بارها در طول سال برای ایجاد نظم به آن شیوه بازگشتم: هم برای ایجاد عادات نیکو، هم برای حذف عادات نکوهیده. و در نقطه‌ئی از را چسباندن ستاره‌های طلائی را رها کردم. اما در طول سال‌ها، مدت یک‌ماهه‌ئی را برای ثبت پیشرفتم درباره هر انضباطی که می‌کوشم آن را ایجاد کنم ـ در نظر گرفته‌ام.

بی‌تردید بسیاری از گام‌های ساده‌سازی زندگی خویشتن، مستلزم انضباط و تأدیب نفس است.
اخیراً که می‌خواستم بر عادتی سخت غلبه کنم، نظامی را به یاد آوردم که وقتی هشت ساله بودم برای ترک عادت انگشت میکدنم آن را ابداع کرده بودم. این شیوه بیش از هر شیوه دیگر برای ایجاد انضباط در خویشتن به من کمک کرد. خالی از تفریح نبود که دیگر بار امتحانش کردم و این بار نیز مؤثر واقع شد. به‌همین دلیل، در این‌جا آن را با شما در میان می‌گذارم. شاید به درد شما نیز بخورد.
کلاس سوم دبستان که بودم. یک روز صبح بلند شدم و دیدم گویا خودم تنها بچه‌ئی هستم که هنوز انگشتم را می‌مکم. به‌شدت می‌خواستم این عادت را ترک کنم. اما پس از هشت سال تکرار، این عادت عمیقاً در من ریشه گرفته بود. هر کاری که می‌کردم موفق به ترک آن نمی‌شدم.
آن‌وقت این فکر به سرم زد که تا یک ماه قبل از کریسمس به خودم وقت بدهم و یک تقویم دیواری هم برداشتم. از آن تقویم‌هائی که در نیمه بالای آن عکسی قشنگ دارد و در نیمه پائین آن، روزهای ماه در چهار گوش‌های کوچک نوشته شده و آن را روبه‌روی تختم آویزان کردم تا هر شب نگاهم به آن بیفتد. یک جعبه ستاره طلائی هم خریدم.
به خودم قول داده بودم هر روز که انگشتم را به دهان نبرم، یک ستاره به خودم جایزه بدهم و آن را روی تاریخ روز بچسبانم. یک ماه قبل از کریسمس هم این عادتم ترک شد. وانگهی، توانسته بودم در خودم انضباط ایجاد کنم.
بارها در طول سال برای ایجاد نظم به آن شیوه بازگشتم: هم برای ایجاد عادات نیکو، هم برای حذف عادات نکوهیده. و در نقطه‌ئی از را چسباندن ستاره‌های طلائی را رها کردم. اما در طول سال‌ها، مدت یک‌ماهه‌ئی را برای ثبت پیشرفتم درباره هر انضباطی که می‌کوشم آن را ایجاد کنم ـ در نظر گرفته‌ام.
وقتی سر و کارتان با عادت است، پاداش نقش مؤثری را ایفا می‌کند. اگرچه اگر انگیزه‌تان به اندازه کافی نیرومند باشد، خلاص شدن از شر عادتی نکوهیده می‌تواند پاداش خود باشد. مسلماً انگیزه مؤثرترین کلید است. تقویم و ستاره‌های طلائی ابزاری مرئی‌اند که به پیگیری گام به گام پیشرفت و ارزیابی موفقیت‌تان کمک می‌کنند.
شاید بیندیشید که ستاره‌های طلائی در این مرحله از زندگی‌تان پاداش کافی محسوب نمی‌شوند. اگرچه از سایر عادت‌هایتان ارزان‌ترند و احتمالاً خاصیت چاق‌کنندگی کمتری نیز دارند. شاید هم این نظریه به چشمتان بچه‌گانه و بی‌معنا بنماید. اگرچه بسیار مؤثر است. در این مورد تشویقتان می‌کنم که توانائی خنده و بازی را داشته باشید. اندکی از اشتیاق و هیجانی را که در کودکی برای کسب ستاره‌های طلائی داشتید بازیابید. به‌جز بهائی اندک برای خرید یک جعبه ستاره طلائی ـ و احتمالاً حدف یک عادت ناخوشایند ـ چه چیز دیگر را از دست می‌دهید؟