نحوه برخورد مناسب با خویشاوندانی که نمی توانند رفتار و حرف هایشان را کنترل کنند
برخی از بزرگسالان مسن ممکن است به دلیل بالا رفتن سنشان نتوانند جلوی برخی از رفتارها و حرف هایشان را بگیرند و شاید متوجه نباشند که حرف هایشان گستاخانه، زشت یا عجیب و غریب است.
سر و کار داشتن با افرادی که بر روی رفتارهایشان کنترل ندارند، می تواند خجالت آور، ترسناک و حتی در برخی مواقع آسیب زا باشد.
شاید شما در رابطه با نحوه واکنش نشان دادن و مدیریت کردن رفتار خویشاوند خودتان با مشکلاتی مواجه باشید.
در صورتیکه در کنار این خویشاوندتان باشید، باید یک مورد حواس پرت کننده پیدا کنید یا به یک مورد دیگری توجه کنید.
در صورتیکه این افراد حرف ناراحت کننده یا اهانت آمیزی بزنند، حرف آنها را یک مورد تعمدی در نظر نگیرید.
در صورتیکه فکر کنید حرف های این فرد به دلیل تغییرات مربوط به سلامتی و توانایی شناختی اش باشد، حتما او را به پیش یک پزشک ببرید.
بخش یک – پاسخ دادن هوشمندانه و مناسب
1. پاسخ دادن به صحبت ها.
شاید از شنیدن حرف ناراحت کننده یا زشت این خویشاوندتان شوکه یا شگفت زده شوید. زمانی که خویشاوندتان کنترل حرف هایش را از دست می دهد، نباید بترسید، عصبی شوید یا او را مسخره کنید.
به آرامی این خویشاوندتان را متوجه رفتار نامناسبش کنید و از او دور شوید. هیچ لزومی ندارد که در مورد اتفاقات گذشته صحبت کنید و بهتر است در مورد شرایط و اتفاقات فعلی صحبت کنید.
برای مثال می توانید به این خویشاوندتان بگویید که "این روش صحبت با سایر افراد یک روش صحبت مناسبی نیست. ما دوست نداریم که به این صورت صحبت کنیم."
در برخی مواقع بهتر است که نسبت به حرف های این افراد بی توجه باشید و هیچ واکنش نشان ندهید. با این وجود، این استراتژی یک استراتژی مناسبی برای برخورد با افراد دارای سطح هوشیاری پایین نمی باشد.
3. آنها را دور کنید.
در صورتیکه موقعیت موجود یک موقعیت مناسبی نباشد، به آرامی این خوشاوندتان را راهنمایی کنید که به یک جای دیگری برود.
در حین راهنمایی کردن این فرد برای رفتن به یک جای دیگر، به صورت آرام و صریح صحبت کنید.
همچنین ممکن است متوجه موقعیت های خاصی شوید که هدف افراد موجود در آن عبارت از مشاهده کردن رفتار نامناسب از طرف این فرد باشد؛ در این صورت باید حواس این خویشاوندتان را به یک چیز یا یک شخص دیگری پرت کنید.
در صورتیکه متوجه شوید خویشاوندتان تمایل دارد در حین یک اتفاق خاص یا در یک موقعیت خاص (همانند جاهای شلوغ و در پیش افراد کوچک و جوان) یک حرف نامناسبی بزند، او را به یک جای دیگری راهنمایی کنید و از ایجاد هر گونه مشکلی پیشگیری کنید.
برای مثال، در صورتیکه خویشاوندتان بخواهد در یک مغازه خواربار فروشی یک حرف نژاد پرستانه ای بزند، او را به یک راهرو دیگری هدایت کنید یا از مغازه بیرون کنید.
3. یک وقفه کوتاه مدتی ایجاد کنید.
در صورتیکه احساس کنید استرس کنترل کردن خویشاوند مسن تان رفته رفته بیشتر می شود، باید یک وقفه ای ایجاد کنید تا سطح استرستان کاهش یابد.
می توانید پیاده کنید یا به بیرون بروید و هوای تازه استنشاق کنید.
در صورتیکه از دست خویشاوندتان عصبی شوید یا برای آرام شدن به زمان نیاز داشته باشید، به طور موقتی از پیش این فرد دور شوید.
یک بهانه ای برای رفتن به اتاق پیدا کنید و بعد از آن به یک جای دیگری بروید. همچنین می توانید برای اینکه به طور موقتی از کنار این خویشاوندتان دور شوید، یک خوراکی به او بدهید تا مشغول شود.
4. به افراد تماشا کننده پاسخ بدهید.
در صورتیکه افراد دیگری نزدیک این خویشاوندتان باشد، یک سری حرف هایی به آنها خواهد زد.
در این شرایط شما باید موقعیت موجود را مدیریت کنید. می توانید به خاطر رفتار خویشاوندتان معذرت خواهی کنید ("به خاطر حرفی که عمه ام به شما زد، واقعا معذرت می خواهم")، یک بهانه ای پیدا کنید ("مادربزرگ من به دلیل شیدایی، در برخی مواقع یک سری حرف های نامناسبی می زند") یا اینکه بخندید و رد شوید ("این کارهای عمویم من را به یاد دوران کودکی می اندازد که کارهای خجالت آوری انجام می دادم!"). با این وجود، شما باید موقعیت موجود را مدیریت کنید و انتظارات او را در نظر داشته باشید.
برای مثال در صورتیکه خویشاوندتان همواره به حریم افراد احترام بگذارد، اگر شرایط آنها را به افراد غریبه بگویید، از شما ناراحت خواهد شد. با این وجود در صورتیکه این خویشاوندتان همواره به شوخی کردن و جوک های شاد کننده ارزش قائل شود، در این صورت زمانیکه با هم به بیرون می روید، می توانید در حین راه رفتن در مورد شرایطش صحبت کنید.
بخش دو – استفاده از موارد حواس پرت کننده و تغییر موضوع
1. پرت کردن حواس.
در صورتیکه خویشاوندتان به صورت مکرر یک مورد اهانت آمیز یا نامناسبی بگوید، باید حواس آنها را به یک چیز دیگری پرت کنید. شما می توانید موضوع را تغییر دهید یا از آنها بخواهید که به یک چیزی نگاه کنند.
برای مثال می توانید یک سری عکس هایی به او نشان دهید یا اینکه موضوع مورد بحث را به یک موضوعی تغییر دهید که این خویشاوندتان به آن علاقمند باشد. همچنین می توانید یک مورد خنده دار یا یک جوک بگویید.
می توانید بگویید که "بحث در این مورد کافی است، بیایید به عکس های نوه هایتان نگاه کنیم."
همچنین می توانید بگویید که "من دیروز یک جوک خنده داری شنیدم. آیا شما هم می خواهید آن را بشنوید؟"
2. از لمس کردن یا سایر روش های احساساتی و عاطفی استفاده کنید.
یکی از روش های پرت کردن توجه می تواند لمس کردن باشد. بخصوص در صورتیکه خویشاوندتان داد و هوار کند یا جیغ بزند؛ شاید این فرد به دلیل وجود یک سری مشکلاتی نتواند احساساتش را بیان کنید.
می توانید از طریق لمس کردن این فرد را آرام کنید و به وی کمک کنید تا احساس ایمنی داشته باشد.
می توانید یک چیز کوچکی به وی بدهید تا احساس امنیت کند و از آن لذت ببرد. برای مثال می توانید یک آب نبات یا شیرینی کوچکی به فرد مورد علاقه تان بدهید تا از آن لذت ببرد.
همچنین شما می توانید در ایجاد بوی مناسب برای آنها نقش داشته باشید؛ برای مثال می توانید روغن های عصاره ای را در دم کن های روغن بریزید
سعی کنید که از یک بوی آرامش بخش، همانند روغن اسطوخودوس یا روغن رز استفاده کنید.
همچنین رنگ ها و روشنایی هم می توانند آرامش بخش باشند. سعی کنید که از رنگ های آرام و رنگ های کم نوری در اتاق خویشاوندتان استفاده کنید تا منجر به آرامشش شود.
3. این افراد را از طریق مشغول کردن به یک فعالیت آشنا، سرگرم کنید.
از این افراد بخواهید که مشغول یک کاری شوند که بدون کمک گرفتن می توانند انجام دهند یا اینکه در نتیجه انجام آن، یک نوع احساس استقلال به دست بیاورند ؛ یک سری کارهایی همانند نقاشی کردن یا بازی کردن با سگ.
این فعالیت باید برای خویشاوندتان آشنا باشد و مورد تاییدش هم قرار بگیرد و یک فعالیت جدیدی یا پیچیده ای نباشد.
می توانید بگویید که "ما الان به پیاده روی می رویم، آیا می خواهید به ما ملحق شوید؟" همچنین می توانید بگویید که "بیایید ظرف ها را جمع کنیم."
در صورتیکه با هم تنها باشید، می توانید یک چیزی به دستش بدهید و ازش بخواهید که آن را پرتاب کند، بدون اینکه به سایر افراد آسیبی بزند.
در اغلب مواقع این افراد تمرکز خودشان را صرف موضوعات پیشنهاد شده می کنند و حرف های خودشان را ادامه نمی دهند. سعی کنید که از یک حیوان خانگی یا یک توپ نرم برای حواس پرت کردن این افراد استفاده کنید.
در صورتیکه در یک فضای عمومی قرار داشته باشید، سعی کنید در مورد یک چیزی صحبت کنید که برای خویشاوندتان جذاب باشد. می توانید بگویید که "بعد از آنکه به خانه برگردیم، می خواهیم یک دسری درست کنیم. دوست دارید چه دسری درست کنیم؟"
بخش سه – مدیریت کردن مشکلات ادامه دار
1. مراجعه کردن به یک متخصص بالینی.
در برخی مواقع ممکن است که یک شرایط ثانویه عامل اصلی رفتارهای عجیب و غریب باشد.
تشخیص سلامت سلامتی یا روانی خاص می تواند منجر به ایجاد مشکلاتی شود، یا ممکن است که داروهای مصرفی بر روی رفتار خویشاوندتان تاثیرگذار باشند.
حتما به یک پزشک مراجعه کنید تا مشکلات مربوط به سلامتی را که ممکن است بر روی رفتار این خویشاوندتان تاثیر داشته باشند را مشخص کنید.
به پزشک اطلاع دهید که رفتار خویشاوند شما تغییر یافته است و همچنین توضیح دهید که این تغییر به چه شکلی صورت گرفته است.
همچنین طول مدت زمانی که خویشاوندتان این رفتارها را نشان داده است و ارتباط آنها با تغییرات مربوط به شرایط سلامتیش را هم به اطلاع پزشک برسانید.
در اغلب مواقع تغییرات مربوط به شخصیت و رفتار می توانند نشان دهنده بیماری آلزایمر یا شیدایی باشند.
به دنبال پیدا کردن نشانه هایی همانند از دست دادن حافظه، کاهش توانایی حل مسائل، گیج شدن در مورد زمان یا موقعیت ها و همچنین تغییرات مربوط به شخصیت یا وضعیت روانی باشید.
2. رفتارهای خطرناک را شناسایی کنید.
نکته مهمی که در این شرایط وجود دارند، ایمن نگه داشتن فرد مسنی می باشد که دوستش دارید. برخی از نشانه های هشدار دهنده که می توانند نشان دهنده نیاز به مراجعه به یک پزشک باشند، عبارتند از:
[--]تغییر در زبان بدن این افراد. برای مثال، ممکن است این فرد طرز ایستادن، ژست، فاصله فیزیکی مابین خودش و سایر افرادی که با او صحبت می کنند، حالت های صورت یا تن صدایشان را تغییر دهند. به دنبال پیدا کردن تغییراتی باشید که در زبان بدن این افراد صورت می گیرند.
[--]عوامل محیطی. بررسی کنید که آیا برخورد آنها زمانی که در یک محیط قرار دارند یا زمانی که در کنار افراد خاصی قرار می گیرند، تغییر پیدا می کند یا ثابت است. آیا دور کردن آنها از آن محیط باعث می شود که شرایط بهتری به دست بیاورند؟ آیا صحنه ها، صداها یا رنگ های آرامش بخش به آنها کمک می کند؟
[--]تامین نشدن نیازهای مبنایی. بررسی کنید که آیا نیازهای مبنایی این افراد تامین شده است. آیا آنها سرد، گرم، گرسنه هستند یا درد خاصی دارند؟
[--]تغییرات در ارتباط یا رفتار بعد از صورت گرفتن یک تشخیص بالینی. در صورتیکه این فرد شیدائی یا آلزایمر داشته باشد، بررسی کنید که آیا در گذشته می توانست یک موردی را به شما بیان کند و در شرایط فعلی نمی تواند آن را بیان کند. رفتار آنها در گذشته به چه شکلی بوده است؟ مبنای رفتاری آنها در گذشته و قبل از آنکه متوجه تغییر جدید شوید، به چه نحوی بوده است؟
3. در مورد رفتارهای خطرناک حتما از متخصصان کمک بگیرید.
در صورتیکه رفتار خویشاوند شما رفته رفته غیر قابل کنترل شود، شاید احساس ناراحتی یا ناایمنی کنید. در صورتیکه حرف ها یا رفتارهای این فرد سوء استفاده کننده یا خطرناک باشند، سعی کنید از بیرون و از یک درمانگر یا یک متخصص رفتاری دیگری کمک بگیرید.
شما باید برای ایجاد ایمنی خودتان از یک سری روش هایی استفاده کنید یا یک سری روش هایی برای آرام تر کردن خویشاوند عصبی خودتان پیدا کنید.
یک پرستار خانگی می تواند به شما کمک کند، چرا که افراد مسن نسبت به اعضای خانواده یک رفتار خشن و تندی نشان می دهند، ولی در برابر افراد ناشناس چنین برخوردی ندارند.
یک درمانگر می تواند به شما و خانواده تان کمک کند تا یک سری استراتژی های مناسبی را برای مقابله موثر با شرایط موجود پیدا کنید.
4. رفتارهای صورت گرفته از طرف خویشاوند مسن خودتان را به عنوان یک رفتار عمدی در نظر نگیرید.
ممکن است که حرف های خویشاوندتان منجر به خجالت زدنتان شود یا شما را ناراحت کند. بیشتر بر روی موارد مثبت تمرکز کنید و سعی کنید که موارد منفی را نادیده بگیرید. در صورتیکه از حرف های این خویشاوندتان ناراحت شوید، یک بهانه ای بیاورید و از کنارش دور شوید.
به خصوص در صورتیکه خویشاوندتان یک رفتار جدید و دور از شخصیت نشان دهد، سعی کنید به او بگویید که "این حرف ها اذیت کننده هستند، ولی احساسات خودتان را در مورد من تکرار نکنید."
5. در مورد رفتار این فرد صحبت کنید.
در صورتیکه حرف ها یا رفتارهای این خویشاوندتان شما را ناراحت کند، حتما در رابطه با این موارد با آنها صحبت کنید. این افراد را مطلع کنید که حرف های نامناسب یا ناخوشایندی می زنند.
به آنها بگویید که "زمانیکه به این صورت با من صحبت می کنید، ناراحت می شوم. لطفا به من یا کاری که برایتان انجام داده ام، توهین نکنید."
در صورتیکه حرف زدن با این خویشاوندتان هیچ فایده ای نداشته باشد، کارهایی که به خاطر این فرد انجام می دادید را محدود کنید.
این استراتژی می تواند این پیام را به وی برساند که "باید به صورت مناسب و دوستانه با من برخورد کنید تا من همانند گذشته به شما کمک کنم."
منبع : Tasha Rube
نظرت چیه؟