تقریبا از همه متنفرم.تنفرم برای خودم دلایل روشنی داره،از بی فکری و حماقت اطرافیان و دوستانم، از پوچی افکار و عقایدشون، از شوخی های عموما لوس و بی معنی شون ب ستوه اومدم، ذاتا آدم اجتماعی ای هستم دلم میخواد تو جمع باشم و مورد توجه اما هیچ جمعی رو نمیتونم تحمل کنم!من آدم دگم و خشکی نیستم فقط 18 سالمه برعکس عاشق کارای گروهی و بودن بین آدمام. اما دیگه از آدما نا امید شدم و الان یجورایی تارک دنیام!و تقریبا افسرده و همیشه هم گفتم هیچ دوستی نداشتن بهتر از دوسته بد داشتنه و الان دقیقا تو این شرایطم!!!
کمک...!
نظرت چیه؟
