من مغرورم حتماهمینه نمیدونم دست خودم نیست زیادتواجتماع نبودم دوست یابیم ضعیفه ارتباطم باآدمامحدودبوده یادنگرفتم بلدنشدم الانم بلدنیستم ازم برنمیادکه لبخندبزنم ازهرکسی خوشم ننیادآدمابرام جذاب نیستن همه رودوست ندارم بیشترازهمه متنفرم بایدچکارکنم من آدمارودوست ندارم شایدهمونطورکه اونامنودوست ندارن نمیشه گفت زشتم یکم چاقم ولی همه ش چقدر؟وقتی یکی همقدوهموزنموامروزدیدم پی بردم اصلانمیشه گفت چاق...ولی اخلاق ندارم میدونم دست خودمم نیست حوصله مردموندارم
خب وقتی فردی از جمع دور میشه ، این حالتها براش عادیه ...
یک تیکه ذغال وقتی از جمع دور میشه بعد از مدتی سرد و بی حرارت میشه
و به همین خاطره که اگه شما وارد اجتماع نشدید این حالت انفعال و تنهایی شمارو به انزوا میکشونه
به همین خاطره که شما وقتی به جمع برگرید میتونید حرارت و روشنی رو از اونا بگیری و در مقابل همین حس رو به اونا بدی
مثل همون مثال بالا که گفتم ... همه به هم مربوط هستیم
دوست عزیز اینو یادت باشه که سهم شادی شما در شاد کردنه دیگرانه
و همونطور که دوستمون گفتن برای اینکه بتونی شاد باشی باید در شادی دیگران هم سهیم باشی
پس بهتره با ثبت نام در گروه های کوه نوردی و پیاده روی خودتو وارد این جمع کنی تا هم برای جسمت خوب باشه و هم برای روحت
اینطوری متوجه میشی که چقدر در جمع بودن میتونه به شادی و آزادی فکرت کمک کنه
خـــــدانـگهــــــدار
توجمع بچه های دیگه ای جزکلاس خودمون بهترم گرمترسلام علیک مکنن حتی بایکی خ خوبم البته رتبه تک رقمی بوده دورشته روباهم داره میخونه خب البته اونم تواون جمع کسی باهاش دوست صمیمی نشدولی بچه های کلاس خودمون انگارخ ازشون دورشدم...گفتم که به رشته م علاقه نداشتم همه لزهمینجاشروع شدازادمهاش هم دورم کرد
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟