من با مطالعه و تحقیق فراوان در مورد مشکلات ایجاد شده در زندگیم متوجه شدم دچار یه اختلال شخصیتی ام به اسم نوروز گرایی یا اختلال شخصیتی مرزی . توضیح کوتاهی در مورد این اختلال میدم من در مورد ارتباطم با دیگران خیلی دچار استرس میشم بیشتر اوقات احساس طرد شدگی میکنم حس میکنم دیگران به من به چشم حقارت نگاه میکنن بعضی اوقات از یه نفر در حد فرشته خوشم میاد ولی مدتی نمیگذره که کوچکترین حرکت ناخوشایند در مورد خودم ازش میبینم حتی اگه طرف گناهی نداشته باشه و ناخواسته اینکارو کرده باشه من بسیار ازش متنفر میشم و هی در ذهن خودم حرکاتشو تجزیه و تحلیل میکنم و خودم رو خیلی عذاب میدم از خودم بشدت متنفر میشم از طرف همچنین و از برقراری ارتباط با همه وحشت میکنم و با بیشتر دوستان و فامیلهام بخاطر تصورات ذهنی بیمار واشتباهم قطع ارتباط میکنم و حس میکنم ادم حقیری ام ولی بعضی اوقات خودم رو خیلی بالا میبرم و اعتماد به نفس عجیبی حس میکنم خلاصه رفتار ثابتی ندارم گاهی شیفته کاری یا کسی ام و مدتی نمیگذره که بطور جنون امیزی تنفرپیدامیکنم
از دوستان روانشناس عزیز خواهش میکنم در مورد راه درمان این اختلال راهنماییم کنن ضمنا من دوبار بخاطر مشکلات زندگی زناشوییم پیش مشاور رفتم ولی حالا متوجه میشم بیشتر مشکلاتم بخاطر این اختلال بوده و اونها تشخیص نداده بودن وهر دو بار رای به جدایی و طلاق دادن بدون اینکه حتی کمی شک کنن که ممکنه من از نظر روانی مشکل داشته باشم و با کم تحملی و بدبینی پارانوئیدی خودم نتونسته بودم ارامش رو به زندگیم برگردونم خواهش میکنم راهنمایی بفرمایید