روان درمانی وجودی به چه نحوی می تواند مفید باشد؟

افراد درمانجو که می خواهند دلایل مربوط به تضاد های درون روانی خود، و تصمیماتی را که منجر به شرایط فعلی شده است، را بررسی کنند، می توانند از روان درمانی وجودی استفاده نمایند.

مشکلات سلامت روانی و رفتاری زیادی، از قبیل افسردگی، اضطراب، وابستگی مهم، و استرس بعد از آسیب که در نتیجه درگیری های نظامی، تجاوز جنسی، سوء استفاده جنسی در دوران کودکی، خشونت بین فردی، و یا دیگر تجارب خطرناک زندگی ایجاد شده اند، می توانند با استفاده از این رهیافت درمانی به صورت مناسب معالجه و درمان شوند.

افرادی که به درمان واکنش نشان می دهند، می خواهند معنا و هدفی را در زندگی خودشان پیدا کنند و این امر در اغلب موارد، به خود آگاهی افزایش یافته، خود شناسی، عزت نفس، و خود انگیزشی منتهی می شود.

شناخت این موضوع که این افراد، در مرحله اول در رابطه با بهبود خودشان مسئولیت دارند، منجر به افزایش احتمال ایجاد دیدی فراتر از حوزه های محدود به دوره درمانی شده و افراد درمانجو، بهبود را به عنوان یک پروسه درمانی در نظر می گیرند.

نگرانی ها و محدودیت های رایج

همانند دیگر روش های درمانی، ممکن است افرادی که درک کاملی نسبت به اصول مبنایی و یا محدوده مربوط به نظریه ها ندارند، نسبت به روش روان درمانی وجودی درک و شناخت صحیحی نداشته باشند.
این روش درمانی می تواند قبل و در حین مشارکت در درمان، آگاهی فرد را نسبت به اصول، نظریه ها و مفروضات این روش افزایش دهد.

برخی از شناخت های نادرست در مورد روان درمانی وجودی شامل عقاید زیر می باشد:

• یک نظریه متمایز و واحد، بدون تنش داخلی بوده و تمامی فرضیات مبنایی مربوط به روان شناسی هستی را پوشش می دهد.

در حقیقت، این رهیافت دارای حداقل پنج ویژگی است و بیشتر تحقیقات صورت گرفته، این ویژگی را به عنوان نقطه قوت این رهیافت می دانند، چرا که این امر منجر به پایداری فرضیات مبنایی این رهیافت شده و منجر به سازگاری گسترده تر آن می شود.

• هیچ نوع تفاوتی مابین روان شناسی وجودی و فلسفه وجودی نیست.

هر چند که مابین فلسفه وجودی و روان شناسی وجودی نقاط مشترکی وجود دارد، ولی مابین آنها تفاوت هایی هم وجود دارد و تفاوت موجود در چشم اندازهای مربوط به پیشروان اولیه و پژوهشگران این دو رشته، منجر به توسعه هر یک از آنها شده است.

• روان شناسی وجودی یک رهیافت ضد مذهبی و ضد معنوی می باشد، برای مثال وجود خدا را انکار می کند.

هر چند که روان شناسی وجودی ذاتا مذهبی نمی باشد و توصیه می کند که بدون سوال پرسیدن، از مذهب و شخص خاصی تبعیت نشود، ولی ضد مذهبی نمی باشد، و بیشتر پژوهشگران پیشرو و طرفداران این روش، افراد مذهبی مسیحی هستند.

• نظریه های وجودی و بشر دوستانه یک چیز واحدی هستند.

هر چند که مابین این دو نظریه نقاط مشترکی وجود دارد، ولی آنها یکسان نمی باشند. با این وجود، اختلافات مابین دو مکتب فکری، از نظر اهمیت دادن به مسائل متفاوت، زیاد می باشد.


• روان درمانی وجودی منجر به ایجاد یک دیدگاه منفی، تاریک و بدبینانه نسبت به زندگی می شود.

دلیل این امر آن است که نوشته های مربوط به روان شناسی وجودی و دیدگاه آن نسبت به درد، که بیان می دارد درد به عنوان بخشی از وجود انسان باید مورد پذیرش قرار گیرد، می توانند به صورت بدبیناننه خوانده و تفسیر شود.

با این وجود، این امر نشانگر تشویق به درد کشیدن نمی باشد، و فقط مربوط به شناخت حقیقت می باشد که به عنوان یک بخش گریز ناپذیر از وجود انسان می باشد.

کاری که درمان وجودی انجام می دهد، عبارت از تشویق افراد به پذیرش واقعیت مربوط به درد کشیدن می باشد تا بر روی آن کار شود و از آن نکاتی یاد گرفته شود.

• اصولا این روش یک روش عقلایی می باشد و همچنین فقط برای افراد دارای هوش بالا، که شرایط و مشکلات سلامت روانی و رفتاری مزمن را تجربه نکرده اند، مفید می باشد.

افراد با درجات هوشی مختلف می توانند نسبت به انسانیت خود آگاه باشند و می توانند نسبت به هیجانات و اضطراب های خود درک داشته باشند.

هیچ لزومی ندارد که فرد یک فیلسوف و یا پژوهشگر باشد تا بتواند از اصول مربوط به روش درمانی وجودی بهره مند شود، و بیشتر افرادی که به صورت فعال با مشکلات سلامت روانی مواجه هستند، می توانند از این رهیافت استفاده کنند.

به دلیل اینکه هدف از روان درمانی وجودی عبارت از شناخت عوامل تاثیر گذار بر مشکلات سلامت روانی و رفتاری افراد است، یک رهیافت وجودی نمی تواند به صورت مستقیم، مشکل اصلی یک فرد درمانجو را شناسایی کند.

به همین دلیل، درمان وجودی که دارای انطباق پذیری کامل است، در اغلب موارد همراه با سایر رهیافت های درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.

ادغام رهیافت های درمانی می تواند به حداکثر سازی کارایی مربوط به هر دو روش کمک کند و منجر به بهبود سریع تر و کامل تر شود.

علاوه بر آن، ممکن است رهیافت عمیق و نافذ استفاده شده در روان درمانی وجودی، برای افرادی که تمایل به بررسی فرایند های درون روانی خود ندارند، و یا افرادی که می خواهد فقط یک راه حل سریع برای چالش های سلامت روانی خود پیدا کنند، یک روش مفید و موثری نباشد.

ترجمه و گردآوری : دکتر یاسر دادخواه