با سلام و عرض خسته مباشید خدمت مشاور محترم
من در حال حاضر دانشجوی سال دوم دوره دکترا در یکی از رشته های علوم پایه هستم. دانشگاهم دولتی است و مقطع روزانه.. شاید خیلی ابلهانه به نظر برسه که چرا با تمام این ها حالا دارم درخواست مشاره با چنین موضوعی میکنم!
سوالی جدی را درطول چندسال از خودم می پرسیدم لیکن شاید چون ادامه تحصیلم با سرعت بیشتری اتفاق افتاد به طور جد به آن نپرداختم. من معتقدم که استعداد خیلی خاصی در شته تحصیلیم ندارم درحالی که در زمینه نقاشی وعکاسی دید خوب و کارهایی داشتم که نشان دهنده استعداد اینجانب در زمینه هنری است. در طول این چند سال (ارشد و دکترا) به خودم امیدم می دادم که در کنار تحصیل به هنر خواهم پرداخت و اگرچندان حس خوبی از زمینه کار علمی ندارم به این طریق جبران می شه.. اما درس مقاله و...هر روز وقت بیشتری از شبانه روز را طلب می کنند و فرصتی برای به کارگیری استعداد درونیم وعلاقه حقیقیم باقی نمی مونه!
به خصوص دو سال اخیر واقعا از تلخترین سال های زندگیم بودند... در یک مخمسه درونی به سر می برم.. شاید اصلا باید این رشته تصیلی را رها کنم تا به آنچه معقدم برایش آفریده شدم برسم..
شاید راه حل منطقی اتمام دکترا و بعد رسیدن به هنر است . .. اما همانطور که تا الان دنبال کردن منطق و ادامه تحصیل در زمینه ای که دور از اشتیاق درونیم است برایم خاطری نا آرام، دل زدگی، بی حوصلگی و اعصاب پریشان به ارمغان آورده فکر می کنم پس از اتمام دکترا و کار در این زمینه نیز همین حالات تداوم خواهند یافت و باز هم مشغولیت های زندگی فرصتی برای استفاده از استعداد هایم نخواهند گذاشت...
آیا تصمیم درست می تواند انصراف از تحصیل و هرچه سریع تر دنبال کردن علایقم باشد؟
نظرت چیه؟
پاسخ : انصراف یا ادامه؟
