اگر احساس می کنید تنبیهی را نمی توانید انجام دهید اخطار دادنش کار اشتباهی است. این کار به بچه‏ ها این پیام را می‏دهد که شما به اندازه کافی به آنها توجه ندارید تا طبق آنچه گفته‏ اید، عمل کنید.


خانواده نقش اساسی در پیشگیری از مشکلات روحی روانی كودكان دارد.برخلاف نیازهای جسمی، نیازهای روحی و احساسی كودك ممكن است مشخص نباشد و به همین دلیل نادیده گرفته می شود اما این نیازها به اندازه نیازهای جسمی و حتی شاید بیشتر مهم باشند.تأمین بهداشت روانی در دوره های حساس زندگی توسط اعضای خانواده در میزان سلامت روان در دیگر دوران های زندگی مؤثر است به عنوان مثال کودک آزاری و بیماری های روانی پدرو مادر در طی دوران کودکی و اوایل کودکی می تواند منجر به افسردگی و اضطراب در دوران های بعدی زندگی گردد در صورتی که پشتیبانی خانواده می تواند خطرات مذکور را کاهش دهد.همچنین رفتار پرخطر مادر در دوران بارداری، عدم تفاهم همسران،مشکلات مربوط به مصرف الکل در پدر و مادر می تواند منجر به افزایش مشکلات روانی کودکان گردد(38) برآورده شدن نیازهای روحی كودك و در یك كلام سلامت روانی آنها باعث می‌شود بچه‌ها خوب تفكر كنند ، پیشرفت اجتماعی داشته،مهارت‌های جدید را به خوبی بیاموزند و از سلامت جسمی بهتری نیز برخوردار شوند همچنین داشتن دوستانی خوب و استفاده از كلمات تشویق آمیز از جانب بزرگسالان در افزایش اعتماد‌به‌نفس و ایجاد عزت نفس کودکان مهم بوده و نگرش آنها را نسبت به زندگی بهبود می‌بخشد.بازیها، اطرافیان،تشویق کنندگان،رسانه ها،معلمین و.. بر روی سلامت روان کودکان مؤثر هستند
عمل کردن به توصیه های زیر جهت بهبود این روابط کمک کننده است:

صداقت با کودکان، پرهیز از توهین و سرزنش و تنبیه بدنی ایجاد رابطه دلبستگی با کودک به طوری که کودک والدین را منبع امنیت و راحتی بداند. هشیار بودن نسبت به ایمنی و محافظت از کودک در برابر خطرات(نه بیش از اندازه حمایت کننده ونه بی توجه ) پاسخ مناسب در برابر تلاش های کودک به منظور افزایش یا کاهش تحرک، بازی با کودک برای مدت زمانی دادن امکان انتخاب به فرزندان ،ثابت قدم بودن در برابر کودک :ثابت قدم بودن به این معناست که وقتی به بچه‏ چیزی می‏گویید، طبق آن عمل کنید. اگر به بچه‏ها می‏گویید تا وقتی که تکالیف‏شان تمام نشود نمی‏توانند تلویزیون تماشا کنند، طبق آن عمل کنید. معنی دیگر آن یعنی قابل اعتماد بودن. اگر احساس می کنید تنبیهی را نمی توانید انجام دهید اخطار دادنش کار اشتباهی است. این کار به بچه‏ ها این پیام را می‏دهد که شما به اندازه کافی به آنها توجه ندارید تا طبق آنچه گفته‏ اید، عمل کنید. اگر به بچه‏ ها قول می‏دهید چنانچه اتاق‏هایشان را تمیز کنند آنها را بیرون می‏برید تا بستنی بخورند و بعد به قول خود عمل نمی‏کنید، روش تربیت شما ضعیف است. اما ثابت بودن به معنای خشک بودن نیست. به طور مثال، اگر کودکی اتاقش را تمیز کرد اما فراموش می‏کند سبد آشغال را خالی کند، همچنان شایسته بستنی است. می‏توانید به کودک بگویید: «دفعه بعد فراموش نکن که سبد آشغال را خالی کنی