسافرت برم ولی پدر مادرم اجازه نمیدند

[Nima_p_00]

لطفا بگووید چه کنم سن من نیز 18 سال است. اینم بگویم که فقط با مسافرت رفتن من مخالفت میکنن و در دیگر مباحث مشکلی ندارم.

[Saltanat]

لطفا بگووید چه کنم سن من نیز 18 سال است. اینم بگویم که فقط با مسافرت رفتن من مخالفت میکنن و در دیگر مباحث مشکلی ندارم.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

دقت کنید که گاهی بی توجهی به حرف های والدین می تونه برای افراد مشکلات بزرگ تری ایجاد کنه . دقت کن که احساسات شما قابل احترامه اما نیازه که نگرانی های پدر ومادرت رو درک کنی و به دیدگاها و دلایل پدر ومادرت برای ارتباطات و مسافرت کردن توجه داشته باشین تا از آسیب های احتمالی جلوگیری بشه .
بهتره در آرامش زمانی که با پدر ومادرتون خلوت دارین سعی کنین بخواهین که با یکیدگر صحبت کنین تا بتونید هر سه نفرتون نتیجه گیری بهتری داشته باشین
در این سن بخاطر رفتارهای هیجانی و ریسک پذیری که در سن شما دیده میشه گاهی نوجوان خودش رو در معرض آسیب قرار می ده و به آسیب های احتمالی نیز توجه نداره
بهتره سعی کنید با احترام خواسته هاتون رو با پدر ومادر عنوان کنین و دراین باره به نتیجه برسین

دیدگاه پدرتون و مادرتون نسبت به سفر شما چیه ؟

[moshaver-editor]

با سلام خدمت شما
دوست عزیز به نظر می رسد از اینکه نمی توانید کاری که دلتان می خواهد را انجام دهید بسیار ناراحت و آزرده خاطر هستید و احساسات ناخوشایند شما در این زمینه کاملا قابل درک است.
اما این یک واقعیت است که گاهی رفتاری از سوی دیگران می بینیم که بر خلاف میل ما و برایمان ناراحت کننده است.
نیاز به آزادی و استقلال رای یکی از نیازهای اساسی در تمام انسانها است و اتفاقا در سنین نوجوانی بیشتر از قبل پررنگ شده و به چشم می آیند.
از سوی دیگر پدر و مادرها که مسئولیت فرزندانشان را بر عهده دارند بسیار نگران هستند و از هر طریقی که فکر کنند درست است می خواهند از فرزندانشان مراقبت و محافظت کنند.
غافل از اینکه گاهی برخی از این رفتارها اگر درست توضیح داده نشوند و نیازهای اساسی فرزندانشان در آن لحاظ نشوند می توانند باعث تخریب روابط بین آنها و فرزندانشان شود.
در چنین شرایطی هر دو به نوعی حق دارند با این تفوات که والدین مسئولیت هم بر عهده شان است.
اما هرکسی خودش مسئول تلاش برای نیازها و خواسته هایش است بنابراین شما هم با درک کردن شرایط و دغدغه ها و نگرانی های پدر و مادرتان تنها راهی که دارید گفتگو و جلب توافق و اعتماد آنها است.
پدر و مادرها مدی زمان می خواهند تا متوجه شوند فرزندشان بزرگ شده است.
حالا شما فکر کنید ببینید برای جلب اعتماد و حمایت پدر و مادرتان تا کنون چه کرده اید؟
آیا موثر بوده است؟
دیگر چه اقداماتی می توانید انجام دهید؟
آیا در مقابل مخالفت آنها دست به پرخاشگری و یا قهر کردن می زنید یا سعی می کنید با درک شرایط آنها و توضیه ادراک و برداشت خودتان و خواسته هایتان با گفتگوی بدون پرخاشگری، و با در نظر گرفتن نگرانی آنها، خواسته تان را پیگیری کنید و از آنها بخواهید شما را هم درک کنند و تصمیمی بگیری که در نهایت تا حدی رضایت هر دوی شما را در پی داشته باشد؟
به اینکه چگونه چنین گفتگویی داشته باشید و چگونه و تحت چه شرایطی به توافق برسید در این زمینه چه کارهایی از شما ساخته است فکر کنید و حتما به نتایجی خاهید رسید.
در این مسیر می توانید برای دریافت راهنمایی های دقیقتر از مشاوره فردی غیر حضوری و تلفنی هم می توانید بهره مند شوید.