سلام
من این مشکل دارم که قبلا با یک نفر دوست بودم و تو این دوستی پاکی و معصومیت دخترانه مو از دست دادم.
اما همه اینو میگن که ذاتا بد نیستم. اگه بودم بابت این موضوع اینقدر دیونه وار عذاب وجدان نداشتم.
حتی به این فکر میکنم که تا آخر عمر ازدواج نکنم چون هرچقدر هم کوتاه بیاد طرفم و آدم خیلی فهمیده و عاشق هم باشه بازم من نمیتونم با این تفکر و ذهنیت زندگی یک نفر دیگه رو خراب کنم.
درسته ! این موضوع خیلی شایع هست اما من زندگی سالم و بچه های سالم میخوام و حاضرم بالاترین وبیشترین سختی رو بابت جبران بکشم.
اما از این خاطره های بهوده و مزخرف و عمرتلف کن خلاص شمممم.
خواهش می کنم کمکم کنید...
شاید مشکل از جای دیگه است.
دارم دیوونه میشم.