سیفلیس دو نوع دارد: نوزادان (2-0 هفته) به دنیا آمده از مادران مبتلا به سیفلیس (نوع مادرزادی) و نوعی كه افراد، از تمام سنین و هر دو جنس را مبتلا می‌كند كه از طریق تماس جنسی آن را كسب می‌كنند (نوع مسری).
ـ علایم شایع:
مرحله اول (مسری؛ 6-3 روز پس از تماس ظاهر می‌شود): یك زخم قرمز و بدون درد (شانكر) بر روی دستگاه تناسلی، دهان یا مقعد. این زخم معمولاً در مردان آلت تناسلی و در زنان مهبل یا گردن رحم را درگیر می‌كند. مرحله دوم (مسری؛ 6 هفته یا بیش از 6 هفته پس از ظهور شانكر آغاز می‌گردد): بزرگی غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا كشاله ران، سردرد، بثور بر روی پوست و غشاهای مخاطی آلت تناسلی، مهبل یا دهان. بثور برآمدگی‌های كوچك، قرمز و پوسته‌دهنده دارد. تب (گاهی اوقات) مرحله سوم (غیرمسری؛ ممكن است سالها پس از مراحل اول و دوم ظاهر شود): زوال ذهنی، ناتوانی جنسی، عدم تعادل، عدم احساس یا تیركشیدن درد در اندام‌های تحتانی، بیماری قلبی.
ـ علل بیماری:
میكروب عامل عفونت در هر دو نوع، تروپونما پالیدوم است. نوع مادرزادی از طریق جریان خون به جنین منتقل می‌گردد. نوع مسری با تماس جنسی نزدیك با فرد مبتلا به سیفلیس در مراحل اول و دوم منتقل می‌شود.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
شركای جنسی متعدد، فعالیت جنسی بین مردان همجنس باز.
ـ پیشگیری:
در اوایل بارداری، آزمون سرمی خون از لحاظ سیفلیس را انجام دهید. از بی‌بندوباری جنسی اجتناب كنید. از تماس جنسی با هر فرد مشكوك به ابتلا، خودداری كنید.
ـ عواقب مورد انتظار:
با درمان معمولاً در عرض 3 ماه قابل علاج است. در 10% بیماران، علی رغم درمان، سیفلیس در عرض یك سال عود می‌كند. در این صورت درمان مجدد الزامی است.
ـ عوارض احتمالی:
بدون درمان، تخریب گسترده نسج و مرگ رخ می‌دهد.
ـ درمان:
آزمون‌های تشخیصی می‌توانند شامل بررسی‌های آزمایشگاهی مثل آزمون سرمی خون جهت سیفلیس، بررسی میكروسكوپی ترشح حاصل از شانكرو بررسی مایع نخاعی باشند. بعد از درمان، آزمونها تكرار می‌گردند. تمام افراد درگیر باید درمان دریافت نمایند. پس از درمان هر ماه به مدت 6 ماه بررسی‌های آزمایشگاهی را برای كنترل عود، تكرار كنید.
نظرت چیه؟