نوزاد از چه زمانی می تواند به تنهایی با خودش بازی کند؟ از سن 3 تا 4 ماهگی به بعد می توان با اجرای چند راهکار ساده مهارت تنها بازی کردن را در فرزند خود تقویت کنید. در این متن 6 قانون مهم برای ترغیب نوزاد به تنها بازی برای شما گردآوری شده است.

قانون شماره یک
او را آزاد بگذارید
سعی کنید زمانی که نوزاد به تنهایی سرگرم بازی است تا حد امکان وقفه ای در بازی او ایجاد نکنید. این موضوع در مورد نوزادان و کودکان بزرگتر هر دو صدق می کند. بسیاری از نوزادان پس از بیدار شدن همچنان آرام و ساکت در رختخواب خود باقی می مانند. آنها در این مدت مشغول بازی با دست های خود شده و یا صداهای مختلفی از خود زمزمه می کنند. در واقع شروع بازی های مستقل نوزاد زمانی است که او به تنهایی به بازی با خود می پردازد. توصیه می توانید با قرار دادن یک جغجغه رنگارنگ، یک آیینه کوچک، یک زنگوله و یا چند خرس عروسکی در رختخواب نوزاد و یا آویزان کردن آنها به میله های تخت، به او در کشف و شناخت دنیای پیرامونش کمک کنید.

قانون شماره دو
فضایی هیجان انگیز برایش مهیا کنید
نوزاد را بر روی یک پتو خوابانده و تعدادی اسباب بازی در دسترس او قرار دهید. توصیه: دادن اسباب بازی به نوزادی که به تنهایی سرگرم بازی است توجه او را بیشتر به خود جلب خواهد کرد.

قانون شماره سه
فرصتی برای تنها ماندن برایش فراهم کنید
اگر نوزادتان به طور منظم فرصت تنها بازی کردن را بیابد خودش نحوه سرگرم شدن با خود را پیدا خواهد کرد. نوزاد در صورت فراهم بودن موقعیتی مناسب و محیطی آرام و به دور از سر و صدای رادیو و تلویزیون می تواند به طور ایده آل یک یا دو بار در روز به تنهایی با خود بازی کند. توصیه: اگر نوزادتان به تنهایی با خود سرگرم نمی شود ابتدا در کنار او (ولی نه با خود او!) بازی کنید و به محض آنکه غرق بازی شد به آهستگی از کنار او برخاسته و به فعالیت دیگری بپردازید.

قانون شماره چهار
از اتاق خارج شوید
مهم این است که نوزادتان به بازی خود ادامه بدهد، حتی اگر او را فقط به مدت چند دقیقه در اتاق تنها بگذارید. پیش از هر چیز باید اطمینان حاصل کنید که فضای اتاق برای کودک کاملا ایمن است. می توانید این کار را به تدریج از ماه چهارم به بعد با نوزاد خود تمرین کنید. زمانی که یک اسباب بازی نظر نوزاد را به خود جلب کرده و با آن سرگرم بازی شد از اتاق خارج شوید. سپس می توانید مدت زمان عدم حضور خود در اتاق را به تدریج افزایش دهید.
توصیه: اگر نوزاد دوست ندارد در اتاق تنها بماند سعی کنید کماکان ارتباط کلامی خود را با او حفظ کنید.

قانون شماره پنج
فقط در صورت لزوم مداخله کنید
کودک در بعضی شرایط مثل زمانی که توپش خیلی از او دور می شود به کمک و مداخله شما نیاز دارد. با این وجود زیاد عجله نکنید. شاید خودش راه حلی برای این مساله پیدا کند.
توصیه: بهتر است به راه حل های خلاقانه نیز فکر کنید. مثلا با استفاده از یک توپ می توان سرگرمی های دیگری نیز برای نوزاد ایجاد کرد.

قانون شماره شش
قابلیت نوزاد را برای تنها ماندن در نظر داشته باشید
هر نوزادی می توانند به تنهایی با خود بازی کنند. ولی مدت زمان آن بستگی به خود نوزاد دارد. معمولا نوزادان زیر یکسال فقط به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه با خود بازی می کنند. در حالی که این زمان برای کودکان یک تا سه سال تقریبا بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه است. تنها نکته مهم این است که زیاد از کودک خود دور نشده و او را بدون نظارت و مراقبت رها نکنید.
توصیه: سعی کنید فرصت کوتاهی را که نوزادبه تنهایی مشغول بازی است به خود اختصاص داده و از آن لذت ببرید!

منبع: نی نی پلاس