برای از بین بردن تشویش و دودلی و دوری از افکار منفی، بهتر است همیشه نیمه پر لیوان را ببینیم و دیدی واقع‌بینانه به زندگی داشته باشیم. واقع‌بینی و مثبت‌اندیشی ۲ قطعه یک پازل‌اند که اگر در کنار هم قرار گیرند، موجب آرامش می‌شوند.
قرآن از اولیای خدا این‌گونه یاد می‌کند: «لا خوف علیهم و لا هم یحزنون: نه ترسی دارند، نه اندوهی»؛ آنها بی‌ترس و اندوه زندگی می‌کنند؛ شاد و آرام...
شادی و آرامش دغدغه همیشگی بشر بوده و بسیاری از فعالیت‌های بشر در جهت تحقق همین دو آرمان بوده است. اختراع و اکتشاف بسیاری از لوازم زندگی برای تمرکز و تمدد اعصاب بوده است؛ برای این که بتوانیم زندگی راحت‌تری داشته باشیم و در این دنیای شلوغ و پرهیاهو حداقل ساعاتی ذهنمان را از بیم‌ها و نگرانی‌ها برهانیم. ولی واقعا آیا با مایکروفر و صندلی ماساژور و انواع لوازم برقی کنترل از راه دور و یوگا و چیزهایی از این قبیل می‌توانیم به آرامش برسیم یا اینکه برای رسیدن به آرامش باید به راه‌های دیگری هم متوسل شویم؟
در سوره مبارکه فتح آمده است: «او کسی است که آرامش را در دل‌های مومنان نازل کرد تا ایمانشان را بیفزاید.» این آیه از رابطه دوسویه و مستقیمی بین ایمان و آرامش حکایت می‌کند و از این حقیقت پرده برمی‌دارد که آنکه به نیرویی ماورای نیروی بشریت اتکا و ایمان دارد، در زندگی‌اش مأیوس و ناامید نمی‌شود و اضطراب و تشویش به دلش پیدا نمی‌کند.
● دل آرام گیرد به یاد خدا
«الا بذکر‌الله تطمئن القلوب: آگاه باشید که با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌گیرد.» این آیه توصیه می‌کند که اگر به دنبال آرامش‌اید، از ذکر و یاد خدا غافل نشوید. اگر همیشه به یاد خدا باشیم و در گفتار و رفتارمان او را ناظر ببینیم، هیچگاه دروغ نمی‌گوییم، تهمت نمی‌زنیم، گناه نمی‌کنیم و با یاد او دل به محبت دیگران می‌بندیم و قدم‌هایمان را در جهت رضایت او برمی‌داریم و در نتیجه، وقتی در پایان روز به کارنامه روزانه‌مان می‌نگریم، هیچ نقطه سیاهی در آن نمی‌بینیم و آرامشی وصف‌ناپذیر تمام وجودمان را فرامی‌گیرد.
● توکل، توبه، دعا، عبادت
توکل یا تکیه بر خدا، توبه یا بازگشت به سوی حق و حقیقت، دعا یا طلب استمداد از پروردگار و عبادت یا همان شکرگزاری نعمت‌های خدا، ۴ اصل موثر در رسیدن به آرامش هستند. اگر ما همیشه احساس بخشیده شدن و احساس اعتماد کردن یا کمک طلبیدن بی‌منت از سوی کسی را داشته باشیم، دلهره و پریشانی به درون‌مان نفوذ نمی‌کند و همیشه می‌توانیم به داشتن زندگی‌ای سعادتمند و آرام دل ببندیم و در عوض بخشیده شدن چنین موهبت ارزشمندی شکرگزار خالقش باشیم.
● مثبت‌اندیشی
برای از بین بردن تشویش و دودلی و دوری از افکار منفی، بهتر است همیشه نیمه پر لیوان را ببینیم و دیدی واقع‌بینانه به زندگی داشته باشیم. واقع‌بینی و مثبت‌اندیشی ۲ قطعه یک پازل‌اند که اگر در کنار هم قرار گیرند، موجب آرامش می‌شوند. مثلا اگر یک روز با یکی از دوستان قدیمی‌تان روبه‌رو شدید و او زیاد تحویل‌تان نگرفت، فورا ذهن‌تان به این سمت نرود که: «او خیلی مغرور است ... یا این‌قدر در زندگی پیشرفت کرده که دیگر افرادی مثل من برایش بی‌ارزش شده‌اند...» نه، ممکن است او به تازگی یکی از نزدیکانش را از دست داده یا از کار اخراج شده باشد یا شاید هم اجاره‌خانه عقب‌افتاده‌‌اش، فکرش را مشغول کرده...
مثبت‌اندیش‌ها دید خود را به زندگی و اطرافیان عوض می‌کنند و قبل از قضاوت، به دیگران اجازه توضیح درباره اعمال و رفتارشان را می‌دهند.
● زندگی بدون حسد
یکی از موثرترین عوامل مخل آرامش روان انسان‌ها حسد است. فرد حسود با حسدش نه طرف مقابل خودش را، بلکه خودش را به ورطه نابودی می‌کشاند و آرامش را از خود و اطرافیانش می‌گیرد. آموزه‌های دینی به ما می‌گویند که برای ترک حسد باید شکرگزار نعمت‌هایی باشیم که خدا به ما عنایت کرده و برای آنها که نسبت به‌شان حسد می‌ورزیم، از صمیم دل دعا کنیم. لذت بندگی و شکرگزاری خداوند، جای حسد و یأس را در دل ما پر خواهد کرد.
● محبت در حق دیگران
محبت، خدمت و خوشحال کردن دیگران از جمله کارهایی است که به انسان انرژی مثبت می‌دهد و باعث می‌شود روح و روانش سرشار از آرامش گردد. آموزه‌های دینی به ما آموخته‌اند: «کسانی که اهل احسان به دیگران هستند و اسباب امنیت و آرامش دیگران را فراهم می‌نمایند، امنیت و آرامش در دنیا و آخرت نصیب‌شان می‌شود.» استفان لواین، نویسنده، در یکی از کتاب‌هایش به مخاطبان خود توصیه می‌کند که: «اگر کسی را دوست دارید، سریعا و از هر طریقی شده (از طریق تلفن، اس‌ام‌اس یا نامه) این را به او بگویید و این انرژی مثبت را پخش کنید؛ چرا که شاید دیگر هیچ‌وقت در زندگی یک چنین فرصتی به سراغ‌تان نیاید.»
● عصبانیت، ممنوع!
حتما تا حالابرای خیلی از شما پیش آمده که حسابی عصبانی شوید و تنها راه رسیدن به آرامش پس از عصبانیت را هم کشیدن سیگار، داد زدن، کوبیدن محکم در یا ناسزا گرفتن و شکستن همه شکستنی‌های اطرافتان بدانید اما مطمئن باشید که هیچ‌کدام از اینها راهش نیست؛ چون بعد از فروکش کردن عصبانیت‌تان هم متحمل کلی ضرر مالی شده‌اید، هم ریه‌هایتان را به خاطر دود کردن سیگار یک قدم به نابودی نزدیک‌تر کرده‌اید و هم به خاطر ناسزاهایی که گفته‌اید حرمت بین خود و طرف مقابل‌تان را از بین برده‌اید. پس چاره چیست؟ بهترین توصیه در مواقع عصبانیت این است که ابتدا یک نفس عمیق بکشید، بعد محل را ترک کنید و در یک فضای باز کمی قدم بزنید. این طوری اکسیژن بیشتری به مغزتان می‌رسد و زودتر آرام می‌شوید. وقتی آرام‌تر شدید، به موضوعی که خشم‌تان را برانگیخته بود، فکر کنید و اگر احساس کردید که خودتان مقصر بوده‌اید با یک معذرت‌خواهی، ماجرا را تمام کنید و در غیر این صورت، سعی کنید با منطق و آرامش با طرف مقابل‌تان به نتیجه برسید. این را هم فراموش نکنید که برای رسیدن به آرامش در زندگی، گذشت کردن و صبر می‌توانند بهترین مددکاران شما باشند و شاید برای همین است که حافظ می‌گوید: «آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است / با دوستان مروت با دشمنان مدارا»
● ۶ قدم به سوی آرامش
۱) تمام طول روزتان را به کار یا درس نگذرانید. یکی دو ساعت از روز را به کارهایی اختصاص بدهید که واقعا دوست دارید.
۲) گریه بر هر درد بی‌درمان دواست! هیچ عیبی ندارد که گاهی اگر دلتان از دست زمین و زمان پر است، خلوتی پیدا کنید و برای رسیدن به آرامش، های‌های بزنید زیر گریه!
۳) ترجیحا یک دوست صمیمی داشته باشید یا حداقل با یکی از اعضای خانواده‌تان آن‌قدر صمیمی باشید تا بتوانید با طرح مسایل و مشکلات‌تان پیش او به یک تخلیه روانی و آرامش دست یابید.
۴) پوشیدن لباس‌های مناسب، نه خیلی تنگ و نه خیلی گشاد، در محل کار و حتی خانه نیز می‌تواند به آرامش شما کمک کند.
۵) حسرت روزهای گذشته را نخورید. حال را غنیمت بشمرید و نهایت لذت را از آن ببرید.
۶) سیگار نکشیدن یا ترک آن هم در کنار ورزش منظم یکی از سودمندترین راه‌های رسیدن به آرامش است.
نظرت چیه؟
