دختر تنها

[زهرا.]

من فرزند دوم خانواده هستم هيچ كدوم از پدربزرگ ها ومادربزرگام منو دوست ندارن ،مادرم هم منو كمترازخواهروبرادرم دوست داره هميشه منوتحقيرمي كنه وانگيزه زندگي روازم مي گيره هيچ دوست صميمي ندارم چون از بچگي گفتن بهم نبايد مشكلات خانواده رو بيرون برد وبه همين علت من هيچ وقت مشكلاتم رو باديگران درميان نمي گذارم ،باوركنيدانقدركه مادرم به تمييزي خانه وپدرم به گل هايش أهميت مي دهد به من أهميت نمي دهند در طول روز همش دعوا داريم با كوچترين
چيزها دعوا راست مي شود ومن چون هيچ كس رو ندارم باخواهركوچكم دردودل مي كنم واو هم همه چيزراكف دست مادرم مي گذاردواو بأمن بدترمي شود به نظرشما چه كاركنم؟

[♥رویا♥]

هیچ پدر یا مادری نمیتونه بچه شو دوست نداشته باشه

شاید تو زیادی سخت میگیری

[sorara]

چند سالته زهرا جان؟

وقتی یکی از فرزندا احساس تبعیض میکنه باید مستقیماً این موضوع رو مطرح کنه. نه با جیغ و داد و هیاهو، نه با خشونت و تشنج، خیلی ساده وقتی تبعیضی دیدی احساساتت رو کنترل کن و رک و راست مثلاً بگو "چرا برای ... این کار رو میکنین ولی برای من نه؟" اگه مقابلت جبهه گرفتن مورد مشابه ای رو مثال بزن و بگو "اولین باری نیست که این اتفاق میافته". احساساتی نشو و از گفتن این مطالب بهشون خجالت نکش، تو یه بچه ای و مثل هر بچه خوب دیگه ای به توجه کافی احتیاج داری و مطمئن باش اگه از خانواده خوبت بخوای برات برآورده اش میکنن... مطمئناً تا حالا هم از عمد ازت چیزی رو دریغ نکردن... و کل سوءتفاهم پیش اومده به خاطر سهل انگاری و سلیقه محوری و بی توجهی بوده... مشکل حل میشه... تو هم در مقابل سعی کن بیشتر به خواهر و برادرت محبت کنی... نه تنها محبت، سعی کن بیشتر دوستشون داشته باشی... خوبیاشون رو ببین تا اونا هم خوبیای تو رو ببینن.

و دیگه اینکه بعضی از خانوداه ها فضای بسته رو ترجیح میدن ولی تو اگه شخص مناسبی بین دوستات هست باهاشون درد دل کن و از لذت دوستیشون استفاده ببر... اما در نظر داشته باش که خانواده ات دلایلی دارن که میخوان حریم خصوصیتون رو حفظ کنن... وقتی بزرگتر بشی خودت بیشتر با اینطور مسائل آشنا میشی و تا حدی درکشون میکنی، پس سعی کن همیشه جانب احتیاط رو رعایت کنی و هر حرفی رو بیرون از خونه نزنی.

و دو تا تاپیک با یه موضوع زدی دختر گل. امیدوارم موفق باشی.

[negar-s]

بنظرم خانواده جای خود....دوست هم جای خود.....سعی کن همیشه یه دوست خیلی خوب و قابل اعتماد داشته باشی که اینجوری مواقع باش حرف بزنی.....باورکن کمک میکنه سبک بشی........ سعی کن با هرچیزی ناراحت نشی و دعوا راه نندازی چون خیلی بد میشه....کوتاه بیا و هیچوقت بی احترامی نکن.خیلی مودبانه با مادر و پدرت حرف بزن و مشکلتو بگو اگه حل نشد به روانشناس مراجعه کن.توکلت بخدا رو ازدست نده ان شاالله درست میشه