داغونم .....

[نیلوفر*]

سلام

قبلا برای مشکلم همین جا تاپیک زدم در مورد اشتباهی که کردم گفتم
من قبلا یک سقط انجام دادم که باعث شد دفعات بعدی هربار سقط مکرر نا خواسته داشته باشم
من وشوهرم دختر عمو پسر عمو بودیم که برای اینکه عموم شوهرمو از ارث محروم کرده بود ( درصورتی که زن نگیره ) بعد از سکته عموم سریع اومد خاستگاریم و ازدواج کردیم بدون اینکه ازمایش خون بدیم و برا همین از مشکل خونمون بی خبر بودیم واسه همین نمیدونستم بعد سقط باید واکسن بزنم و واسه همین مشکل پیدا کردم و هی بچام سقط شدن
و دکتر و دوا که کردیم متوجه شدن مشکل چیه و دکتر جلو شوهرم گفت چون سقط کردی و واکسن نزدی این طوری شده ( شوهرم نمیدونست )
اون مشکل تیر شد تو چشم ها شوهرم و هی گفت پول داشتم خونه داشتم متاد نبودم و .....پس براچی بچه منو سقط کردی و هی داد و بیداد کرد و محلم نزاشت و دوسه بار کتکم زد بعدشم گفت طلاق
مهریمو کامل داد و منو طلاقم دادم

اما من هنوز که هنوزه دوستش دارم شبا به یادش تا صبح گریه میکنم دست خودم نیست دلم براش تنگ میشه گلومو بغض میگیره
دلم میخواد بازم از سر کار بیاد برم بغلش کنم بگم عزیزم خوش اومدی دلم میخواد بازم با ابو هت مردونش بیاد تو خونه
دست من نیست با این خاطرات دارم دق مرگ میشم
دام میخواد از ته دلم جیغ بزنم اما نمیشه
اون ازدواج کرد فکر اینکه سقط جنین من بهانه بود و از قبل دختره را دوست داشته داره دیونم میکنه

من چیکار کنم
دارم میمیرم
دوستش دارم

از سن کم عاشقش بودم و به خاطرش نتونیتم بیشتر از دیپلم بخونم الان یه زن سی سالم که با چن بار سقط جنین و کوتاژ و تخلیه
شانس بچه دار شدنش 60 درصد کم شده و مهر طلاق تو شناسنامه و علاقه زیادم بهش و غصه غصه
اشکم شب و روز بند نمیاد
من چطوری مث اون یادم بره ؟

[moshaver-editor]

با سلام خدت شما
دوست عزیز با توجه به مطالبی که عنوان کردید به نظر می رسد خیلی ناراحت و پریشان هستید و احساس ناکامی شما در این زمینه کاملا قابل درک است.
درباره اینکه چه مدت از طلاق شما می گذرد هیچ توضیحی نداده اید اما به هر حال در فرایند جدایی و سوگ ناشی از فقدانی که تجربه کرده اید همچنان گرفتار هستید و شاید برای بیرون آمدن از این مرحله نیازمند کمک حرفه ای باشید.
چرا که زمانیکه ما یک رابطه معنادار و یک چیز ارزشمند را به هر دلیلی از دست می دهیم، درست مانند زمانی که داغ از دست رفتن یک عزیزی را دیده باشیم، وارد فرایندی به نام سوگ می شویم.
در این فرایند تمام مراحلی را که در سوگ ممکن است تجربه کنیم را تجربه خواهیم کرد.
مراحلی مانند انکار و نپذیرفتن، تلاش برای برگرداندن آن رابطه، سرکردن با خاطرات گذشته مان با آن فرد، خشم ناشی از ناکامی و دوره ای از غم و اندوه که شبیه دوران افسردگی است و خلق پایین و انرژی کم و افکار منفی و سرزنشگرانه را تجربه خواهیم کرد.
آخرین مرحله از این فرایند پذیرش است، یعنی پذیرفتن این واقعیت که آن فر و رابطه دیگر وجود ندارند و در غیاب و نبودن آنها هم همچنان زندگی در جریان است.
پس از همین مرحله یعنی پذیرش است که افراد مجددا به زندگی عادی و روزمره خودشان بازمیگردند و تلاش می کنند زندگی را اینبار بدون آن فرد یا رابطه ادامه دهند و اینکه این فرصت را به خودشان خواهند داد که روابط جدیدی بسازند و متوجه می شوند که محکوم به فنا نیستند و می توانند هنوز هم خوشحال باشند و برای داشتن یا در واقع ساختن زندگی خوب و با کیفیت و با عشق تلاش کنند.
بنابراین افراد فرصت می خواهند تا این دوران را پشت سر بگذارند و تا زمانیکه پذیرش رخ ندهد فرد به روال زندگی عادی خودش بازنخواهد گشت.
گاهی برخی از افراد اگر در بازه زمانی مشخصی به پذیرش نرسند نیازمند دریافت کمک هستند تا با انجام بررسی ها و مداخلات لازم بتوانند به زندگی بازگردند و خودشان را دوباره پیدا کنند.
مسلما اکنون شما درگیر افکار منفی زیادی هستید اما اگر در نظر بگیریم که شما خواهان داشتن یک زندگی غنی و با عشق و یک رابطه خوب و ازدواج هستید، آیا با این رویه ای که در پیش گرفته اید به آنچه می خواهید می رسید؟
با چه رفتارهایی می توانید در جهت خواسته ها و نیازهایی که دارید اقدام موثری انجام دهید؟
از دست دادن رابطه و طلاق تجربه دردناکی است اما آیا با مرور خاطرات و تسلیم افکار منفی شدن چیزی به دست می آورید و یا فرصتهای پیش رو را هم از دست خواهید داد؟
شما اکنون هنوز در سن سیس سالگی و در اوج جوانی قرار دارید و می توانید با تمرکز بر داشته ها و توانمندی ها و پتانسیلهایی که دارید در جهت مثبت و در مسیر ساختن زندگی مورد نظرتان و به دست آوردن خواسته ها و اهدافتان گام بردارید.
به شما توصیه می شود برای انجام ارزیابی های بیشتر و با توجه به غلبه خلق پایین و هیجانات منفی درشما، هر چه سریعتر برای دریافت کمک حرفه ای و مداخلات لازم در این زمینه به یک رواندرمانگر مراجعه نمایید.

[ravanshenas-therapy]

سلام به شما نیلوفر جان
احساسات شما قابل احترام می باشد اما دقت داشته باشید که دوست داشتن و زندگی مشترک نیاز به سازندگی دارد و اگر شما بخواهد برای بدست اوردن یک رابطه از علایق دیگرتان چون تحصیل و ..و صرف نظر کنید و تنها همه تمرکز خود را بر ازدواج و همسرتان قرار بدهید این موضوع می تواند با وابستگی زیادی برای شما و یا هر فرد دیگری همراه شود و باعث شود که فرد در صورت از دست دادن فرد مورد نظر خود با پوچی زیاد روبرو شود و مرحله رسیدن به پذیرش برای او با دشواری زیادی همراه باشد .
اینکه شما هنوز با فکر کردن و خیالپردازی در مورد گذشته و همسر سابقتان سعی در زنده نگهداشتن این رابطه دارید می تواند برای شما آسیب زا باشد .
با توجه به شرایط روحی و عملکردی که شما در مورد خودتان بیان می کنید به نظر می رسد که هنوز در مراحل اولیه پذیرش قرار دارید و این مسیر با شرایط روحی سختی و آسیب به خودتان همراه است بهتر است در این مسیر یک دوره مشاوره شناختی و حمایتی را دریافت کنید تا بتوانیم به شما کمک کنیم تا از یان مرحله عبور کنید و بتوانید در کنار احترامی که برای احساس خودتان نسبت به همسر سابقتان دارید بتوانید مسیر رشدی خودتان را طی کنید .
سرزنش کردن خودتان بخاطر اتفاقات گذشته و یا اینکه بخواهید خیالپردزای کنید که هسمرتان چه افکاری داشته اند کمکی به شما نمی کند و نیاز است که شما واقعیت های زندگی را مشاهده کنید و سعی کنید که برای ادامه مسیر زندگی مشترک از توانمندی های خودتان استفاده کنید تا بتوانید نتیجه گیری بهتری را دریافت کنید .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
021-22354790

[eli2]

نیلوفر عزیزم داری حسرت چی رو میخوری؟
به قول خودت ۳۰ سال عاشق بودی اما چند سال از اون لحظات رو واقعا زندگی کردی؟ به قول خودت همش در تب عشق میسوختی و خیلی از فرصتاتو به خاطر مردی که عاطفه نداشت ازدست دادی، من فکر میکنم ازون۳۰ سال فقط دوسالشو زندگی کردی،چند سال دیگه میخوای عمرتو حروم مردی کنی که ذره ای عاطفه نداشت، اعتماد به نفستو گرفت، تو شرایطی که اونم بی تقصیر نبود یه چهره ترسناک و سنگدلی ازت ساخت که باعث شد از خودت و وجوده خودت متنفر یشی، واقعا داری حسرت مردی رو میخوری که ازت یه جنازه متحرک ساخت؟
درسته یه اشتباهی کردی از سر نداستن از سره بی اطلاعی شایدم عشقی که چشماتو کور کرده بود ،ولی فقط تو تنها مقصر نبودی که اینجوری باهات برخورد شد،

اینکه قبلا اون دختره رو میشناخته یا نمیشناخته ، دنبال بهونه بوده یا نبوده دیگه، مهم نیست، تو مرد قصی القلبی که لیاقته عشق تورو نداشته رو ازدست دادی و اون یه عاشق واقعی رو ازدست داده، فکر میکنی کی ضرر کرده؟ مطمنم که اون پشمون میشه ولی تو اگر خودتو و تفکراتتو نسبت به خودت تغییر بدی خیلی خوشبخت میشی، شک ندارم.
تو لیاقتت بیشتر ازین حرفاس که دوباده مردی بیاد که تورو به خاطر بچه یا قیافه یا هر چیز دیگه قضاوت کنه، اصلا فرض کن صفر درصد اصلا فرضا قرار نیس بچه دار بشی، مردی که تورو بخاطر بچه بخات همون بهتر که بره گمشه و با هر کی که به چشم مرغ نگاش میکنه ازدواج کنه، والا
کاش میشد محیط زندگیتو عوض میکردی یا خونتو ، یه جایی میرفتین که دیگه اسم و خاطره ای ازش برات زنده نشه، ۳۰ سال افسار زندگیتو به دسته احساست سپر داری، حالا اینبار یه مدل دیگه زندگی کن عاشق خودت باش، یه هنر قشنگ یاد بگیر،
میدونم سختهههه خیلی سخته ولی خیلیا خیلیاااااا لحظاتی که تو تجربه کردی رو حتی بدترش تجربه کردن ولی تونستن خیلی خوشبخت تر چیزی که تصور میکردن بشن، باید با این افراد حرف بزنی، تا احساس نکنی که تنها هستی، تا بفهمی شاید خیلیی بهتر شد که اون مرد ماهیت خودشو زود نشون داد ، اگر فرضا بچه دار میشدی و بعد با یه بهونه دیگه رهات میکرد قرار بود چی به سره بچت بیاد، مردی که عاشق باشه ، مسولیت زندگی رو میپذیره، تعهد میده نباید بهداین راحتی همه چی رو رها کنه ،

[نیلوفر*]

با سلام خدت شما
دوست عزیز با توجه به مطالبی که عنوان کردید به نظر می رسد خیلی ناراحت و پریشان هستید و احساس ناکامی شما در این زمینه کاملا قابل درک است.
درباره اینکه چه مدت از طلاق شما می گذرد هیچ توضیحی نداده اید اما به هر حال در فرایند جدایی و سوگ ناشی از فقدانی که تجربه کرده اید همچنان گرفتار هستید و شاید برای بیرون آمدن از این مرحله نیازمند کمک حرفه ای باشید.
چرا که زمانیکه ما یک رابطه معنادار و یک چیز ارزشمند را به هر دلیلی از دست می دهیم، درست مانند زمانی که داغ از دست رفتن یک عزیزی را دیده باشیم، وارد فرایندی به نام سوگ می شویم.
در این فرایند تمام مراحلی را که در سوگ ممکن است تجربه کنیم را تجربه خواهیم کرد.
مراحلی مانند انکار و نپذیرفتن، تلاش برای برگرداندن آن رابطه، سرکردن با خاطرات گذشته مان با آن فرد، خشم ناشی از ناکامی و دوره ای از غم و اندوه که شبیه دوران افسردگی است و خلق پایین و انرژی کم و افکار منفی و سرزنشگرانه را تجربه خواهیم کرد.
آخرین مرحله از این فرایند پذیرش است، یعنی پذیرفتن این واقعیت که آن فر و رابطه دیگر وجود ندارند و در غیاب و نبودن آنها هم همچنان زندگی در جریان است.
پس از همین مرحله یعنی پذیرش است که افراد مجددا به زندگی عادی و روزمره خودشان بازمیگردند و تلاش می کنند زندگی را اینبار بدون آن فرد یا رابطه ادامه دهند و اینکه این فرصت را به خودشان خواهند داد که روابط جدیدی بسازند و متوجه می شوند که محکوم به فنا نیستند و می توانند هنوز هم خوشحال باشند و برای داشتن یا در واقع ساختن زندگی خوب و با کیفیت و با عشق تلاش کنند.
بنابراین افراد فرصت می خواهند تا این دوران را پشت سر بگذارند و تا زمانیکه پذیرش رخ ندهد فرد به روال زندگی عادی خودش بازنخواهد گشت.
گاهی برخی از افراد اگر در بازه زمانی مشخصی به پذیرش نرسند نیازمند دریافت کمک هستند تا با انجام بررسی ها و مداخلات لازم بتوانند به زندگی بازگردند و خودشان را دوباره پیدا کنند.
مسلما اکنون شما درگیر افکار منفی زیادی هستید اما اگر در نظر بگیریم که شما خواهان داشتن یک زندگی غنی و با عشق و یک رابطه خوب و ازدواج هستید، آیا با این رویه ای که در پیش گرفته اید به آنچه می خواهید می رسید؟
با چه رفتارهایی می توانید در جهت خواسته ها و نیازهایی که دارید اقدام موثری انجام دهید؟
از دست دادن رابطه و طلاق تجربه دردناکی است اما آیا با مرور خاطرات و تسلیم افکار منفی شدن چیزی به دست می آورید و یا فرصتهای پیش رو را هم از دست خواهید داد؟
شما اکنون هنوز در سن سیس سالگی و در اوج جوانی قرار دارید و می توانید با تمرکز بر داشته ها و توانمندی ها و پتانسیلهایی که دارید در جهت مثبت و در مسیر ساختن زندگی مورد نظرتان و به دست آوردن خواسته ها و اهدافتان گام بردارید.
به شما توصیه می شود برای انجام ارزیابی های بیشتر و با توجه به غلبه خلق پایین و هیجانات منفی درشما، هر چه سریعتر برای دریافت کمک حرفه ای و مداخلات لازم در این زمینه به یک رواندرمانگر مراجعه نمایید.

خیلی ممنونم

[نیلوفر*]

سلام به شما نیلوفر جان
احساسات شما قابل احترام می باشد اما دقت داشته باشید که دوست داشتن و زندگی مشترک نیاز به سازندگی دارد و اگر شما بخواهد برای بدست اوردن یک رابطه از علایق دیگرتان چون تحصیل و ..و صرف نظر کنید و تنها همه تمرکز خود را بر ازدواج و همسرتان قرار بدهید این موضوع می تواند با وابستگی زیادی برای شما و یا هر فرد دیگری همراه شود و باعث شود که فرد در صورت از دست دادن فرد مورد نظر خود با پوچی زیاد روبرو شود و مرحله رسیدن به پذیرش برای او با دشواری زیادی همراه باشد .
اینکه شما هنوز با فکر کردن و خیالپردازی در مورد گذشته و همسر سابقتان سعی در زنده نگهداشتن این رابطه دارید می تواند برای شما آسیب زا باشد .
با توجه به شرایط روحی و عملکردی که شما در مورد خودتان بیان می کنید به نظر می رسد که هنوز در مراحل اولیه پذیرش قرار دارید و این مسیر با شرایط روحی سختی و آسیب به خودتان همراه است بهتر است در این مسیر یک دوره مشاوره شناختی و حمایتی را دریافت کنید تا بتوانیم به شما کمک کنیم تا از یان مرحله عبور کنید و بتوانید در کنار احترامی که برای احساس خودتان نسبت به همسر سابقتان دارید بتوانید مسیر رشدی خودتان را طی کنید .
سرزنش کردن خودتان بخاطر اتفاقات گذشته و یا اینکه بخواهید خیالپردزای کنید که هسمرتان چه افکاری داشته اند کمکی به شما نمی کند و نیاز است که شما واقعیت های زندگی را مشاهده کنید و سعی کنید که برای ادامه مسیر زندگی مشترک از توانمندی های خودتان استفاده کنید تا بتوانید نتیجه گیری بهتری را دریافت کنید .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
021-22354790

ممنونم
تشکر بابت تلفن تماس

[نیلوفر*]

نیلوفر عزیزم داری حسرت چی رو میخوری؟
به قول خودت ۳۰ سال عاشق بودی اما چند سال از اون لحظات رو واقعا زندگی کردی؟ به قول خودت همش در تب عشق میسوختی و خیلی از فرصتاتو به خاطر مردی که عاطفه نداشت ازدست دادی، من فکر میکنم ازون۳۰ سال فقط دوسالشو زندگی کردی،چند سال دیگه میخوای عمرتو حروم مردی کنی که ذره ای عاطفه نداشت، اعتماد به نفستو گرفت، تو شرایطی که اونم بی تقصیر نبود یه چهره ترسناک و سنگدلی ازت ساخت که باعث شد از خودت و وجوده خودت متنفر یشی، واقعا داری حسرت مردی رو میخوری که ازت یه جنازه متحرک ساخت؟
درسته یه اشتباهی کردی از سر نداستن از سره بی اطلاعی شایدم عشقی که چشماتو کور کرده بود ،ولی فقط تو تنها مقصر نبودی که اینجوری باهات برخورد شد،

اینکه قبلا اون دختره رو میشناخته یا نمیشناخته ، دنبال بهونه بوده یا نبوده دیگه، مهم نیست، تو مرد قصی القلبی که لیاقته عشق تورو نداشته رو ازدست دادی و اون یه عاشق واقعی رو ازدست داده، فکر میکنی کی ضرر کرده؟ مطمنم که اون پشمون میشه ولی تو اگر خودتو و تفکراتتو نسبت به خودت تغییر بدی خیلی خوشبخت میشی، شک ندارم.
تو لیاقتت بیشتر ازین حرفاس که دوباده مردی بیاد که تورو به خاطر بچه یا قیافه یا هر چیز دیگه قضاوت کنه، اصلا فرض کن صفر درصد اصلا فرضا قرار نیس بچه دار بشی، مردی که تورو بخاطر بچه بخات همون بهتر که بره گمشه و با هر کی که به چشم مرغ نگاش میکنه ازدواج کنه، والا
کاش میشد محیط زندگیتو عوض میکردی یا خونتو ، یه جایی میرفتین که دیگه اسم و خاطره ای ازش برات زنده نشه، ۳۰ سال افسار زندگیتو به دسته احساست سپر داری، حالا اینبار یه مدل دیگه زندگی کن عاشق خودت باش، یه هنر قشنگ یاد بگیر،
میدونم سختهههه خیلی سخته ولی خیلیا خیلیاااااا لحظاتی که تو تجربه کردی رو حتی بدترش تجربه کردن ولی تونستن خیلی خوشبخت تر چیزی که تصور میکردن بشن، باید با این افراد حرف بزنی، تا احساس نکنی که تنها هستی، تا بفهمی شاید خیلیی بهتر شد که اون مرد ماهیت خودشو زود نشون داد ، اگر فرضا بچه دار میشدی و بعد با یه بهونه دیگه رهات میکرد قرار بود چی به سره بچت بیاد، مردی که عاشق باشه ، مسولیت زندگی رو میپذیره، تعهد میده نباید بهداین راحتی همه چی رو رها کنه ،

سلام خوبی
نمیدونی چقدر سخته
اگه عاشقش نبودم شاید میتونستم فرا موشش کنم
اما الان چی
باور کن سخته باور کن زجر میکشم دلم ازش طوری شکسته که اسمش میاد مث بچه دوساله لب بر میچینم
اما عشق نمیدونم چیه ولی بشدت بهش وابستم
یاد حرفاش میوفتم .......

نمیتونم بگم چمه مشاور رفتم اما فایده نمیکنه

من از سن کم دوره دبیرستان دوستش داشتم از مدرسه میخواستم بیام خونه راهمو کلی دور میکردم که از جلو خونشون فقط رد بشم
تو این چند سال زندگی بیشتر وابسه شدم که کم نشد بیشتر دوستش داشتم که کم نشد
زندگیم بود باور کن بیشتر از کل خانوادم دوستش دارم
خیللللی دل شکستم
خیلللی

[Experience]

سلام خوبی
نمیدونی چقدر سخته
اگه عاشقش نبودم شاید میتونستم فرا موشش کنم
اما الان چی
باور کن سخته باور کن زجر میکشم دلم ازش طوری شکسته که اسمش میاد مث بچه دوساله لب بر میچینم
اما عشق نمیدونم چیه ولی بشدت بهش وابستم
یاد حرفاش میوفتم .......

نمیتونم بگم چمه مشاور رفتم اما فایده نمیکنه

من از سن کم دوره دبیرستان دوستش داشتم از مدرسه میخواستم بیام خونه راهمو کلی دور میکردم که از جلو خونشون فقط رد بشم
تو این چند سال زندگی بیشتر وابسه شدم که کم نشد بیشتر دوستش داشتم که کم نشد
زندگیم بود باور کن بیشتر از کل خانوادم دوستش دارم
خیللللی دل شکستم
خیلللی

سلام

عشق نیاز به زمان داره تا کمرنگ بشه و در حالت فراموشی قرار بگیره، یا باید از اون محل دور شد یا سراغ خاطرات و از جمله عکسها نرفت، نمیگم باید ازبین بردشون نه، نیاز نیست خاطراتو از بین ببریم فقط یه جا حبسشون میکنیم و دیگه سراغشون نمیریم تا زمان بگذره سالها پشت سر هم رد بشن و زندگیمون شکل دیگه ای پیدا کنه.

[نیلوفر*]

سلام

عشق نیاز به زمان داره تا کمرنگ بشه و در حالت فراموشی قرار بگیره، یا باید از اون محل دور شد یا سراغ خاطرات و از جمله عکسها نرفت، نمیگم باید ازبین بردشون نه، نیاز نیست خاطراتو از بین ببریم فقط یه جا حبسشون میکنیم و دیگه سراغشون نمیریم تا زمان بگذره سالها پشت سر هم رد بشن و زندگیمون شکل دیگه ای پیدا کنه.

سلام
خیلی ممنونم از نکاتی که گفتین