تنهایی و افسردگی گاه و بی گاه

[لعیا]

سلام من لعیا هستم
من از همون بچگی خیلی تنها بودم و زیاد در مورد دردام با کسی حرف نمیزدم حتی بهترین دوستم بیشتر شنوده خوبی هستم .بیشتر دوستام موقع ناراحتیشون با من صحبت میکنن ولی من نمیتونم این کارو انجام بدم و واقعا علتشو نمیدونم....
کلا آدم جدی و در عین حال شوخ هستم ولی تنها مشکلم اینه که نمی تونم احساساتمو ابراز کنم و به دیگران بفهمونم که چرا ناراحتم یا شایدم دیگران نمی تونن درکم کنن...
تا همین چند سال پیش با تنهایی هام کنار اومده بودم ولی واقعا سختمه بخوام سکوت کنم و خودم تنهایی تو خودم بشکنم....
بعضی اوقات به شدت دچار افسردگی میشم و نمی دونم چیکار باید بکنم تا آروم بشم

[mariya3]

یه سوال تو خانواده مشکلی نداری؟

[zbahane]

سلام لعياي عزيز
گاهي بعضي آدما كه دلاي بزرگي دارن و سنگ صبور خوبي براي ديگران هستن خودشون جايي نميتونن درد دل كنن چون دنبال كسي ميگردن كه از خودشون صبورترو شنونده تر باشه ومتاسفانه چون اطرافيان گوينده خوبي هستن نميتونن سنگ صبور خوبي باشن...
اما شما ميتوني درد دلهاتو بنويسي...
ميتوني با مادرت در اين موارد صحبت كني آخه مادرا سنگ صبوراي خوبي براي بچه هاشونن...
ميتوني بيايي تو اين سايت هاي مشاوره و مشكلاتتو با افرادي كه نميشناسي درميون بگذاري و تو قسمت دل نوشته درد دل كني و تو قسمت حالتون چطوره از احوال خوبو بدت بگي...
حتما بعد از اين كارا احساس سبكي بيشتري ميكني...
شاااااد باشي سنگ صبوووور

[لعیا]

نه مشکل خاصی ندارم..

[لعیا]

سلام لعياي عزيز
گاهي بعضي آدما كه دلاي بزرگي دارن و سنگ صبور خوبي براي ديگران هستن خودشون جايي نميتونن درد دل كنن چون دنبال كسي ميگردن كه از خودشون صبورترو شنونده تر باشه ومتاسفانه چون اطرافيان گوينده خوبي هستن نميتونن سنگ صبور خوبي باشن...
اما شما ميتوني درد دلهاتو بنويسي...
ميتوني با مادرت در اين موارد صحبت كني آخه مادرا سنگ صبوراي خوبي براي بچه هاشونن...
ميتوني بيايي تو اين سايت هاي مشاوره و مشكلاتتو با افرادي كه نميشناسي درميون بگذاري و تو قسمت دل نوشته درد دل كني و تو قسمت حالتون چطوره از احوال خوبو بدت بگي...
حتما بعد از اين كارا احساس سبكي بيشتري ميكني...
شاااااد باشي سنگ صبوووور

دقیقا همین طوره
ممنون از راهنماییتون حتما سر میزنم

[farokh]

سلام من لعیا هستم 15 سالمه
من از همون بچگی خیلی تنها بودم و زیاد در مورد دردام با کسی حرف نمیزدم حتی بهترین دوستم بیشتر شنوده خوبی هستم .بیشتر دوستام موقع ناراحتیشون با من صحبت میکنن ولی من نمیتونم این کارو انجام بدم و واقعا علتشو نمیدونم....
کلا آدم جدی و در عین حال شوخ هستم ولی تنها مشکلم اینه که نمی تونم احساساتمو ابراز کنم و به دیگران بفهمونم که چرا ناراحتم یا شایدم دیگران نمی تونن درکم کنن...
تا همین چند سال پیش با تنهایی هام کنار اومده بودم ولی واقعا سختمه بخوام سکوت کنم و خودم تنهایی تو خودم بشکنم....
بعضی اوقات به شدت دچار افسردگی میشم و نمی دونم چیکار باید بکنم تا آروم بشم

لعیاجان تمام این رفتارها بخاطر دور بودن از جمع و اجتماعه ...

خصوصا" در زندگی های الان که با عنوان زندگی مستقل شناخته میشه و افراد هر کدوم سرشون تولاک خودشونه ...

در صورتیکه اگه در جمع باشید متوجه میشد که دیگران هم مشکلاتی دارن که مورد شما در مقابلش چیز مهمی نیست ...

بهتره مشاوره رفتاری برید و با صحبت کردن و خوندن متنی در جلوی آینه شروع کنید ...

در گروه هایی دسته جمعی مثل راه پیمایی و یا کوه نوردی شرکت کنید تا در کنار جمع بودن بهتون روحیه تازه ای رو بده

در ضمن هر وقت دلن گرفت پیاده روی کن و در این حال با خدای خودت حرف بزن ...

نتیجه خوبی داره

[mahsa42]

[replacer_img] ای بابا اینکه چیز مهمی نیست ...

هر چند این زندگیای دور از هم باعث میشه که ارتباط مردم با هم کمتر و کمتر بشه ...

ولی منم فکر میکنم گاهی افرادی مثل یک قایق هستن و نقشون اینه که دیگران رو از تلاطم نجات بدن ولی خودشون همیشه باید این

تلاطم زندگی رو تحمل بکنن ... در مورد شمام همینه و باید در این مورد خیلی خودتو ناراحت نکنی ...

باید این لکنت حرف زدنت با دیگران شکسته بشه .... هر چند خیلی از ماها بهش دچاریم ....

ولی هر وقت دلت گرفت و خواستی درددل کنی اونارو رو یه کاغذ بنویس و چندبار بخون ...

اینجوری خودت واسه خودت درد دل میکنی ولی نوعش فرق میکنه ...

من اینکارو میکنم اثر خوبی داره ...ولی بعدش پاره اش میکنم و دورش میریزم ... دوست ندارم کسی از درددلم سر در بیاره ...

[لعیا]

لعیاجان تمام این رفتارها بخاطر دور بودن از جمع و اجتماعه ...

خصوصا" در زندگی های الان که با عنوان زندگی مستقل شناخته میشه و افراد هر کدوم سرشون تولاک خودشونه ...

در صورتیکه اگه در جمع باشید متوجه میشد که دیگران هم مشکلاتی دارن که مورد شما در مقابلش چیز مهمی نیست ...

بهتره مشاوره رفتاری برید و با صحبت کردن و خوندن متنی در جلوی آینه شروع کنید ...

در گروه هایی دسته جمعی مثل راه پیمایی و یا کوه نوردی شرکت کنید تا در کنار جمع بودن بهتون روحیه تازه ای رو بده

در ضمن هر وقت دلن گرفت پیاده روی کن و در این حال با خدای خودت حرف بزن ...

نتیجه خوبی داره

میدونم که مشکل خاصی نیست ولی بعضی اوقات واقعا عصبیم میکنه این که نمیخوام دیگران نقطه ضعفی از من داشته باشن باعث میشه باهاشون در مورد مشکلم صحبت نکنم

[لعیا]

[replacer_img] ای بابا اینکه چیز مهمی نیست ...

هر چند این زندگیای دور از هم باعث میشه که ارتباط مردم با هم کمتر و کمتر بشه ...

ولی منم فکر میکنم گاهی افرادی مثل یک قایق هستن و نقشون اینه که دیگران رو از تلاطم نجات بدن ولی خودشون همیشه باید این

تلاطم زندگی رو تحمل بکنن ... در مورد شمام همینه و باید در این مورد خیلی خودتو ناراحت نکنی ...

باید این لکنت حرف زدنت با دیگران شکسته بشه .... هر چند خیلی از ماها بهش دچاریم ....

ولی هر وقت دلت گرفت و خواستی درددل کنی اونارو رو یه کاغذ بنویس و چندبار بخون ...

اینجوری خودت واسه خودت درد دل میکنی ولی نوعش فرق میکنه ...

من اینکارو میکنم اثر خوبی داره ...ولی بعدش پاره اش میکنم و دورش میریزم ... دوست ندارم کسی از درددلم سر در بیاره ...

فکر خوبیه ولی تنهایی گاهی اوقات میشه خوره جون آدم