افراط در محبت نیز زیان های جبران ناپذیری دارد، که ضعف احساس مسئولیت در کودک، کاهش رشد عقلی، لوس بار آمدن تجاوز به حقوق دیگران، خود را در همه چیز محق دانستن و... از جمله آن هاست
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله: هر کس از ترس فقر ازدواج نکند نسبت به لطف خداوند بدگمان شده است. چرا که خداوند می فرماید: اگر آنان فقیر باشند خداوند از فضل و کرم خود بی نیازشان می کند.
فقدان محبت به خصوص در سنین آمادگی زمینه اضطراب و تشویش وانحراف کودک را فراهم می سازد. بچه هایی که کمتر محبت پدر و مادر را احساس می کنند به هر کس پناه می برند تا شاید این کمبود را تامین کنند. عصبانیت و ناراحتی را باید در فقدان محبت جست و جو کرد که سر انجام عقده حقارت را در وجود او پدید می آورد.
راز انحراف بسیاری از دختران و لغزش پسران در این مساله نهفته است، مثلا دختری که سرشار از محبت خانواده باشد، هرگز در محیط جامعه تحت تاثیر محبت سطحی و ساختگی جوانان عیاش و شهوت پرست قرار نمی گیرد و از حریم عفت و پاکی بیرون نمی رود و گام در جاده گناه نمی گذارد. باید به این نکته توجه داشت که مهر و محبت به افراط نکشد، زیرا افراط در محبت نیز زیان های جبران ناپذیری دارد، که ضعف احساس مسئولیت در کودک، کاهش رشد عقلی، لوس بار آمدن تجاوز به حقوق دیگران، خود را در همه چیز محق دانستن و... از جمله آن هاست
محبت را باید از دل به زبان و عمل آۀورد تا کودک آن را با تمام وجود لمس کند ممکن است پدر ومادری فرزند خود را در دل درست داشته باشند، اما اظهار نکنند. این نوع محبت تاثیر چندانی ندارد، بلکه گاه تاثیر منفی می گذارد و کودک مهر ومحبت والدین را احساس نمی کند و در نتیجه خود را تنها می یابد و فکر می کند مورد توجه والدین نیست. بنابر این، عقاید تحقیر آمیز ی نسبت به خود پیدا می کند. از این رو پدر و مادر باید محبت خود را به صور گونا گون آشکار سازند. امام صادق(ع) فرمود: خداوند مرد را به خاطر شدت محبت و دوستی فرزندش، مورد لطف و رحمت خویش قرار می دهد.
نظرت چیه؟