ترس از پدر
من رابطه ی گرمی با پدرم ندارم یعنی یه جورایی باهاش رفیق نیستم . وقتی یه چیزی میخام به مامانم میگم تا به بابام بگه . مامانم هم از این کار من خوشش نمیاد و عصبانی میشه . راستش از بابام میترسم . ریشه ی این ترس واسه بچگیامه . اون موقع وقتی با بچه ها فامیل بازی میکردیم ( در ذهن بابام اذیت میکردیم ) تا یه ذره سر و صدامون بالا میرفت (البته من بچه ی ساکتی بودم ) بابام منو دعوا میکر د . حتی یه بار یادمه یکی از بچه های فامیلمون گلدون همسایه رو شکست بابام منو دعوا کرد و فک کنم یه تو گوشیم زد. کلا تو بچگی بازی کردن ما از نظر بابام و مادرش(مادربزرگم) اذیت به حساب میومد بعدشم یه دعوا و بشین سر جات . این کارا باعث شده از بابام بترسم . البته اخلاق بابام خوب نیست و متاسفانه آدم خسیسی هم هست . کلا از بابام خوشم نمیاد و حتی یه بار به مامانم گفتم ازش طلاق بگیره. من هیچ وقت در خرید کردن مخصوصا خرید لباس استقلال نداشتم (بیشر بابام انتخاب میکرد) و بعد از خرید همیشه ناراحت بودم و به مامانم غر میزدم و مامانم هم از دست بی ارزگی من ناراحت میشد . به همین دلیل خودم تو این چندسال اخیر خودم یواشکی ( از نطر بعضیا دزدکی) چنتا لباس خریدم ولی بابام چیزی به من نگفت و فقط یه ذره سر یه لباس غر زد و گفت چرا به من نگفت که باهم دیگه بریم . خلاصه من به بابام حسی خوبی ندارم حتی وقتی به مسافرت میرم میگم خدایا شکرت که بابام نیس تا غر بزنه و دوس ندارم بیاد . بعضی وقتا از خودم ، بابام ، زندگی و از همه چی ناامید میشم و آرزوی مرگ میکنم . وقتی از از پدرایی که تو فامیل میبینم که چقد با بچه هاشون صمیمین حسرت میخورم و میگم ای کاش بابای من هم همینجوری بود . دیگه نمیدونم چیکار کنم .
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط Mohsen76
...موم کردن فقط یه اصطلاحه! کسی هم درباره والدین قضاوت نکرد این حرفا هم دردی از کسی که کمک خواسته دوا نمیکنه!بهتره بجای این چیزا یه کاری کنیم طرفمون امیدوار بشه که میتونه اوضاع رو درست کنه
